บทละครโทรทัศน์ ฝันเฟื่อง ตอนที่ 12 หน้า 4
“ไม่ได้จ้ะ กุ๊กกิ๊กแต่งหน้าให้ฉันไม่สวยเท่าวิไล..นี่! วิไลจะได้ไปเที่ยวปราณบุรีด้วยไง ไม่เคยไปเลยไม่ใช่เหรอ? ไปเจออากาศดีๆ เผื่อจะช่วยให้สบายใจขึ้นนะ...นะวิไล ไปเป็นเพื่อนฉันนะ...” มณฑิราคะยั้นคะยอ
“ก็ได้ค่ะคุณมณ” วิไลลักษณ์จำต้องรับปาก
มณฑิราแอบยิ้ม โล่งใจที่วิไลยอมไป
เช้าวันต่อมา ในห้องนอนของอาทิตย์ ชายหนุ่มกำลังนอนฟังเพลงจากหูฟังอยู่ “ฉันรู้ดีทำไมท้องฟ้ายามเช้า กลับดูมืดมนกว่าทุกวันที่เลยผ่าน ฉันเข้าใจทำไมแสงจันทร์คืนนี้ เหน็บหนาวกว่าที่ฉันเคยรู้สึก ไม่คิดสงสัย ทำไมพอฟังเพลงรักวันนี้กลับเศร้ากว่าทุกทีที่ได้ยิน ไม่แปลกใจกับความรู้สึกที่ฉันเผชิญอยู่ตอนนี้ แต่ยังมีหนึ่งคำถามที่ฉันไม่เข้าใจ เป็นหนึ่งคำถามที่ชั้นนั้นตอบไม่ได้..”
รัฐรวีเดินมาเห็นอาทิตย์ฟังเพลงอยู่ “ยังไง?? ซึมไปเลยเหรอไอ้เสือ?”
อาทิตย์เอาหูฟังออก ”คุณวีกลับไปเถอะครับ ตอนนี้ผมไม่มีอารมณ์จะคุยเล่นด้วย”
“โอ้โหเว้ย! เดี๋ยวนี้อยากคุยกับแก ฉันต้องรอแกอนุญาตแล้วเหรอ? ลุกขึ้นมาคุยกับฉันเดี๋ยวนี้ ไม่ลุก ฉันถีบ!”
อาทิตย์ชันตัวลุกขึ้นมานั่งเซ็งๆ “คุณวีมีอะไรก็พูดมาครับ”
“เสาร์นี้ฉันจะไปเที่ยวปราณบุรีกับคุณมณฑา” ”ฮือ...ใจคุณวีทำด้วยอะไรครับ รู้ทั้งรู้ว่าผมเศร้า จะมาเล่าให้ผมอิจฉาทำไมเนี่ย” อาทิตย์จะร้องไห้
“ฉันจะชวนแกไปด้วย”
“อำมหิต! เชิญคุณวีไปสวีทกันให้ทะเลหวานเถอะครับ ไอ้ทิตย์คนนี้ขอนอนเฉาตายอยู่ที่บ้านดีกว่า”
“แกไม่ไปก็ตามใจ ฉันจะได้บอกคุณมณฑาว่าไม่ต้องชวนคุณวิไลลักษณ์ไปด้วยแล้ว” รัฐรวีแกล้งหันหลังทำท่าจะเดินกลับ อาทิตย์กระโดดผึงลงจากเตียงมากอดขารัฐรวีไว้ “คุณวิไลลักษณ์ไปด้วยเหรอครับ!!?”
รัฐรวีพยักหน้า “ใช่ คุณมณฑาเค้าโทรมาคอนเฟิร์มเมื่อกี้นี้”
“ขอบคุณคุณวีมากนะครับ พ่อพระของไอ้ทิตย์แท้ๆ!!”
“ฉันก็ช่วยแกได้แค่นี้แหละ ง้อได้หรือไม่ได้ก็ขึ้นอยู่กับตัวแกเองแล้ว... ว่าแต่แกคิดไว้รึยังว่าถ้าคืนดีกันได้ แกจะยังไงต่อ? ทั้งเรื่องที่โกหกเค้าว่าเป็นคนรวย แล้วก็เรื่องน้องอิง? ..หมดเวลาฝัน ถึงเวลาแกต้องเจอความจริงแล้วนะไอ้ทิตย์”
อาทิตย์คิดๆ หนักใจ
ล็อบบี้รีสอร์ทที่ปราณบุรี มณฑิราและวิไลลักษณ์เข้ามาที่หน้าเคาน์เตอร์ วิไลลักษณ์ยังเศร้า แต่ก็ตื่นเต้นกับความสวยของรีสอร์ท
“โอ้โห... สวยจังเลยค่ะคุณมณ เห็นทะเลด้วยค่ะ”