บทละครโทรทัศน์ ฝันเฟื่อง ตอนที่ 10 หน้า 3
ในห้องของรัฐรวี ชายหนุ่มเพิ่งอาบน้ำเสร็จ เอาผ้าขนหนูเช็ดหัวเดินเข้ามาในห้อง ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะมา แล้วนั่งลงบนเตียง ตั้งใจจะโทรหามณฑา
ทว่าในลิสต์รายชื่อที่เมมไว้มีชื่อของ มณฑา กับ มณฑิรา อยู่ติดกัน ชายหนุ่มชะงัก มองเบอร์ของผู้หญิงทั้งสองคนแล้วเลือกไม่ได้ว่าจะโทรหาใครดี?
อีกด้านหนึ่ง มณฑิราเดินหงุดหงิดกลับมานั่งที่เตียง แล้วถอนใจอย่างอึดอัดกับกรอบที่ตัวเองถูกบีบมาตลอด หญิงสาวหยิบมือถือของตัวเองขึ้นมา แล้วจะกดโทรหารัฐรวี แต่ก็ชะงัก ตัดสินใจหยิบมือถืออีกเครื่องที่เป็นของมณฑาขึ้นมา แล้วกดหาเบอร์รัฐรวี แต่แล้วก็นิ่งคิด ตัดสินใจไม่ถูกว่าจะโทรหารัฐรวีในฐานะไหนดี?
ส่วนอาทิตย์กำลังนอนพิมพ์ไลน์ส่งหาวิไลลักษณ์อยู่ในห้องนอน “คุณวิไลลักษณ์ได้ถามคุณพ่อคุณแม่ให้ผมรึยังครับ เรื่องที่จะนัดเจอกัน”
มีข้อความไลน์ตอบกลับมาเข้าเครื่องว่า “คุณพ่อคุณแม่ยังไม่ว่างค่ะ”
ชายหนุ่มถอนหายใจอย่างเซ็งๆ
อาทิตย์จัดสินใจเดินมาลงนอนหนุนตักแม่ชื่นที่กำลังดูทีวีอยู่ข้างล่าง ชายหนุ่มมองหน้าผู้เป็นมารดา “ถ้าพ่ออยู่ด้วยก็คงดีเนอะแม่” แม่ชื่นพยักหน้า “แม่คิดถึงพ่อบ้างไหม?”
“คิดถึงสิ”
“แล้วตอนพ่อหนุ่มๆ พ่อเค้าเหมือนหนูไหมแม่?” อาทิตย์ถามอย่างอยากรู้
“ถ้าเรื่องกะล่อนนี่พอกัน พ่อยังไงลูกเป็นแบบนั้นเลย..”
“ถ้าพ่อเค้ากะล่อน..แล้วพ่อเค้าทำยังไง ตากับยายเค้าถึงยกแม่ให้พ่อ?”
แม่ชื่นมองหน้าลูกชาย “นี่ไปชอบใครเข้าจริงๆแล้วใช่ไหมถึงมาถามแม่แบบนี้?”
“แม่ตอบหนูก่อนสิจ๊ะ” อาทิตย์ทำเสียงอ้อน
“โอ๊ย! พ่อแกใช้เวลาอยู่ตั้งนานกว่าตากับยายแกจะยอมรับ แต่เค้าเป็นตัวของเค้าเอง จริงใจให้ตากับยายแกเห็น.. เดี๋ยว! ตกลงแกไปชอบใคร? ไม่เห็นเล่าให้แม่ฟังบ้าง”
“แม่อยากรู้เหรอจ๊ะ?” อาทิตย์แหย่
โทรศัพท์อาทิตย์ดัง อาทิตย์เห็นเบอร์แปลกโทรมา แต่ก็กดรับสาย “สวัสดีครับ อาทิตย์พูดครับ.. “ ชายหนุ่มลุกขึ้นนั่งอย่างตื่นเต้น “คุณพ่อคุณวิไลลักษณ์เหรอครับ?!!”
แม่ชื่นมองงงๆ