บทละครโทรทัศน์ เกมพยาบาท ตอน 21 หน้า 2
“คุณแม่ไปเถอะค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วง เกษเอาตัวรอดได้”
คมกับเดชเอาตัวเกสรออกไป เสี่ยเป้าเก็บปืน “พูดกันง่ายๆ แบบนี้ ผมชอบ”
เสี่ยเป้าเริ่มเข้ามานัวเนียเกษณีย์ เกษณีย์ขยะแขยงแต่จำต้องยอม
ในห้องนอน เสี่ยเป้าส่งยาให้เกษณีย์ “กินซะ เกมส์จะได้สนุกขึ้น”
“ยาอะไร”
“อย่ามาทำเป็นไร้เดียงสาหน่อยเลย กินเข้าไปเถอะน่า รับรองสนุกแน่”
เกษณีย์ไม่ยอมกินยา เสี่ยเป้าเอายากรอกปากเกษณีย์ ก่อนจะลงมือปลุกปล้ำ
อัคคีตื่นขึ้นมา รีบร้อนขึ้นไปห้องนอนชั้นบน อัคคีเปิดประตูเข้าไปไม่เห็นฉัตรชบาแล้ว วิ่งกลับลงไปชั้นล่าง
อัคคีลงมาข้างล่างก็หาไม่เจอ “หรือว่าจะหนีไปแล้ว” อัคคีคว้ากุญแจรถ เปิดประตูจะออกไป เจอฉัตรชบากลับมาถึงพอดีพร้อมถุงกับข้าว “ไปไหนมา”
“ชั้นออกไปเดินเล่นหน้าหาด ชาวประมงเค้าเอาอาหารทะเลมาขาย ชั้นก็เลยซื้อมาทำกับข้าว” อัคคีโล่งใจไป “นายคงคิดว่าชั้นจะหนีสินะ”
“ก็มันน่าคิดมั๊ยล่ะ”
“นายคิดถูกแล้วล่ะ นายมันน่ารังเกียจ ชั้นไม่อยากอยู่ร่วมบ้านกับนายหรอก” ฉัตรชบากลับเข้าไปในบ้าน
อัคคีตามไป “แล้วทำไมไม่หนี”
“ที่นี่บ้านเพื่อนชั้น คนที่ต้องไปจากที่นี่ไม่ใช่ชั้น แต่เป็นนายต่างหาก นายไม่มีสิทธิ์อยู่ที่นี่ด้วยซ้ำไป” ฉัตรชบาลงมือทำอาหาร
“จะทำอะไร”
“ก็ทำข้าวเช้าน่ะสิ นายนี่เป็นผู้คุมที่แย่ที่สุด ไม่คิดบ้างเหรอว่าชั้นก็ต้องกินข้าวนะ จะปล่อยให้ชั้นอดตายรึไง”
“ทำเป็นเหรอ”
“อย่ามาดูถูกกันนะ”
“งั้นก็ทำเผื่อด้วย”
“กินเป็นเหรอข้าวน่ะ คิดว่ากินแต่เลือด เห็นดุได้ดุดี”