บทละครโทรทัศน์ ฝันเฟื่อง ตอนที่ 10 หน้า 4

ช่วงสายๆ หมอฉบังแวะมาที่บ้านของคุณหญิงหิรัญญิการ์ ชายหนุ่มนั่งคุยกับคุณหญิงและมณฑิราที่สวน “คราวนี้ผมขอเพิ่มวิตามินอีกตัวนึงนะครับ อย่างอื่นก็ทานเหมือนเดิมครับ” หมอฉบังจ่ายยาให้คุณหญิง

“มาทีนึงก็เพิ่มยาทีนึงนะคะคุณหมอ” คุณหญิงเอ่ยยิ้มๆ

เด็กรับใช้เข้ามารายงาน “คุณรัฐรวีมาค่ะ” 

รัฐรวีเดินตามคนใช้เข้ามา ชายหนุ่มยกมือไหว้คุณหญิง “สวัสดีครับคุณหญิง”

“ตรงเวลาดีนะคะ” คุณหญิงชม

“ผมกลัวจะทำให้คุณมณไปเรียนสายน่ะครับ” 

“คนขับรถคนใหม่ของคุณมณเหรอครับ?” หมอฉบังเอ่ยแซว 

รัฐรวีอึ้งไปนิดนึง เพราะนึกถึงนายวีขึ้นมา

มณฑิรารู้ทันความคิดรัฐรวี เอ่ยดักคอขึ้น “อย่าพูดอย่างนั้นสิคะ คนระดับคุณรัฐรวีจะลดตัวมาเป็นคนขับรถให้มณได้ยังไง จริงไหมคะคุณป้า?” 

“รีบไปเถอะจ้ะ แล้วอย่าลืมเอาขนมที่ทำมาฝากป้าด้วยนะ” 

มณฑิรายกมือไหว้คุณหญิง แล้วกำลังจะเดินออกไปกับรัฐรวี พอดีกับเด็กรับใช้เดินเข้ามารายงาน “คุณภูวเดชมาค่ะ”

ทั้งหมดชะงัก

ที่หน้าบ้านคุณหญิงหิรัญญิการ์  ภูวเดชยืนรออยู่ที่รถ ท่าทางหงุดหงิดที่ไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปในบ้าน มณฑิราเดินออกมา ภูวเดชดีใจจะเข้าไปหา

“คุณมณครับ ผมมารับ...” ภูวเดชชะงักเมื่อเห็นรัฐรวี หมอฉบังเดินตามออกมาด้วย “คุณรัฐรวี “

“สวัสดีครับคุณภูวเดช วันนี้คงต้องเสียมารยาทนะครับ ผมต้องรีบพาคุณมณไปเรียนทำขนม เดี๋ยวจะไม่ทัน” รัฐรวีเอ่ยขึ้น

“ได้ยังไงครับ? ทุกทีผมเป็นคนมารับคุณมณ” ภูวเดชทำท่าไม่ยอม

“คุณป้าเป็นคนขอให้คุณวีมาค่ะ” มณฑิราเอ่ยขึ้น

“นี่คุณหญิงยังโกรธผมเรื่องงานวันเกิดอยู่เหรอครับ? ถ้าอย่างนั้นผมจะไปขอโทษท่าน...” 

หมอฉบังพูดแทรกขึ้น “คุณภูครับ... ผมว่าคุณน่าจะเข้าใจนะครับ คุณหญิงท่านพอใจไอ้วีมากกว่าคุณ ถ้าเป็นผม ผมยอมแพ้ไปแล้วครับ ไม่อยู่ให้อายหรอก” 

ภูวเดชโกรธ จะเดินเข้าไปจะเอาเรื่องหมอฉบัง

“คุณภูคะ ที่นี่บ้านคุณป้านะคะ” มณฑิราเอ่ยปรามเสียงเข้ม

“ใช่ครับ ไม่ใช่สนามบอลที่คุณคิดจะเตะบอลอัดผมเท่าไหร่ก็ได้” หมอฉบังเอ่ยขึ้นอย่างเคืองๆ

“ไอ้หมอ! นี่แกโดน..” รัฐรวีเสียงดังขึ้นทันทีที่รู้เรื่อง