บทละครโทรทัศน์ ฝันเฟื่อง ตอนที่ 10 หน้า 5
“เฮ้ย ฉันโอเค”
“มันเป็นเกมครับ วันนั้นคุณหมอเป็นโกลช่วยไม่ได้”
รัฐรวีแค้นแทนเพื่อน “ผมว่าแมตช์หน้าเราต้องเจอกันแล้วล่ะครับ...แต่วันนี้ผมขอตัวก่อน ไปครับคุณมณ” ชายหนุ่มเดินพามณฑิราไปขึ้นรถตัวเองที่จอดอยู่ไม่ไกล
หมอฉบังเดินไปขึ้นรถที่จอดอีกที่นึง ภูวเดชมองอย่างแค้นๆ
อีกด้านหนึ่ง แม่เมียดยกจานกับข้าวมาตั้ง
วิไลลักษณ์เดินกลับขึ้นมาบนเรือนคนใช้ “แม่ พ่อไปไหนก็ไม่รู้จ๊ะ หนูหาไม่เจอเลย ที่สวนก็ไม่อยู่”
“คงไปนั่งโม้อยู่ที่ร้านกาแฟนั่นแหละ ไปตามพี่แกมากินข้าวไป”
“พี่เวกก็ไม่อยู่จ้ะ”
“งั้นก็กินกันก่อนเลย ไปหยิบชามมาแบ่งกับข้าวไว้ให้พ่อกับพี่แกไป”
วิไลลักษณ์เดินไปจะหยิบจานข้าวที่ครัว เสียงโทรศัพท์วิไลลักษณ์ดัง หญิงสาวหยิบโทรศัพท์ออกมาเห็นว่าเป็นอาทิตย์โทรมา จึงกดรับสาย “สวัสดีค่ะคุณอาทิตย์”
วิไลลักษณ์วิ่งหน้าตื่นเข้ามาหาแม่ “แม่!! แย่แล้วแม่! พ่อกับพี่เวกเค้าแอบนัดเจอคุณอาทิตย์!”
“พูดจริงหรือพูดเล่น?”แม่เมียดร้องตกใจ
“พูดจริงสิแม่! คุณอาทิตย์โทรมาหาหนูเมื่อกี๊ เค้าคิดว่าหนูจะไปด้วย!”
แม่เมียดอึ้ง ทิ้งช้อนที่กำลังจะกินข้าว
ที่ศูนย์การค้า นายวงที่แต่งตัวเป็นผู้ดี เดินเข้ามาในศูนย์การค้ากับเวก ท่าทางนายวงตื่นเต้น เดินเข้ามาแล้วหันกลับจะเดินออกไป
“จะไปไหนพ่อ?” เวกรีบดึงไว้
“พ่อจะไปห้องน้ำ”
เวกอ่อนใจม“ไม่ต้องดูแล้วพ่อ พ่อดูเป็นสิบรอบแล้ว พ่อแต่งตัวดีแล้วจ้ะ”
“แกแน่ใจนะไอ้เวก อย่าให้คุณอาทิตย์เค้าจับได้เชียวนะเว้ย” นายวงถามย้ำให้แน่ใจ
“เค้าจะจับได้ก็เพราะพ่อมีพิรุธนี่แหละจ้ะ ไปเร็ว จะได้เวลานัดแล้ว!”
เวกพานายวงเดินเข้าศูนย์การค้า นายวงเดินมองไปรอบๆ รู้สึกตื่นตาตื่นใจไปหมด
อีกด้านหนึ่ง แม่เมียดเปิดตู้เสื้อผ้า พลิกๆ ดูเสื้อผ้าที่แขวนอยู่ รวมถึงที่พับๆ ไว้