บทละครโทรทัศน์ พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอน 5 หน้า 2
ท่าทีตกใจมากรีบปิดรั้ว “อย่าเพิ่งออกไปค่ะคุณป้า คุณเต็งมา” แม่เต็งรีบหลบเข้ามุมทันที กลัวเต็งเห็น
อดีต เห็นเต็งสั่งพนักงานส่งของ “รีบไปจากบ้านพี่ก่อน เอาของไปไว้บ้านเพื่อนพี่”
“ได้ครับ” เต็งรีบวิ่งขึ้นรถส่งของขับรถออกไป พนักงานงง “อ้าวพี่...รอผมด้วยสิ”
พนักงานรีบวิ่งตามรถส่งของของตัวเองไป พอทุกคนไปพ้นหน้าบ้านเต็ง...คุณหนูชะโงกหน้าออกมาจากรั้วบ้านตน ที่แท้แอบดูเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่...คุณหนูมีสีหน้าใช้ความคิดอย่างเก็บข้อมูล แอบมองดูเหตุการณ์ระยะไกลต่อไป
อดีต สนามบ้านคุณชาย น้องหนูรีบกลับมารายงานแม่เต็งที่หลบมุมอยู่
“ไปกันแล้วค่ะคุณป้า” น้องหนูจีบปากจีบคอรายงาน “คุณเต็งขับรถส่งของไปจอดหน้าบ้านนังผู้หญิงคนนั้นเองเลยนะคะ ท่าทางรีบร้อนมาก คงกลัวคุณป้าจะกลับมาเห็นน่ะค่ะ”
น้องหนูยิ้มหวานแบมือขอรับเงินค่ารายงานข่าว “อันนี้ถือว่าข่าวฝากก็แล้วกันนะจ๊ะ”
น้องหนูเสียดายเล็กน้อย หดมือไป “ก็ได้ค่ะ”
แม่เต็งเดินไปชะโงกมองที่หน้ารั้วบ้าน สีหน้าเศร้าๆ รู้สึกเสียใจมากที่เต็งโกหกตน
โถงบ้านเต็ง พ่อซื้อของซุปเปอร์เต็มสองมือเดินกลับเข้าโถงบ้านมา “กลับมาแล้วจ้ะแม่”
พ่อเต็งชะงักไปเมื่อเห็นแม่เต็งนั่งน้ำตาคลอเบ้าอยู่ที่เก้าอี้โซฟา พอแม่เห็นหน้าพ่อ น้ำตาก็ร่วงผล๋อย
พ่อเต็งตกใจมาก “แม่ร้องไห้ทำไม มีอะไรเหรอ” แม่เต็งซับน้ำตาแล้วลุกขึ้นยืน
“แม่จะกลับบ้าน”แม่เต็งร้องไห้ซับน้ำตาเดินขึ้นชั้นบนไป พ่อเต็งตกใจมาก พึมพำ
“หวยก็ยังไม่ออกนี่หว่า” พ่อเต็งรีบวางของที่ซื้อมาทั้งหมดแล้วรีบตามแม่ขึ้นบ้านไปติดๆ
ตลาดเสื้อผ้ามือสอง ทอยเดินหนีเวนิส เวนิสเดินตามทอยไม่หยุด “ทอย รอก่อนสิ”
ทอยรำคาญ “จะตามไปถึงไหน น่ารำคาญ”
เวนิสเดินตามซัก “ก็เล่ามาให้จบสิ เค้าให้สปอนเซอร์รึเปล่า”
ทอยหยุดเดิน สูดหายใจลึก หันมาจ้องหน้าเวนิส เท้าสะเอว “ฉันก็รู้เท่าที่เล่าไปนั่นล่ะ เค้าขอเข้าที่ประชุมก่อน คิดว่าเค้าจะเชิญฉันเข้าประชุมด้วยมั้ยล่ะ” ทอยค้อนใส่สะบัดหน้าพรืดจะเดินหนีไป เวนิสวิ่งอ้อมไปดักหน้า ขวางเอาไว้ ไม่ให้เดินต่อ “ทำไมเธอดูไม่สบายใจ รู้อะไรมา แต่ไม่อยากบอกฉันใช่มั้ย” เวนิสจ้องหน้า คาดคั้น
ทอยไม่สู้ตา “ไม่มี” ทอยเบี่ยงตัวจะเดินไป เวนิสขยับตัวขวาง “ต้องมี”
ทอยเสียงเริ่มยานและเน้นๆแบบข่มอารมณ์เต็มที่ “ไม่มี”