บทละครโทรทัศน์ ฝันเฟื่อง ตอนที่ 19 หน้า 5
วิไลลักษณ์นั่งเศร้าๆ ครู่นึงเสียงข้อความ Line ดังขึ้น
“ผมขอโทษที่ผมโกหกคุณ แต่สิ่งที่ผมไม่เคยโกหกคือผมรักคุณจริงๆนะครับ”
วิไลลักษณ์อ่านแล้วนิ่งไปแต่ก็ไม่ตอบกลับ เสียงข้อความ Line ดังอีก
“พรุ่งนี้ผมจะให้แม่กับคุณวีไปขอขมาและสู่ขอคุณวิไลลักษณ์อย่างเป็นทางการที่บ้านนะครับ”
คราวนี้วิไลลักษณ์ชะงักอึ้งไป
ที่ห้องนอนของมณฑิรา หญิงสาวกำลังจะเข้านอน เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น มณฑิราเดินไปเปิดประตู เห็นว่าเป็นวิไลลักษณ์
“มาหาฉันดึกๆ ดื่นๆ มีอะไรเหรอวิไล?”
วิไลลักษณ์ร้อนใจ “เมื่อกี้คุณอาทิตย์ส่งข้อความมาบอกวิไลว่าพรุ่งนี้เค้าจะพาแม่เค้าแล้วก็คุณรัฐรวีมาขอขมาแล้วก็สู่ขอวิไลที่บ้านค่ะ! ถ้าคุณรัฐรวีมาต้องรู้แน่ๆ ว่าคุณมณกับพี่มณฑาเป็นคนๆ เดียวกัน แต่วิไลไม่อยากโกหกคุณอาทิตย์แล้ว วิไลจะทำยังไงดีคะ?”
มณฑิราคิดๆ “ไม่เป็นไรจ้ะวิไล เดี๋ยวชั้นจัดการเอง”
“คุณมณจะทำยังไงคะ?” วิไลลักษณ์สงสัย
เช้าวันใหม่ อาทิตย์ที่แต่งตัวดูดี ในมือถือพานดอกไม้สำหรับขอขมา ยืนรอแม่ชื่นอยู่ที่เรือนคนใช้บ้านรัฐรวี อาทิตย์ทั้งตื่นเต้น ทั้งกระวนกระวายใจ และเครียด เพราะไม่รู้ว่าผลลัพธ์จะออกมาเป็นยังไง
รัฐรวีเดินเข้ามาหา “เป็นไง? ตื่นเต้นเหรอไอ้ทิตย์”
“โอ้โหคุณวี อย่างผมเนี่ยนะ..” อาทิตย์ตั้งท่าจะคุย แล้วเห็นรัฐรวีมองจริงจัง จึงตอบตามจริง “ตื่นเต้นครับ ไม่รู้ว่าคุณวิไลลักษณ์จะยอมยกโทษให้ผมไหม ไหนจะคุณพ่อคุณแม่คุณวิไลลักษณ์อีก”
รัฐรวีตบๆไหล่ให้กำลังใจอาทิตย์ “ลูกผู้ชายสำคัญที่ทำผิดแล้วกล้ายอมรับนี่แหละ วันนี้แกกำลังจะไปทำสิ่งที่ถูกต้อง ฉันเชื่อว่าคุณวิไลลักษณ์กับพ่อแม่เค้าจะต้องเห็นว่าแกจริงใจกับคุณวิไลลักษณ์และรักคุณวิไลลักษณ์จริงๆ”
“ขอบคุณครับคุณวี” อาทิตย์ยิ้มมีกำลังใจขึ้นมาบ้าง
รัฐรวีล้วงซองเงินจากสูทออกมาส่งให้ “นี่เงินหนึ่งแสนบาท พ่อฉันฝากมาให้”
อาทิตย์อึ้ง ซึ้งใจ “ผมรับไว้ไม่ได้หรอกครับคุณวี แค่นี้คุณท่านกับคุณวีก็กรุณาผมมากพอแล้ว”
“รับไปเถอะ แกโตมาในบ้านนี้ตั้งแต่เด็ก สำหรับพ่อฉันแกก็เหมือนลูกคนนึง ฉันเองก็มองแกเหมือนน้องแท้ๆ”
“งั้นอย่าลืมแก้พินัยกรรมใส่ชื่อผมเป็นผู้รับมรดกด้วยนะครับ”
“แกนี่มันทะลึ่งได้ตลอดจริงๆ” รัฐรวีผลักหัวอาทิตย์
“ผิดเหรอครับที่ผมเป็นคนเสมอต้นเสมอปลาย” รัฐรวียื่นซองเงินให้ อาทิตย์รับมา “ขอบคุณครับคุณวี ฝากกราบขอบพระคุณคุณท่านด้วยครับ”