บทละครโทรทัศน์ ฝันเฟื่อง ตอนที่ 19 หน้า 3
“ฉันไม่รับคนอย่างแกเป็นลูกเขยหรอก! แกจะไปไหนก็ไปไป้!!” นายวงไล่อาทิตย์
“ผมไม่ไปครับ! จนกว่าผมจะได้เจอคุณวิไลลักษณ์” อาทิตย์ยีงตื๊อไม่ยอมขยับไปไหน
“ไล่ดีๆ ไม่กลับใช่ไหม?? ได้!! ไอ้เวก ได้รึยัง?!!” นายวงตะโกนเรียกลูกชาย
“ได้แล้วจ้ะพ่อ!!” เวกขานรับ
อาทิตย์หันไป เห็นเวกถือปืนลูกซองยาวเข้ามายื่นให้นายวง นายวงรับปืนยาวมา อาทิตย์ผงะ
เวกกระซิบกับพ่อ “ลูกปืนมันขัด ยิงไม่ได้ตั้งนานแล้วนี่พ่อ?”
“ก็เออสิ! พ่อจะเอามาขู่มันเฉยๆ” นายวงกระซิบตอบ พลางแกล้งเล็งปืนไปที่อาทิตย์ “ว่าไง!! แกจะไปหรือไม่ไป!!”
“ผมไม่ไปครับ!” อาทิตย์กลัว แต่พยายามทำใจสู้
“ไม่ไปใช่ไหม?!!” นายวงแกล้งขึ้นไกปืน อาทิตย์อึ้ง ยิ่งกลัวมากขึ้น แต่ก็ยังไม่ยอมไป
“ไม่ไป แกโดนนะ!!!” นายวงขู่ขึ้นอีก
“ผมไม่ไปไหนทั้งนั้น ถ้ายังไม่ได้เจอคุณวิไลลักษณ์”
“งั้นแกได้เจอแน่! จะไปหรือไม่ไป? ฉันยิงไส้แตกจริงๆ!! ยังอีก!! จะไปหรือไม่ไป?!! “นายวงแกล้งขยับปืนขู่อาทิตย์ จังหวะที่นายวงยกปืนขึ้นเหนือหัว ทันใดนั้น ปืนเกิดลั่นขึ้น นายวงผงะหงายหลัง เวกรับนายวงไว้ได้ทัน
ภายในบ้าน แม่เมียดที่กำลังใส่ยาให้นายวงผู้เป็นสามีที่หน้ากับแขนช้ำเพราะโดนกิ่งไม้หล่นใส่
“ฮ่าๆๆ เห็นไอ้อาทิตย์ไหมไอ้เวก หนีกระเจิงเลยฮ่าๆๆ โอ๊ย เบาๆสิแม่”
“สมน้ำหน้า!! นี่แหละเค้าเรียกให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัว!! ดีนะที่ปืนมันลั่นใส่กิ่งไม้แล้วหล่นใส่หัวแก ถ้าปืนลั่นใส่เค้าเป็นอะไรไป แกติดคุกหัวโตแน่!”
“ก็ใครจะไปรู้ล่ะแม่ว่ามันจะลั่น ร้อยวันพันปีมันก็ยิงไม่ออก” นายวงเจ็บแผล “โอ๊ยยยย!”
“ปัญญาอ่อน!” แม่เมียดส่ายหน้าระอาใจ
“ไอ้อาทิตย์นั่นก็วิ่งเร็วเหลือเกิ๊น เผลอแป๊บเดียวหายหัวไปแล้ว” นายวงเจ็บแผลอีก “โอ๊ย!”
“โอ๊ยยยย!!” เวกร้องเจ็บแผลขึ้นบ้าง “ทาให้พ่อเสร็จแล้ว ทาให้ชั้นด้วยนะแม่”
แม่เมียดส่ายหน้าระอาใจกับพ่อลูกคู่นี้
ที่บ้านของรัฐรวี อาทิตย์กำลังก้มลงกราบรัฐ ภัสสร โดยที่มีรัฐรวี และแม่ชื่นนั่งอยู่ด้วย
“ผมกราบขอโทษคุณท่านทั้งสองด้วยนะครับที่ผมทำให้คุณท่านต้องเดือดร้อนและเสื่อมเสียชื่อเสียง”
รัฐ และภัสสรมองอาทิตย์เคืองๆ
“ไอ้ทิตย์มันรู้สึกผิดแล้วล่ะครับพ่อแม่” รัฐรวีช่วยแก้ต่างให้
“แล้วไหนล่ะเมียแก?” รัฐเอ่ยถามขึ้น
“พ่อกับแม่คุณวิไลลักษณ์พาคุณวิไลลักษณ์กลับไปแล้วครับ” อาทิตย์เอ่ยตอบ
“นี่ถ้าพ่อแม่เค้าไม่มาพาเมียแกกลับไป แกก็คงไม่กลับมาใช่ไหม!” ภัสสรย้อนถามขึ้น