บทละครโทรทัศน์ เกมพยาบาท ตอน 14 หน้า 2
ฉัตรชบาเข้ามาในห้องนอน ครุ่นคิดกังวลเรื่องแต่งงาน แล้วก้มมองชุดของอัคคีที่ตนใส่อยู่
อัคคีผละจากพัฒนะเข้าไปหาฉัตรชบา “คุณเป็นยังไงบ้าง”
“นายอัคคี ช่วยฉันด้วย...”
อัคคีกอดปลอบ “ผมมาช่วยคุณแล้ว ผมอยู่ตรงนี้แล้ว คุณไม่เป็นไรแล้วนะ”
ฉัตรชบาหมดสติไปในอ้อมกอดของอัคคี
ฉัตรชบารู้สึกอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูกที่อัคคีตามไปช่วยตนไว้ และทั้งที่ควรจะเกลียดอัคคีแต่ฉัตรชบากลับรู้สึกดีกับอัคคีอย่างห้ามใจตัวเองไม่ได้
ฉัตรชบาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมากดโทรหาศรุต “ศรุต...เย็นนี้ออกมาเจอฉันหน่อยได้มั้ยคะ ค่ะ...แล้วเจอกันค่ะ” ฉัตรชบากดวางสาย ตัดสินใจได้ว่าจะต้องปฏิเสธการแต่งงานกับศรุตให้เด็ดขาดซักที
อัคคีกลับเข้ามาในบ้าน อดุลย์ที่นั่งรออยู่รีบเข้ามาดึงตัวอัคคีไปนั่งคุยกัน
“เมื่อคืนนี้แกพาคุณชบามาที่นี่ทำไม ทำไมไม่พาไปส่งบ้าน”
“สภาพอย่างนั้น ขืนพากลับบ้านก็ได้เป็นเรื่องใหญ่กันพอดี”
อดุลย์มองหน้าอัคคีแบบจับพิรุธ “ฉันถามตรงๆ เลยนะ”
อัคคีระแวงเล็กน้อย “ถามอะไร”
“แกชอบคุณฉัตรชบาใช่มั้ย”
อัคคีอึ้งไป ไม่คิดว่าอดุลย์จะถามตรงๆ แบบนี้ “ฉัตรชบาเป็นน้องสาวของศัตรูฉัน ฉันจะไปชอบเค้าได้ยังไง”
“ถ้าสมมติว่าคุณฉัตรชบาไม่ใช่น้องสาวคุณฉัตรชนก หรือว่าคุณฉัตรชนกไม่ใช่คนที่ทำร้ายศาอย่างที่แกคิด แกก็จะชอบคุณฉัตรชบาได้ใช่มั้ย”
อัคคีนิ่งไปนิดหนึ่งก่อนตอบไปแบบสีหน้านิ่งๆ ไม่อยากให้อดุลย์จับความรู้สึกของตนได้ว่าลึกๆ แล้วก็ชอบเข้าแล้วฉัตรชบาจริงๆ “แกอย่ามาสมมติอะไรที่เป็นไปไม่ได้หน่อยเลย” อัคคีเดินหนีขึ้นไปชั้นบน
“ไอ้ผู้ร้ายปากแข็ง ถ้าแกไม่ชอบคุณฉัตรชบา เมื่อคืนนี้แกคงไม่เป็นห่วงเค้าจะเป็นจะตายอย่างนั้นหรอก” อดุลย์รู้ทันความรู้สึกของอัคคีว่าคิดยังไงกับฉัตรชบา
ฉัตรชนกขัยรถเข้ามาจอดข้างๆ รถของฉัตรชบาที่จอดทิ้งไว้ตั้งแต่เมื่อวาน ฉัตรชนกลงจากรถมายืนมองรถของฉัตรชบาสีหน้าแปลกใจ “ชบามาแล้วเหรอ?” ฉัตรชนกเดินเข้าตึกไป
ฉัตรชนกเปิดประตูห้องทำงานของฉัตรชบาเข้ามาหาฉัตรชบาแต่ไม่เจอ ฉัตรชนกเดินออกไป สงสัยว่าฉัตรชบาไปไหน