บทละครโทรทัศน์ ฝันเฟื่อง ตอนที่ 13 หน้า 6
”งั้นเอาอย่างนี้ ถ้าหนูมณชอบทานอะไรเป็นพิเศษบอกอานะ เดี๋ยวกลับกรุงเทพ เราก็มาทำกินกันที่บ้านอา ตกลงนะจ๊ะ?”
“ค่ะ”
ด้านรัฐรวีมองมณฑิราแล้วยิ้มให้เจื่อนๆ เพราะเกรงใจที่หญิงสาวต้องมาช่วยเล่นละครให้ รัฐยิ้มๆ แต่แอบสังเกตมณฑิรา ส่วนภัสสรมองรัฐรวีกับมณฑิราที่ใกล้ชิดกัน เลยหันไปส่งซิกพยักหน้าให้ผู้เป็นสามี รัฐมองงงๆ ไม่เข้าใจ ภัสสรแกล้งพูดกับรัฐ “เอ้อคุณ เดี๋ยวกินข้าวเสร็จ คุณพาชั้นไปเที่ยวถ้ำพญานครหน่อยสิ”
”คุณเนี่ยนะจะไปเที่ยวถ้ำพญานคร” รัฐทำท่าไม่ค่อยเชื่อ ”ใช่สิคุณ จำได้ไหมตอนสมัยที่ตาวียังไม่เกิดเรายังไปเที่ยวกันเลย” ภัสสรเอ่ยทบทวนความหลัง ”ผมจำได้ ตอนนั้นคุณยังบ่นอยู่เลยว่าเดินจนปวดขา ต่อไปไม่ต้องพาคุณไปอีก แล้วนี่คิดไงถึงจะไป?”
”ก็ชั้นอยากระลึกความหลัง” ”งั้นชวนตาวีกับหนูมณฑิราไปด้วยกันสิ” รัฐแกล้งไม่รับมุขของภรรยา
“ชวนไปทำไม ชั้นอยากไปกับคุณสองคน คุณนี่ไม่มีความโรแมนติกเลย”
รัฐมองอย่างรู้ทันภัสสร ทั้งรัฐรวีและมณฑิรารู้ดีว่าภัสสรอยากให้ทั้งคู่อยู่ด้วยกันตามลำพังนั่นเอง
หลังทานอาหารกลางวันเสร็จ รัฐรวีเดินคุยกับรัฐ ส่วนภัสสรเดินคุยมากับมณฑิราตามหลังมาห่างๆ รัฐหันไปมองมณฑิราที่คุยกับภัสสร ”แล้วตกลงลูกจะเอายังไง? ตั้งใจจะคบทั้งสองคนเลยเหรอ?” ”เปล่านะครับพ่อ ผมบอกคุณมณฑิราแล้วว่าผมชอบมณฑา คุณมณฑิราเค้าก็เข้าใจดี วันนี้เค้าถึงได้ยอมมาช่วยผมไงครับ”
“แต่พ่อไม่ชอบให้เราทำแบบนี้เลย มันไม่ใช่ลูกผู้ชาย ถ้าเราไม่สงสารหนูมณฑิราที่ต้องมาเล่นละครต่อหน้าพ่อกับแม่ เราก็น่าจะคิดถึงมณฑาคนที่ลูกบอกว่าชอบเค้าบ้าง”
“แต่มณฑาเค้ายังไม่รู้เลยนะครับว่าจริงๆแล้วผมเป็นใคร”
“แล้วเราคิดจะบอกเค้าเมื่อไหร่? แล้วเค้าจะคิดยังไงถ้ารู้ว่าวันนี้เราพาผู้หญิงคนอื่นมาเจอพ่อกับแม่แทนที่จะเป็นเค้า?”
รัฐรวีอึ้ง เพราะไม่ได้คิดถึงความรู้สึกของมณฑามุมนี้เลย ชายหนุ่มหันไปมองมณฑิราแล้วนึกถึงมณฑา ภัสสรเดินคุยกับมณฑิรา “หนูมณจ๊ะ อาถามตรงๆเลยนะ ตาวีลูกอาเป็นยังไงบ้าง?”
“คุณวีก็...นิสัยดีค่ะ”
“เฮ้อ! อาค่อยโล่งใจหน่อย ตอนตาวีกลับมาใหม่ๆ อากลั๊วกลัวว่าตาวีจะไปคว้าผู้หญิงไม่มีหัวนอนปลายเท้ามา ถ้าหนูมณโอเคกับตาวีแบบนี้ อาจะได้ไปคุยๆเรื่องอนาคตกับคุณหญิงป้าของหนูมณดู... หนูไม่ขัดข้องอะไรใช่ไหมจ๊ะ?” ภัสสรเอ่ยตรงๆ ไม่อ้อมค้อม