บทละครโทรทัศน์ พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอน 4 หน้า 3
ห้องเด็กอ่อน เนอร์สเซอรี่ ชิดดาวค่อยๆ วางกาโม่ลงในเปลเด็กอ่อน ป้างามพิศชะโงกหน้ามาดู ยิ้มเอ็นดู
“น่าเกลียดน่าชังจริงๆหลานป้า”
ลูกกวาดซัก “ชื่อกาโม่เหรอคะ”
“ครับ ชื่อยอดมนุษย์ยุคแรกๆเลย”
“อุ๊ย คุณลุงทันด้วยเหรอคะ”
“ไม่ทันหรอกครับ คุณพ่อชอบเล่าให้ฟังตอนเด็กๆ เพิ่งมาเห็นหน้าจากกูเกิ้ลตอนโตแล้ว พอเห็นก็ชอบเลยครับ แปลกๆ ดี เหมือนเอาดินน้ำมันมาปั้น” เต็งนึกแล้วก็ขำๆ
“แต่ป้าทันอยู่นะคะ แต่ที่จำแม่นๆต้องยุคแถวๆมนุษย์ไฟฟ้าสีชมพู” ป้างามพิศทำท่าถูแขน แปลงร่างเล็กน้อย
“ป้าชอบ แล้วก็ยังมีหุ่นยนต์ผู้หญิงอีกตัว นั่นป้าก็ชอบมาก” ป้างามพิศนึกๆ “เอ ชื่อวีนัส รึเปล่าป้าก็ไม่แน่ใจ แต่จำได้ว่านางยิงนมปราบเหล่าร้ายได้ด้วยนะคะ” ป้างามพิศทำท่าและเสียงประกอบ “ฟิ้ว ๆ”
“คุณป้าคะ เบาๆค่ะ น้องขยับตัวแล้ว”
“อุ๊ย โทษทีจ้ะ แหม คนแก่คุยเรื่องอดีตก็ถูกคอยังงี้แหละ” ป้างามพิศยิ้มให้เต็ง “ไปคุยกันต่อข้างนอกดีกว่า” ป้างามพิศคว้าแขนเต็งหมับ เต็งตกใจเล็กน้อย ป้างามพิศลากเต็งตัวปลิวออกไปจากห้อง
“พระเอกของเธอโดนป้าสอยแน่ๆ”
“พูดดีๆ นะ ไม่ใช่พระเอกของฉันซะหน่อย”
ลูกกวาดหน้าตาย “พ่อของลูกก็ได้”
ชิดดาวดุ “ลูกกวาด”
“ทำไมต้องเขินหน้าแดงด้วยล่ะ”
“ไม่คุยด้วยแล้ว” ชิดดาวเดินเลี่ยงออกไป ลูกกวาดแซวตาม “ไปคุยกับผู้ชายแทนดีกว่า”
ชิดดาวค้อนใส่ให้อีกขวับก่อนออกไป ลูกกวาดขำๆ ก่อนเดินตามออกไป
ป้างามพิศจูงมือเต็งไม่ปล่อยพามานั่งที่เก้าอี้รับแขก “นั่งก่อนค่ะคุณลุง”
เต็งนั่งลงที่โซฟากลางงามพิศ นั่งชิดเลย ให้ความรู้สึกว่าเบียดไปมั้ย และนางยังไม่ยอมปล่อยมือเต็ง
“พูดก็พูดเถอะนะคะ นับว่าเป็นโชคดีของน้องกาโม่ที่ได้คุณลุงอย่างคุณเต็ง”
เต็งยิ้มๆจะดึงมือออก “ขอบคุณครับ” ป้างามพิศปาดมืออีกข้างมาจับประกบมือเต็งเอาไว้ คุยไปแบบเนียน
“จะว่าไปแล้วนมแม่สำคัญมากๆ นะคะ เป็นอาหารสำหรับลูกที่มีคุณค่าที่สุด สารอาหารครบถ้วน ช่วยสร้างภูมิต้านทานเชื้อโรคให้เด็ก และที่สำคัญประหยัดค่ะ”