บทละครโทรทัศน์ เกมพยาบาท ตอน 9 หน้า 5
แรงกระชากทำให้ฉัตรชบาตัวปลิวมากระแทกซบอยู่ที่อกอัคคี ฉัตรชบาตกใจ รีบดันตัวออก แต่ถูกอัคคีกอดล็อคไว้แน่น อัคคีจ้องหน้าฉัตรชบาแววตาดุดัน
“นายจะทำอะไร” ฉัตรชบาดิ้น “ปล่อยฉันนะ” อัคคีกอดล็อคตัวฉัตรชบาไว้แน่น ยิ่งฉัตรชบาดิ้น อัคคีก็ยิ่งกอดแน่นขึ้น ฉัตรชบาทนไม่ไหว ระบายออกมาบ้าง “ฉันทนไม่ไหวแล้วนะนายอัคคี ถ้านายแค้นมากนัก นายก็ฆ่าฉันซะเลยสิ ฉันเบื่อที่ต้องทนอยู่ในสภาพนี้เต็มทนแล้วนะ”
อัคคีเหวี่ยงฉัตรชบาไปที่เตียงนอน แล้วตามไปใช้สองแขนคร่อมร่างฉัตรชบากันไว้ไม่ให้หนี
ฉัตรชบาเริ่มกลัว “นายจะทำอะไรฉัน”
อัคคียื่นหน้าเข้าไปใกล้หน้าฉัตรชบา จนหน้าของทั้งคู่ห่างกันแค่คืบ “แค่นี้ก็กลัวแล้วเหรอ แล้วคิดบ้างมั้ยว่าคืนนั้นศาจะกลัวมากแค่ไหน”
“เกี่ยวอะไรกับคุณศา”
“ไม่ต้องมาตีหน้าซื่อทำเป็นไม่รู้เรื่อง พี่ชายคุณมันจ้างคนไปรุม...” อัคคีพูดคำว่าข่มขืนไม่ออก “...รุมทำร้ายศา จนศาพยายามฆ่าตัวตายถึงสองครั้ง ครั้งแรกกรีดข้อมือตัวเอง แต่หมอช่วยไว้ทัน แล้วสุดท้ายศาก็กระโดดตึกตายต่อหน้าต่อตาผม คุณคิดว่าคนเป็นพี่ชายอย่างผมจะเจ็บปวดมากแค่ไหนที่ต้องเห็นน้องสาวตายไปต่อหน้าต่อตาอย่างนั้น”
อัคคีเจ็บปวดมาก น้ำตาซึมออกมา แต่ก็กลั้นไว้ไม่ให้น้ำตาไหล ฉัตรชบาอึ้งไปนิดหนึ่ง สงสารทั้งวรรณิศาและอัคคี
“คุณไม่รู้จริงๆ เหรอว่าพี่ชายคุณมันสารเลวแค่ไหน มันหลอกให้ศายอมเป็นของมัน แล้วมันก็ทิ้งศาไปแต่งงานกับคนอื่น”
“นายก็ดีแต่ว่าคนอื่น นายแน่ใจเหรอว่าน้องสาวนายเป็นคนดีอย่างที่นายคิดจริงๆ ในงานปาร์ตี้ที่บ้านฉัน ฉันยังเห็นคุณศาแอบไปจับไม้จับมือกับผู้ชายในมุมมืดอยู่เลย”
“ศาไม่ใช่คนแบบนั้น”
“ฉันเห็นกับตา”
อัคคีโกรธมาก “หยุดใส่ร้ายคนตายซะที” อัคคีจ้องตาฉัตรชบาด้วยแววตาโกรธแค้นดุดัน แล้วจูบฉัตรชบาเพื่อเป็นการลงโทษ ฉัตรชบาดิ้นไปมา อัคคีหยุดแล้วจ้องตาฉัตรชบาอีกครั้ง แต่คราวนี้แววตาโกรธแค้นดุดันยิ่งกว่าเดิม “ผมจะทำกับคุณเหมือนที่ไอ้ฉัตรชนกมันทำกับศา ไอ้ฉัตรชนกจะเจ็บปวดเหมือนที่ผมเคยเป็น”
ฉัตรชบาท้าทาย “ถ้าทำแบบนั้นแล้วนายจะหายแค้นพี่ฉัตร ก็ได้...นายอยากทำอะไรก็เชิญ ฉันจะถือว่าให้ทานให้หมามันกิน”
อัคคียิ้มเหยียด “นักเรียนนอกอย่างคุณ คงผ่านเรื่องพวกนี้มาเยอะสินะ ถึงได้เที่ยวทำทานให้คนกินฟรีได้โดยไม่รู้สึกอะไรแบบนี้”