บทละครโทรทัศน์ ฝันเฟื่อง ตอนที่ 22 หน้า 3
รัฐรวีเข้าไปเงื้อมือเหมือนจะต่อยอาทิตย์ แต่ต่อยไม่ลง เลยเปลี่ยนเป็นจับแขนอาทิตย์เขย่าแทน “ทำไมแกทำกับฉันแบบนี้ไอ้ทิตย์!! ฉันเห็นแกเป็นน้อง! ฉันไว้ใจแก! ทำไมแกรวมหัวกับคนอื่นมาหลอกฉัน!!”
“ผมขอโทษครับคุณวี!!”
มณฑิราวิ่งตามเข้ามา “อย่าไปว่าอาทิตย์เลยค่ะ ฉันขอร้องไม่ให้เค้าบอกคุณเอง”
รัฐรวีผลักอาทิตย์กระเด็นล้มไป “สนุกมากใช่ไหมครับคุณมณฑิรา ผมเชื่อว่าคุณคงสนุกมาก เพราะคุณทุ่มเทมากจริงๆ ที่จะหลอกให้ผมเชื่อว่ามณฑิรากับมณฑาเป็นคนละคนกัน และคุณก็คงเห็นว่าความรักของผมเป็นเรื่องเล่นๆ”
“ไม่ใช่นะคะคุณวี ตอนแรกฉันตั้งใจจะล้อคุณเล่นเฉยๆ แต่..” มณฑิราเอ่ย
แต่พูดไม่ทันจบชายหนุ่มก็พูดสวนกลับมาทันทีด้วยแรงอารมณ์ “แต่ผมไม่เคยล้อเล่นกับความรัก!”
มณฑิราอึ้งไป ภัสสรร้องไห้เสียใจ รัฐกอดปลอบภัสสร รัฐรวีเดินหนีออกไปที่ลานจอดรถ
ขณะที่มณฑิราเริ่มร้องไห้รู้สึกเสียใจที่โกหกชายหนุ่ม
ภูวเดชเดินเข้ามาหามณฑิรา “คุณมณไม่ต้องร้องไห้ครับ ไม่ต้องไปเสียใจให้เค้าเลย เห็นไหมครับว่าเค้าไม่ได้รักคุณมณจริง เค้าไม่ยอมยกโทษให้คุณมณ! ผมต่างหากครับที่รักคุณมณ!! ผมเป็นห่วงคุณมณและอยู่ข้างคุณมณมาตลอด”
มณฑิราตวาดกลับเสียงดัง “พอแล้วค่ะ! ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น! ต่อให้คุณภูทำอะไร พยายามแค่ไหน มณก็ไม่รักคุณ ได้ยินไหมคะว่ามณไม่มีทางรักคุณ!” ภูวเดชอึ้งไป “ไปสิคะ! ออกไปจากบ้านมณ! ออกไปจากชีวิตมณ! ออกไป!” มณฑิราผลักภูวเดชออก แล้วรีบวิ่งตามรัฐรวีไป
ภูวเดชหน้าเสีย เสียใจ ที่ไม่ว่าจะทำยังไงก็ทำให้มณฑิราหันมามองตัวเองไม่ได้
ทุกคนรีบตามไปดูมณฑิรา
รัฐรวีขับรถมาจอดที่หน้าประตูบ้าน แล้วบีบแตรเพื่อให้เปิดประตู มณฑิราตามมาขวางรถรัฐรวีไว้
ชายหนุ่มเปิดกระจกมาพูดกับมณฑิรา “ถอยไป ผมไม่มีอะไรจะพูดกับคุณแล้ว”
“ไม่ไป! ฉันจะไม่ยอมให้คุณไปไหนทั้งนั้น!”
“ผมบอกให้คุณถอยไป!”
“ไม่!!”
“ไม่ไปใช่ไหม งั้นผมไปเอง” รัฐรวีลงจากรถ แล้วเดินออกทางประตูเล็กออกจากบ้านไป
มณฑิรารีบตามรัฐรวีไป “คุณวี!!”
“ไม่ต้องมายุ่งกับผม!!!” เอ่ยจบก็เดินออกไปทิ้งให้มณฑิราร้องไห้ มองชายหนุ่มเดินจากไปอย่างไม่มีเยื่อใยสักนิด
วิไลลักษณ์วิ่งเข้ามาหามณฑิรา“คุณมณ...” หญิงสาวหันมากอดวิไลลักษณ์
ทุกคนรู้สึกผิด อิงอรเห็นอาการของทุกคนแล้วหน้าเสีย ไม่คิดว่าจะร้ายแรงขนาดนี้ อิงอรทำท่าจะเดินหนี
หมอฉบังดึงอิงอรไว้ “จะไปไหนล่ะครับคุณอิง ไม่อยู่ดูผลลัพธ์ที่คุณทำก่อนเหรอครับ?”