บทละครโทรทัศน์ พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอน 12 หน้า 2
“ผู้จัดการเค้าไม่กินเส้นกันอยู่แล้ว จับดารามาคู่กันได้ยังไงเนี่ย”
“ก็ดูสิยะใครเป็นผู้จัด”
“เชื่อฉันเถอะ เรื่องนี้ 2 ปีก็ไม่ได้ออนแอร์” นักข่าวถอนใจส่ายหน้า
ตอนบ่าย หน้าร้านเบเกอร์รี่ของปั๊ม ปั๊มใส่ชุดเชฟเดินเอาขนมปังไส้หมูแดงร้อนๆ มาใส่ตู้ขาย...ค่อยเห็นว่าชิดดาวมาช่วยขายขนมให้ร้านของปั๊มด้วย ชิดดาวแนะนำ “ที่จริงมันต้องมีกาแฟด้วยเนอะถึงจะครบ”
ปั๊มจัดเรียงขนมไป คุยไป “ผมคนเดียวทำไม่ไหวน่ะสิ” ปั๊มเหลือบตามองชิดดาว “นอกจากคุณดาวจะมาช่วย”
ชิดดาวอึ้งไปเล็กน้อย “หุ้นกันก็ได้นะ ชวนพี่สาวคุณมาลงทุนด้วยก็ได้”
ชิดดาวปั้นยิ้ม คุยเหมือนปกติ “น่าสนนะ ค่าแรงดีมั้ย”
ปั๊มยิ้มๆ ยืดตัวขึ้นคุยหลังจากจัดเรียงขนมเสร็จ “มีรายเดือนแล้วก็ปันผล แถมขนมปังอร่อยๆให้กินทุกวันด้วย”
ชิดดาวยิ้มๆ “จะสนใจตรงมีขนมปังกินทุกวันนี่แหละ” ปั๊มขำๆ ชิดดาวยิ้มๆ ทั้งคู่สบตากันเล็กน้อย
เสียงกรุ๊งกริ๊งเมื่อลูกค้าเปิดประตูเข้าร้านมาดังขัดขึ้นพอดี ทั้งคู่รีบหันไปพูดต้อนรับลูกค้าแก้ความอึดอัดและขัดเขิน “เชิญครับ / เชิญค่ะ” ชิดดาว เห็นเป็นพ่อจูงลูกชายวัยเดียวกับกาโม่เดินเข้าร้านมา ชิดดาวยิ้มค้างไป ปั๊มเดินออกไปต้อนรับลูกค้าประจำ ปั๊มย่อตัวคุย “วันนี้กินอะไรดีครับโกโก้ ขนมปังหมูแดงมั้ยเพิ่งเสร็จร้อนๆเลย”
ปั๊มจูงมือเด็กชายมาดูขนมเบเกอร์รนี่ต่างๆที่ตู้กระจก ชิดดาวจับตามองไปที่เด็กชายตลอด สีหน้านิ่งๆ แน่นไปด้วยความคิดถึง
บรรยากาศร้านอาหารหรูตอนหัวค่ำ โต้กับละอองชนแก้วไวน์ แสดงความยินดีกับความสำเร็จอยู่ที่โต๊ะหนึ่ง
ละอองยิ้มแย้ม “ยินดีด้วยนะจ๊ะ พระเอกเต็มตัวเรื่องแรก”
โต้ยิ้มแย้ม “ผมมีวันนี้เพราะพี่อองแหละครับ”
ละอองยิ้มๆ “เพราะโต้เป็นคนมีความสามารถด้วยแหละจ้ะ” ละอองจิบไวน์ไป โต้ยิ้มๆจิบไวน์ตามแล้ววางแก้วลง “หนมอบ น่ารักดีนะ เป็นกันเอง ไม่เฟคดี พี่ชอบ”
“ยังเด็กอยู่มั้งครับ” ละอองจ้องหน้าโต้ “โต้ชอบมั้ยล่ะ”
โต้อึ้ง “อะไรกันครับพี่ออง” โต้รีบแก้ตัว “ผมเพิ่งเคยคุยกับน้องเค้าวันนี้เอง นี่ใครมาพูดใส่ร้ายผมให้พี่ฟังอีกครับ”
“ใจเย็นๆ ไม่มีใครพูดอะไรทั้งนั้นล่ะ..พี่แค่เห็นว่าโต้โสดมานานไปแล้ว น่าจะมีคู่จิ้นกะเค้ามั่ง”
“โธ่พี่ ก็ไม่พูดแต่แรก ผมตกใจหมดเลย”
“ช่วยไม่ได้ ร้อนตัวเอง แอบคิดอะไรอยู่รึเปล่าล่ะ”
“เปล่าครับพี่ออง ผมยังไม่อยากตายกลางอากาศ ตอนนี้เน้นงานก่อน”