บทละครโทรทัศน์ เกมพยาบาท ตอน 17 หน้า 4
“ทำไมถามแบบนั้นล่ะ”
“เรา 2 คน แทบไม่รู้จักกันเลยนะศรุต แยกกันตั้งแต่สมัยเรียน ต่างคนต่างไปใช้ชีวิตของตัวเอง เรียกว่าเป็นคนแปลกหน้าต่อกันยังได้เลย”
“คุณไม่ใช่คนแปลกหน้าสำหรับผม”
“แต่ศรุตก็ไม่รู้จักชบาดี ตอนนี้อะไรๆอาจจะเปลี่ยนแปลงไปแล้วก็ได้ ชบาอาจจะไม่ได้เป็นคนเดิมอีกต่อไป อย่าเอาความทรงจำเก่าๆ มาตัดสินชบาสิ”
“ไม่ว่าชบาจะเป็นยังไง ผมก็ยังรู้สึกดีๆ กับคุณเหมือนเดิม”
“แล้วความรู้สึกดีๆ ที่ว่า มันพอสำหรับการเป็นคู่ชีวิตกันเหรอ แต่งงานเป็นเรื่องใหญ่ ชบาว่าเราคิดให้รอบคอบจะดีกว่านะคะ”
“คุณพูดเหมือนไม่อยากแต่งงานกับผม”
“ศรุตเป็นเพื่อนที่ดี แต่ความรู้สึกอื่นนอกเหนือจากนี้ ชบายังไม่มีค่ะ”
“งั้นผมจะทำให้มันมี ผมจะทำให้คุณรักผมให้ได้”
ฉัตรชบาหนักใจ
จิดาภาเดินเข้ามาในบ้านอัคคี เจออัคคีรออยู่ “มาทวงของขวัญค่ะ”
“ยินดีครับ”
จิดาภานั่งลงที่โซฟารับแขก เห็นหนังสือเกี่ยวกับการทำเค้กว่างอยู่ 2 – 3 เล่ม “ใครจะทำเค้กกันคะเนี่ย อย่าบอกนะว่าคุณ”
“ความลับแตกกันพอดี” อัคคีรีบเก็บหนังสือ “ผมจะทำไว้ให้คุณทานคืนนี้ไงครับ ต้องมาดินเน่อร์กับผมนะ”
จิดาภาหัวเราะเบาๆ “คุณเปลี่ยนไปมากนะคะ”
“ผมเนี่ยนะเปลี่ยน? เปลี่ยนยังไง?”
“คุณดูอ่อนโยน ใส่ใจคนอื่นมากขึ้น คิดดูสิคะเราคบกันมาตั้งนาน คุณกลับเพิ่งคิดจะทำเค้กวันเกิดให้ชั้น ปกติชั้นได้แต่เช็คของขวัญให้ไปเลือกซื้อเอาเองว่าอยากได้อะไร”