บทละครโทรทัศน์ เกมพยาบาท ตอน 14 หน้า 3
ฉัตรชนกเดินเข้ามาหาจิดาภาที่โต๊ะทำงาน “คุณจิเห็นชบาหรือเปล่า ผมเห็นรถจอดอยู่ที่ลานจอดรถ แต่ไปหาที่ห้องก็ไม่เจอ”
“คุณฉัตรมีอะไรกับคุณชบาเหรอคะ”
“ผมเห็นรถชบาจอดอยู่ที่ลานจอดรถ แต่ไปหาที่ห้องก็ไม่เจอ เมื่อคืนกับเมื่อเช้าผมก็ไม่เจอชบาที่บ้านเหมือนกัน”
จิดาภาเอะใจว่าถ้าเมื่อคืนนี้ฉัตรชบาไม่ได้กลับบ้านแล้วฉัตรชบาไปนอนที่ไหน เพราะเมื่อคืนอัคคีโทรมาบอกตนว่าฉัตรชบาปลอดภัยจากพัฒนะแล้ว “เมื่อคืนคุณชบาไม่ได้กลับบ้านเหรอคะ”
“ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน เพราะไม่เจอกัน”
“ถ้างั้นเดี๋ยวฉันโทรหาคุณชบาให้ค่ะ”
“ขอบคุณครับ ถ้าได้เรื่องยังไงบอกผมด้วยนะครับ” ฉัตรชนกเดินเข้าไปในห้องทำงาน
จิดาภาหยิบมือถือขึ้นมากดโทรหาฉัตรชบา “ตอนนี้คุณฉัตรชบาอยู่ที่ไหนคะ แล้วเมื่อคืนนี้คุณเป็นยังไงบ้าง”
ฉัตรชบากำลังลงจากแท็กซี่ “คุณจิไปรอฉันที่ห้องทำงานก่อนนะคะ เดี๋ยวฉันเล่าให้ฟังค่ะ” ฉัตรชบากดวางสาย แล้วรีบเดินเข้าไปข้างในบริษัท
จิดาภาตกใจมาก “คุณถูกคุณพัฒนะวางยา”
“ฉันไม่เป็นไรหรอกค่ะ พอดีอัคคีเค้าตามไปช่วยฉันทัน แต่ฉันก็ยังสงสัยอยู่นะคะว่าเค้าตามไปช่วยฉันได้ยังไง”
จิดาภาปั้นหน้าซ่อนพิรุธ แล้วถามเรื่องอื่นเพื่อเปลี่ยนเรื่องไป “แล้วเมื่อคืนนี้คุณไม่ได้กลับบ้านเหรอคะ ทำไมคุณฉัตรถึงบอกว่าไม่เจอคุณ”
“ฉันโดนวางยาจนสลบไป ตื่นขึ้นมาอีกทีก็เห็นว่าอยู่ในห้องนอนของนายอัคคีแล้ว”
จิดาภาหน้าเสียไปนิดหนึ่ง เพราะถึงจะบอกเลิกอัคคีไปแล้ว แต่ลึกๆ ก็ยังตัดใจไม่ได้ จิดาภาปรับสีหน้าให้เป็นปกติ พยายามไม่คิดอะไรเกี่ยวกับอัคคี “ท่าทางคุณอัคคีจะเป็นห่วงคุณชบามากนะคะ ดูไม่เหมือนคนเกลียดกันเลย คุณชบาเองก็ดูเหมือนจะไม่ได้เกลียดเค้าด้วย”
“ใจนึงฉันก็โกรธเค้ามากนะคะที่เค้าทำไม่ดีกับฉันไว้ตั้งหลายอย่าง แต่อีกใจนึงฉันก็สงสารเค้า น้องสาวที่เป็นเหมือนครอบครัวเพียงคนเดียวของเค้าถูกทำร้ายอย่างป่าเถื่อนขนาดนั้น เค้าก็คงจะเสียใจมาก”
จิดาภารู้สึกได้ว่าอัคคีกับฉัตรชบาน่าจะมีใจให้กันแล้ว “คุณชบาจะไม่แจ้งความเอาผิดคุณพัฒนะเหรอคะ”
“คงไม่หรอกค่ะ ฉันไม่อยากให้คุณพ่อคุณแม่รู้ เดี๋ยวท่านจะไม่สบายใจ คุณจิอย่าบอกเรื่องนี้ให้พี่ฉัตรรู้นะคะ”
“ค่ะ” จิดาภาพยักหน้ารับปากไป