บทละครโทรทัศน์ Fly To Fin สุดติ่งจิงเกอเบล ตอนที่ 5 หน้า 2
อั่งเปาหัวเราะลั่นไปกับหนัง เอิร์ทยิ้มขำหันมามอง แต่ก็ต้องตกใจที่เห็นหนุ่มสาวที่นั่งถัดจากอั่งเปาจูบกันนัวเนีย หนิงที่ไม่รู้เรื่องอะไร เอนหัวมาพิงไหล่เอิร์ท
“อั่งเปา เปลี่ยนที่กันดีกว่าครับ” เอิร์ทจับแขนอั่งเปา แล้วลุกพรวดขึ้น หนิงไถลพรืด แต่ต้องรีบกลับมาทรงตัวตามปกติ ขณะที่อั่งเปามานั่งข้างๆแล้ว “เปลี่ยนทำไมคับ”
“ตรงนี้นั่งสบายกว่าครับ” เอิร์ทเหล่มองคนข้างๆ อย่างอึดอัด แล้วพลิกตัวนั่งตะแคงมาทางอั่งเปา
ส่วนหนิงถอนใจ แล้วพิงพนัก ทำเป็นหลับไปเลย
เอิร์ทจูงอั่งเปาออกมาจากโรงหนังคุยกันว่าหนังสนุก หนิงเดินตามหลังหน้าเซ็งๆ เอิร์ทหันมาหาหนิง หนิงรีบฝืนยิ้ม
“เบื่อหรือเปล่า ขอโทษนะ ที่ต้องพาไอ้ตัวยุ่งนี่มาด้วย ที่บ้านไม่มีใครว่างเลย”
“ไม่เป็นไร เก่งนะเนี่ย ดูหนังเป็นด้วย ไม่ร้องเลย”
“อั่งเปาเคยมากับคุณตา”
“พ่อเอิร์ทเคยพาอั่งเปามาดูหนังตั้งแต่ 2 ขวบแล้วล่ะ”
“น้าเอิร์ท อั่งเปาอยากไปเล่นของเล่น”
เอิร์ทมองหนิงอย่างลำบากใจ “เอาไงดี”
หนิงเก็บอาการเซ็ง “เอิร์ทพาหลานไปเที่ยวเถอะ ไว้วันหลังเราค่อยนัดกันใหม่”
เอิร์ทจับมือหนิงอ้อน “ไปด้วยกันไม่ได้เหรอ นะ ไปด้วยกันนะ”
ปั้นหยาเดินออกมาจากโรงหนังอีกโรงผ่านมาเห็นเข้าพอดี เอิร์ทเห็นปั้นหยาก็ผงะไปนิดนึง
หนิงหันมองตาม “เพื่อนเหรอ”
ปั้นหยามองมือเอิร์ทที่จับมือหนิงอยู่ ก็เบะปาก แล้วเดินไป
“ไม่ใช่เพื่อนหรอก แค่เคยเห็นที่มหาลัย แล้วตกลงหนิงว่าไง ไปด้วยกันนะ”
“ไว้วันหลังดีกว่า เราไปนะ บ๊าย บาย”
เอิร์ทมองตาม หน้าละห้อย แล้วหันมามองอั่งเปาถอนใจอย่างสงสาร “ไป ไอ้ตัวยุ่ง ไหน อยากเล่นอะไร“ อั่งเปายิ้มกว้างดีใจ จูงมือเอิร์ทเดินไป
หนุนกำลังปิ้งลูกชิ้นอยู่หน้าร้าน ครู่หนึ่งเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น หนุนหยิบขึ้นมารับสาย “ว่าไงเอิร์ท”
“เดี๋ยวไปหา”
“ไหนว่าไปเที่ยวกับแฟนไง”
“ไปแล้ว กลับแล้ว”
“เออๆ มาช่วยขายลูกชิ้นด้วย เจ้นุชไม่อยู่”
หนุนวางสาย แล้วเสียงเตือนที่โทรศัพท์ดังขึ้น หนุนหยิบขึ้นมาดูอีกครั้ง หนุนเปิดเข้าไปดูใน facebook เห็นรูปตนวันที่เล่นดนตรีในโรงอาหาร และอิริยาบทแบบเผลอๆ ที่แอดมินอัพมาใหม่ในหน้าแฟนเพจของวงจิงเกอเบล