บทละครโทรทัศน์ พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอน 3 หน้า 2
“ค่อยๆ แก้ไม่ไหวแล้ว” ม๊าเริ่มเบะ “อีแก้ผ้าปล้ำเวนิส กินหัวกินหาง กินกลางตลอดตัวหมดแล้ว”
ม๊าร้องไห้โฮออกมาสวมกอดสามีเอาไว้ ป๊าได้แต่ถอนใจลูบหลังม๊าปลอบโยนไป
โถงบ้านเต็ง เต็งกลับบ้านมาด้วยท่าทางห่อเหี่ยว เต็งโยนแฟ้มใส่โบชัวร์ไปที่เก้าอี้โซฟา ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งอย่างหมดแรง ทันทีที่ก้นแตะเบาะ โทรศัพท์มือถือดังขึ้นทันที เต็งตกใจ “เฮ๊ย”
เต็งถอนใจ ก่อนล้วงมือถือมาดูเบอร์โชว์แล้วกดรับ “ว่าไง” เต็งนั่งแผ่คุยมือถืออย่างหมดแรงบนโซฟา
“พรุ่งนี้จะออกจากโรงพยาบาลแล้วนะ” เต็งตกใจ เด้งขึ้นนั่ง หน้าตาตื่น “พรุ่งนี้เหรอ”
“ใช่ พี่จัดบ้านให้สะอาดล่ะ อย่าให้มีฝุ่นนะ”
“เออ เออ แค่นี้นะ” เต็งกดตัดสาย เต็งกวาดตามองไปรอบห้องโถง..เห็นสภาพห้องโถงที่ยังรกมากชนิดหมดกำลังไม่รู้ว่าจะเริ่มจัดตรงไหนก่อนดี เต็งทิ้งตัวนอนไปกับโซฟา เต็งระบายความอัดอั้น เสียงดังออกมา
“โอ๊ย กูอยากตาย” เต็งคว้าหมอนอิงมากดอัดใส่หน้าตัวเอง
กลางคืน บรรยากาศภายในผับทันสมัยแห่งหนึ่ง โต้กำลังสังสรรค์กับกลุ่มเพื่อนอยู่ที่มุมหนึ่งในผับ เพื่อนก็มีทั้งชายและหญิงหน้าตารูปร่างดี เป็นกลุ่มเพื่อนในวงการเดินแบบ มีสายตาคู่หนึ่งจับตามองมาที่โต้เป็นจุดเดียว
เพื่อนโต้ที่นั่งข้างๆ เหมือนรู้ตัวก่อนโต้ ทำเป็นเอื้อมมือไปตักกับข้าวแล้วกระซิบบอกโต้
“อย่าเพิ่งมองไปนะ มีคนเล็งเอ็งอยู่ มุมขวา”
“ผู้ชายผู้หญิง”
“หญิงสิวะ” โต้มองกลับไปเลยแบบให้รู้ ไม่ต้องทำเนียนอะไรให้เสียเวลา โต้เห็นสาววัย 30 ปลายออกแนวเซ็กซี่น่าค้นหามากกว่าสวยจัด เธอจับตามองมาที่โต้อย่างสู้ตา โต้ปั้นหน้าหล่อ ท้าทาย ก่อนพูดกับเพื่อนเบาๆ
“หน้าคุ้นๆ ว่ะ” เพื่อนผู้หญิงอีกคนเห็นสาวนางนั้นจำได้ “เฮ๊ยแก พี่ละอองว่ะ มองมาทางโต๊ะเราด้วย”
“ละออง ผู้จัดการดาราน่ะเหรอ”
“ก็ใช่น่ะสิ” เพื่อนหญิงรีบฉีกยิ้มแล้วยกมือไหว้ระยะไกลไปให้ ละอองยิ้มมารยาทรับไหว้ โต้จ้องไปที่ละออง ส่งยิ้มหล่อเชิญชวนไปให้ ละอองยิ้มตอบโต้ จิกตามองโต้พร้อมจิบเครื่องดื่มด้วยแววตาเจ้าชู้
ห้องนอนชิดดาว ชิดดาวอยู่ในชุดนอนนั่งแปรงผมที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง สีหน้าใช้ความคิด
เสียงเต็งดังก้องเข้ามาในหัวอีกครั้ง
“ดาวว่าประโยชน์ใช้งานอันนี้ดีกว่า ใช่ง่ายกว่าด้วยค่ะ”
“แต่ผมชอบอันนั้น”