บทละครโทรทัศน์ เกมพยาบาท ตอน 20 หน้า 2
ศรุตแอบหวั่นใจ “ใจเย็นๆก่อนนะครับคุณป้า มือถือของชบาอาจจะแบตหมดก็ได้นะครับ เดี๋ยวผมจะลองโทรดูอีกที ได้เรื่องยังไงแล้วผมจะโทรบอกคุณป้านะครับ” ศรุตกดวางสาย แล้วลองกดโทรหาฉัตรชบา เสียงสัญญาณบอกว่าปิดเครื่อง “ถึงกับปิดเครื่องเลยเหรอ”
ฉัตรชบาจอดรถอยู่ เธอหยิบมือถือเครื่องเก่าจะโทรนึกได้ว่าปิดเครื่องเพื่อหนีทุกคน เลยหยิบมือถืออีกเครื่องที่ซื้อมาใหม่ “ฮัลโหล ปราณเหรอ นี่เราชบาเองนะ ปราณอยู่เมืองไทยหรือว่าไปบินที่ไหน...เมืองไทยเหรอ...โอเคๆ เดี๋ยวเราไปหานะ...พอดีมีเรื่องนิดหน่อย เดี๋ยวค่อยคุยกันนะ” ฉัตรชบาวางสายแล้วขับรถต่อไป รถคฑาขับตามมา
คฑากดโทรหาอัคคี “ฮัลโหลคุณอัคคี คุณชบาท่าทางจะขับลงใต้ครับ”
“ชบาไปคนเดียวหรือเปล่าครับ”
“คนเดียวครับ”
“ถ้างั้นคุณรีบตามเธอไปอย่าให้คลาดสายตาเลยนะครับ”
“โอเคครับ แค่นี้นะครับ” คฑาวางสายแล้วขับรถตามฉัตรชบาไป
อัคคีวางสายแล้วนึกถึงฉัตรชบา “คิดจะหนีเหรอ...ฉัตรชบา” อัคคีหักรถเลี้ยวเพื่อไปตามเส้นทางเดียวกับฉัตรชบา
เกสรเปิดประตูห้องนอนเกษณีย์เข้ามาเห็นเกษณีย์กำลังลองเครื่องเพชรอยู่
“ทำไมยังไม่กลับไปบ้านโน้นอีก แกจะมาอยู่แต่ที่นี่ไม่ได้นะ กลับไปเดี๋ยวนี้”
“ก็เกษบอกแล้วไงว่าเกษไม่สบายใจ อยู่ที่โน่นแล้วเกษเครียด เข้าใจกันหน่อยสิคะ”
“แกไปทำชั่วอะไรไว้ล่ะถึงอยู่ที่นั่นไม่ติด กลัวความชั่วมันจะรั่วออกมารึไง”
“เกษไม่ได้ทำอะไรนะคะ ก็แค่อยากพักสบายๆบ้าง”
“สบายด้วยการเอาเครื่องเพชรชั้นมาเล่นแบบนี้เหรอ ใครอนุญาต”
“ของคุณแม่ก็เหมือนของเกษนั่นแหละค่ะ ยังไงๆ วันหนึ่งมันก็ต้องเป็นของเกษอยู่แล้ว จะหวงไปทำไมล่ะคะ”
“แต่มันยังไม่ใช่วันนี้” เกสรริบเครื่องประดับเก็บลงกล่องจนหมด
“คุณแม่คะ เกษแค่ลองเล่นๆ จริงจังไปป่ะคะ”
“ชั้นไม่ไว้ใจแก”