รีเซต

บทละครโทรทัศน์ ฝันเฟื่อง ตอนที่ 12 หน้า 9

บทละครโทรทัศน์ ฝันเฟื่อง ตอนที่ 12 หน้า 9
2 ธันวาคม 2557 ( 17:39 )
1.4M
ฝันเฟื่อง ตอนที่ 12
14 หน้า

อีกด้านหนึ่ง รัฐรวี และมณฑิราแอบดูอาทิตย์ วิไลลักษณ์อยู่ ทั้งคู่ยิ้มดีใจที่แผนสำเร็จ รัฐรวีจะแตะมือไฮไฟว์หญิงสาว มณฑิรายกมือจะไฮไฟว์ด้วย แล้วชะงักเปลี่ยนใจ “กะล่อนนะนายน่ะ! ถึงขนาดฆ่าตัวตายเลยเหรอ?” 

“เฮ้ย! ของผมแค่ดีดกีตาร์ง้อ ไอ้เดินลงทะเลของคุณอาทิตย์เอง” ชายหนุ่มรีบแก้ตัว

“เหรอ? แล้วนายดีดกีตาร์ง้อสาวมากี่คนแล้วล่ะ?” มณฑิราย้อนถาม

“หึงเหรอครับ?... นี่ถ้าผมเดินลงทะเลบ้าง คุณจะลงไปช่วยผมไหม?” 

“ชั้นจะจ้างคนขี่เจ็ทสกีมาชนนายซ้ำ!”

“อย่างนี้สินะที่เค้าเรียกว่า..” รัฐรวีชี้ปากมณฑิรา กับหัวใจตัวเอง “.ปากไม่ตรงกับใจ” 

มณฑิรายิ้มขำ

 

ตกเย็น รัฐรวี กับอาทิตย์กำลังช่วยกันจุดเตาถ่านสำหรับย่างบาร์บีคิว

“เมื่อกี้ตอนแกแกล้งจมน้ำเหมือนจริงมากเลยว่ะ” รัฐรวีคุยเบาๆ กับอาทิตย์

อาทิตย์กระซิบ “ไม่ได้แกล้งครับ ผมจมจริง!” รัฐรวีตกใจ “ก็ขาผมดันเป็นตะคริว ถ้าคุณวิไลลักษณ์ใจแข็งไม่ลงไปช่วย ไอ้ทิตย์ได้ไปนอนคุยกับปะการังแน่ครับ แต่ยังไงก็ขอบคุณคุณวีมากนะครับที่ช่วยผมง้อคุณวิไลลักษณ์จนสำเร็จ” 

เสียงโทรศัพท์ของอาทิตย์ดังขึ้น อาทิตย์หยิบมาดูเห็นว่าเป็นอิงอรโทรมา “คุณอิงอรโทรมาอีกแล้วครับคุณวี! นี่จะรอบที่ร้อยแล้วมั้ง เอาไงดีครับ รับหรือไม่รับดีครับ?” 

“จะรับไม่รับก็เรื่องของแก แต่อย่าให้เค้าโกรธแล้วพาลมาลงกับธุรกิจที่ทำกับฉันก็แล้วกัน!” 

“งั้นไม่รับก็แล้วกันครับ เดี๋ยวเบื่อก็คงเลิกโทรไปเอง” อาทิตย์มองโทรศัพท์แล้วตัดสินใจไม่รับ 

 

ด้านอิงอรโกรธมากที่อาทิตย์ไม่ยอมรับสาย “คิดเหรอว่าจะหนีพ้น?!!” หญิงสาวพยายามจะคิดว่าจะทำอย่างไรให้อาทิตย์เป็นของตน

 

เสียงโทรศัพท์ของอาทิตย์เงียบไปทำให้ชายหนุ่มโล่งใจ ทว่าเสียงโทรศัพท์ของรัฐรวีดังขึ้นแทน ซึ่งเป็นสายของอิงอรโทรมาหา 

“วางสายจากแกแต่โทรมาหาฉันแทน! เอาไงดีวะไอ้ทิตย์ รับหรือไม่รับดี?” 

“จะรับไม่รับก็เรื่องของคุณวีครับ แต่อย่าให้เค้าโกรธแล้วพาลมาลงกับธุรกิจที่ทำกับคุณวีก็แล้วกัน!” อาทิตย์ได้ทีย้อน 

รัฐรวีเซ็ง เงื้อเท้าจะเตะ อาทิตย์รีบวิ่งหนี ชายหนุ่มตัดสินใจไม่รับ เก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋าไป 

 

อีกด้านหนึ่งอิงอรรอสายจนสาวตัด หญิงสาวบอกกับตัวเองอย่างแค้นๆ “คนอย่างอิงไม่ยอมถูกทิ้งง่ายๆหรอก!!” 

อิงอรเข้ามาที่ออฟฟิศของรัฐรวี เห็นส้มโอนั่งทำงานอยู่ จึงเดินเข้ามาถาม ”ส้มโอรู้ไหมว่าพี่วีไปไหน?”  


14 หน้า