บทละครโทรทัศน์ พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอน 15 หน้า 4
“เร็วๆเข้า นักข่าวรอสัมภาษณ์อยู่”
“ครับพี่”
“โทรคุยกับหนมอบอยู่ล่ะสิ”
“ครับ ต้องเตี๊ยมกันนิดหน่อย”
“ไปเร็ว มีสัมภาษณ์อีกหลายคิว” ละอองพาโต้ออกไปจากห้องแต่งตัว
ห้องนอนเวนิส เวนิสนอนไม่หลับ กระสับกระส่ายซ้ายขวา ก่อนจะนอนหงายเอามือก่ายหน้าผาก ลูกกวาดที่หลับตาอยู่ก็ลืมตามองสามี “นอนไม่หลับเหรอ”
“อือ...กวาดก็ไม่หลับเหรอะ”
“อือ” ลูกกวาดขยับตัวนั่งพิงพนักเตียง “เธอจะเอาไง”
“เธอว่าไงล่ะ”
“ก็แล้วแต่เธอ”
“จะดีเหรอ”
“เราลงเรือลำเดียวกันแล้ว” ลูกกวาดคิดๆ “ไม่ใช่สิ เราเหมือนเป็นคนเดียวกันแล้วมากกว่า”
เวนิสถอนใจ ขยับตัวนั่งตาม “จะว่าไป ผมก็เป็นคนพันธุ์เดียวกับเฮีย ติสท์ไปหน่อย สุขนิยมนิดๆ เหมาะเป็นคนโสดว่ามั้ย” เวนิสยิ้มๆ ลูกกวาดหน้าขรึมลงเล็กน้อย “แล้วเสียใจมั้ยที่แต่งงาน”
เวนิสรีบขยับตัวหันเคลียร์ทันที จริงจัง “ไม่เลย อย่าคิดมากสิห้ามน้อยใจเด็ดขาดนะกวาด ผมกำลังวิเคราะห์ลักษณะนิสัยตัวเองให้ฟัง” ลูกกวาดยิ้มๆ “ฉันจับเธออยู่หมัดแล้ว ไม่โง่ปล่อยเธอไปหรอกน่ะ”
เวนิสขำๆ “ฉันเลือกคนถูกจริงๆ” ลูกกวาดยิ้มๆ เวนิสเข้าไปกอดซบลูกกวาดพร้อมพูด “กวาดคือตัวแปรสำคัญ
ในการตัดสินใจของผมคราวนี้นะ” ลูกกวาดสีหน้าหนักใจ “ป๊ากับม๊าพูดถูกทุกอย่าง”
เวนิสถอนใจยาวออกมา “บางทีเราก็ต้องพักฝันมาสร้างความมั่นคงก่อน ในเมื่อมันยังไปด้วยกันไม่ได้ ก็ต้องอดทนเอาไว้” เวนิสกอดซบลูกกวาด อย่างคิดตาม ลูกกวาดลูบแขนเวนิสไปมาพร้อมพูดให้กำลังใจ
“พร้อมเมื่อไหร่ค่อยกลับมาตามความฝันของเวนิสใหม่ก็ได้ กวาดไม่เคยคิดห้ามเวนิสอยู่แล้ว”
เวนิสนิ่งไปอย่างใช้ความคิด ก่อนจะพูดอย่างตัดสินใจได้ออกมา “ผมจะหาจังหวะคุยกับเฮียก็แล้วกัน”
ลูกกวาดยิ้มดีใจ เวนิสกระชับกอดลูกกวาดหากำลังใจ ลูกกวาดหอมลงกลางศีรษะเวนิสอย่างเข้าใจและพร้อมให้กำลังใจเสมอ