บทละครโทรทัศน์ Fly To Fin สุดติ่งจิงเกอเบล ตอนที่ 1 หน้า 2
น้อยหันมาจากการปั้นลูกชิ้น ส่ายหน้า ยิ้มขำ มองอย่างเอ็นดู หนุนยกกาละมังลูกชิ้น ไปให้คนที่กำลังต้มลูกชิ้นอยู่ แล้วดูนาฬิกาข้อมือ พอดีกับเสียงนาฬิกาคุกคูที่ผนังร้องบอกเวลาพอดี หนุนเงยหน้ามอง เห็นเป็นเวลา 7 โมง หนุนรีบกระชากผ้ากันเปื้อน และหมวกออกอย่างรวดเร็ว เห็นว่าหนุนใส่ชุดนักศึกษาอยู่ เขาหันบอกชายกำลังต้มลูกชิ้น
“เตี่ย ไปเรียนละนะ”
หนึ่ง ที่กำลังสับหมูอยู่ ถามขึ้นทันทีด้วยน้ำเสียงกระชาก “เจ็ดโมงสิบห้าไม่ใช่เหรอ”
“โถ่เจ้หนึ่ง รถมันติด เจ้ก็รู้ ออกก่อนแป๊บเดียวเองน่า”
หนึ่งสับปังตอลงบนเขียงดังปั้ง กระชากหน้ากากออก “ไม่ได้ ห้ามเอาเปรียบคนอื่น” เธอพุ่งเข้ามาจะดึงหนุน “กลับมาทำงานเดี๋ยวนี้”
หนุนรีบถอยกรูด “ใจเย็นตั่วเจ้ เดี๋ยวเลิกเรียนแล้วกลับมาทำชดเชยให้” หนุนรีบคว้าหนังสือเรียนที่วางอยู่บนโต๊ะใกล้ประตูแล้วเผ่นออกไปเลย
หนึ่งจะตามหนุนไป “ไอ้หนุน!”
เล้งรีบห้าม “ช่างมันเถอะน่าอาหนึ่ง มันเพิ่งไปมหาลัยเทอมแรก ขยันไปเรียนอย่างนี้ ก็ดีแล้ว”
นพกำลังซีลถุงลูกชิ้นอยู่หันมาพูดบ้าง “เจ้ก็อย่าไปวุ่นวายกับมันนักเลย โรบิน ฟาน เพอร์ซี่ กล่าวไว้ว่า มีอะไรหลายอย่างที่เราต้องทำ และเราไม่อาจคิดมากกับทุกอย่างได้” หนึ่งอึ้ง งงไปครู่หนึ่ง นพกระซิบกระซาบกับเตี่ย “stun ไปแล้วเตี่ย “
เล้งแอบยกนิ้วให้ “เด็ดขาดมากอานพ”
แต่เมื่อหนึ่งได้สติ ก็โวยขึ้นมาทันที “ใครเข้าข้างมัน! ...ขอให้เมียทิ้ง”
เล้งกับน้อยอุทานพร้อมกัน “ไอ้หยา!”
ที่มหาวิทยาลัยปรีดียาธร มองเห็นต้นปรีดียาธรเหลืองอร่ามสองข้างทาง เหล่านักศึกษาบ้างก็เดินคุยกัน บางคนขี่จักรยาน และบางคนซ้อนมอเตอร์ไซค์กันมา
เอิร์ทกำลังขี่จักรยานมาตามทางท่าทางสดชื่น มีกลุ่มนักศึกษาสาวๆสวยๆเดินคุยกัน ด้านข้างเห็นกลุ่มนักฟุตบอลซ้อมบอลที่สนามกว้างใหญ่ เอิร์ทอารมณ์สุนทรีย์ แต่งกลอนชื่นชมธรรมชาติ “ปรีดียาธรเหลืองอร่ามลออตา..” เขามองไปทางกลุ่มสาวๆคุยกันร่าเริง “อีกดอกไม้นานา พันธุ์อื่น เพลินตาพาใจสดชื่น” เด็กหนุ่มหลับตาพริ้ม เคลิ้ม “เริงรื่นฉ่ำชื่นชีวา”
เขาคือ “เอิร์ท อรรถนนท์ ผู้ชายที่แสนจะโรแมนติก หวานจัดจนสาวเลี่ยน ตำแหน่ง กีต้าร์โซโล่” แล้วเสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นพอดี เอิร์ทสะดุ้งตกใจ ลืมตา หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู เสียงกริ๊งๆของจักรยานอีกคันดังถี่ขึ้น เอิร์ทหันมองเห็นนศ.สาวสวยคนหนึ่งขี่จักรยานมาอีกทาง ทำท่าจะชนกัน แต่หญิงสาวทรงตัวได้ ส่วนเอิร์ทเสียหลัก พุ่งไปล้มที่พุ่มดอกไม้รอบสระน้ำตรงหน้า ซึ่งมีรูปปั้นม้านิลมังกร สัญลักษณ์ของมหาวิทยาลัยตั้งอยู่
เอิร์ทหน้าคะมำไปที่พุ่มดอกไม้ หนังสือและโทรศัพท์หล่นกระจัดกระจาย หญิงสาวมาจอดจักรยานใกล้เอิร์ท ลงมาช่วยอย่างเป็นห่วง “เป็นอะไรหรือเปล่าคะ”