บทละครโทรทัศน์ ฝันเฟื่อง ตอนที่ 11
ที่บ้านของมณฑิรา หญิงสาวนั่งอยู่ที่โซฟา แม่เมียด นายวง วิไลลักษณ์ เวก ในชุดคนใช้ นั่งจ๋อยๆอยู่ที่พื้น
“ตกลงที่ทุกคนต้องแต่งตัวแบบนั้นออกไป ก็เพราะนายวงนัดเจอคุณอาทิตย์ วิไลลักษณ์กับแม่เมียดก็เลยต้องออกไปตาม แล้วที่คุณต๋อยมารายงานว่าหายกันไปหมดก็คือเรื่องนี้”
นายวง แม่เมียด เวกพยักหน้าจ๋อยๆ
“วิไลขอโทษจริงๆ ค่ะคุณมณ พวกเรานึกไม่ถึงจริงๆ ว่าจะเจอคุณหญิงที่นั่น”
“เรื่องคุณป้า ชั้นบอกท่านไปว่าพวกนายวงแค่ไปเดินเล่นกันเฉยๆ แต่เรื่องที่คุณต๋อยฟ้องว่าหายไปกันหมด ชั้นคงต้องให้คุณต๋อยลงโทษ”
“ค่ะ/ครับ” ทั้งหมดมองหน้ากันอย่างรู้สึกผิด
ทั้งสี่คนเดินกลับมาที่เรือนคนใช้ด้วยท่าทางเครียดๆ วิไลลักษณ์เดินรั้งท้ายสุด
“พ่อจ๋า แม่จ๋า พี่เวก” ทุกคนชะงันหันมามอง “วิไลทำให้ทุกคนเดือดร้อน วิไลขอโทษ...วิไลตัดสินใจแล้ว วิไลจะบอกความจริงทั้งหมดกับคุณอาทิตย์ เราจะได้ไม่โกหกใครอีก แล้วคุณมณก็จะได้ไม่ต้องมาเดือดร้อนเพราะวิไลด้วย!”
หญิงสาวเดินผ่านทุกคนเข้าห้องไป ทุกคนได้แต่มองอย่างเห็นใจ
วิไลลักษณ์เดินกลับเข้ามาในห้อง หยิบมือถือขึ้นมาจะกดโทรหาอาทิตย์แล้วชะงัก แต่ก็ไม่กล้าโทรได้แต่มองโทรศัพท์แล้วร้องไห้อยู่คนเดียว
เวลาต่อมา มณฑิราเพิ่งอาบน้ำเสร็จ กำลังทาครีม เตรียมเข้านอน วิไลลักษณ์เก็บของในห้องน้ำเสร็จ ออกมาแล้วเดินมาหวีผมให้มณฑิรา
“หน้าแย่เลยวิไล โดนคุณต๋อยลงโทษหนักเหรอจ๊ะ?”
“เปล่าค่ะ ..วิไล.. ขอโทษนะคะคุณมณที่ทำให้คุณมณต้องโกหกคุณหญิงท่านไปด้วย”
“ฉันเคยบอกแล้วไงว่าฉันเต็มใจช่วย ..แล้ววันนี้ทำไมอยู่ๆนายวงกับแม่เมียดถึงออกไปพบคุณอาทิตย์ได้ล่ะจ๊ะ?”
“คุณอาทิตย์บอกวิไลว่าอยากขอเจอพ่อกับแม่ค่ะ ทีแรกวิไลก็จะไม่ให้ไปเจอ”
“อ้าว ทำไมล่ะจ๊ะ? คุณอาทิตย์อยากจะพบพ่อกับแม่วิไล แสดงว่าเค้าอยากจะจริงใจกับวิไลนะ”