บทละครโทรทัศน์ พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอน 18
บทประพันธ์-บทโทรทัศน์ เอกลิขิต
บ่ายต่อเนื่อง โถงบ้านชิดดาว ชิดดาวนั่งดูทีวีอยู่อย่างตั้งอกตั้งใจ ปั๊มยกจานผลไม้ค้างอยู่ทางครัว ถอนใจเซ็งๆ ที่ชิดดาวสนใจรายการของเต็งอย่างออกนอกหน้า ปั๊มแขวะ
“ถ้าผมเป็นเจ้าของรายการดีใจตายเลย มีคนติดรายการขนาดนี้”
“วันนี้เทปสุดท้ายค่ะ” ปั๊มบ่นกระปอดกระแปด เซ็งๆ “จบๆไปได้ซะก็ดี” ปั๊มเดินถือจานผลไม้มานั่งด้วย
เหลือบตามองดูทีวี “อ้าว...นั่นดาวนี่” ชิดดาวยิ้มฝืนๆ “อือ”
ปั๊มสีหน้างงปนสงสัยมาก ว่าชิดดาวไปออกรายการกับเต็งได้ยังไงตอนไหน ปั๊มจ้องจอโทรทัศน์เขม็งอย่างสนใจ
ภาพรายการเต็งในโทรทัศน์ เต็งเดินพูดขึ้นมาจากทะเล “ตอนนี้เราก็รู้ครบทั้ง 12 เดือนแล้ว ว่าเดือนไหนควรเที่ยว ทะเลแถบใดถึงจะปลอดภัย” ชิดดาวเดินผ่านหน้า หันมองเล็กน้อย เต็งยิ้มๆ ก่อนรีบหันกลับทำหน้าที่
พิธีกรต่อ ยิ้มแย้ม “จะลังเลทำไมล่ะครับ แพ็คกระเป๋ามาเที่ยวทะเลกันเลย”
เต็งยิ้มขี้เล่นให้กล้องแล้วเดินเลี้ยวตามชิดดาวไปเลย
โถงบ้านเต็ง ทอยงอนปนเซ็งกับเทปรายการตอนที่เต็งชอบ ทั้งที่รู้อยู่แล้วตอนตัดต่อแต่ก็ยังอดเซ็งไม่ได้อยู่ดี
ที่จอโทรทัศน์...ตัดเข้าเทปรายการต่อ โต้พูดยิ้มแย้ม “คิดอยู่แล้วว่าพี่เต็งต้องชอบเทปนี้ น่าเสียดาย ผมอดไปด้วย” โต้กระเซ้า “แล้วกับสาวคนนั้นยังคุยกันอยู่รึเปล่าครับ”
เต็งทำหน้าตายเนียนๆไป “หมดเวลาแล้ว”
“อ้าว หมดแล้วเหรอเนี่ย”
“ลาท่านผู้ชมกันดีกว่า โต้ก่อน..”
โต้หันพูดกับกล้อง ยิ้มแย้ม “ผมก็อยากจะบอกว่า จากเพื่อพบ จบเพื่อเริ่ม”
เวนิสอึ้ง “เฮียคิดสคริปต์ให้มันเหรอ”
“เปล่า มันพูดของมันเอง”
“มิน่า เฉิ่ม” เวนิสยิ้มเหยียด ทอยแขวะลอยๆ “อคติ” เวนิสเหล่มองทอยเล็กน้อย
ภาพบนโทรทัศน์อีกครั้ง โต้ทำหน้าที่พิธีกร พูดกับกล้อง “ผมคงมีรายการใหม่เร็วๆ นี้”
เต็งช่วยพูด “เป็นกำลังใจให้โต้กันด้วยนะครับ”