รีเซต

บทละครโทรทัศน์ ฝันเฟื่อง ตอนที่ 7 หน้า 5

บทละครโทรทัศน์ ฝันเฟื่อง ตอนที่ 7 หน้า 5
27 พฤศจิกายน 2557 ( 12:03 )
1.4M
ฝันเฟื่อง ตอนที่ 7
16 หน้า

 

“หนีอะไรเหรอครับ?” 

 

ขณะนั้น ภูวเดชกำลังจอดอยู่หน้าบ้านมณฑิรา ชายหนุ่มลงจากรถแล้วยืนเก๊กเท่ๆ ข้างรถตั้งใจมารอรับมณฑิราแต่ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายชิ่งหนีไปแต่เช้าแล้ว

 

มณฑิรานึกภาพที่ภูวเดชไปรอที่หน้าบ้านตนแล้วอดขำไม่ได้

 “คราวที่แล้วคุณมณก็ต้องใส่ชุดแม่บ้านหนีคุณภู คราวนี้ก็ยังต้องรีบออกมาแต่เช้าอีก ความจริงคุณภูเค้าก็ดูเอาอกเอาใจคุณมณดีนะครับ” 

“มากเกินไปน่ะสิ” หญิงสาวเอ่ยอย่างรำคาญ

“ไม่ดีเหรอครับ ผมว่าเค้าก็ดูเหมาะสมกับคุณมณดี” 

“เหมาะสมของเวกหมายถึงฐานะใช่ไหม? แต่ชั้นไม่ได้คบคนที่ฐานะนี่จ๊ะ” 

เวกอึ้งคิดถึงเรื่องวิไลลักษณ์ “ถ้าทุกคนคิดอย่างคุณมณก็ดีสิครับ..” 

“ชั้นรู้นะจ๊ะว่าเวกเป็นห่วงวิไล.. แต่เท่าที่ชั้นเห็นคุณอาทิตย์เค้าก็ดูรักวิไลจริงๆ“ 

“ความฝันกับความจริงมันไม่เหมือนกันนี่ครับคุณมณ... แล้วคนเราจะฝันตลอดไปก็ไม่ได้ ยังไงซักวันก็ต้องตื่น” 

มณฑิรานิ่งอึ้งไป หันมองออกนอกหน้าต่าง คิดถึงเรื่องของตัวเอง “จริงของเวก” 

 

อีกด้านหนึ่ง รัฐรวีเล่นฟิตเนสไป เหลือบมองโทรศัพท์ไป รอสายมณฑิราโทรเข้ามา

ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์มาดู “ตรงนี้มันไม่มีสัญญาณรึเปล่าวะ?” เขาขยับเดินไปมาในห้องเพื่อหาสัญญาณโทรศัพท์ “เออ ตรงนี้ดีกว่า สัญญาณเต็ม” จากนั้นก็วางโทรศัพท์ไว้แล้วกลับมายกลูกเหล็กต่อ

รัฐรวียกลูกเหล็กได้อีกแป๊บนึง ก็กระวนกระวายใจที่มณฑิรายังไม่โทรมาบ้างเลย

“ไอ้ทิตย์ แกลองโทรเข้ามือถือชั้นหน่อยสิ” ชายหนุ่มสั่งคนรับใช้คนสนิท

“โทรทำไมครับคุณวี” 

“เออน่ะ ชั้นบอกให้โทรแกก็โทรเถอะ” 

อาทิตย์กดโทรเข้ามือถือรัฐรวี โทรศัพท์รัฐรวีดัง

“ก็ใช้ได้นี่หว่า ทำไมถึงยังไม่โทรมา...” รัฐรวีบ่นๆ

อาทิตย์รู้ทัน “รอสายพี่มณอยู่เหรอครับคุณวี” 

ชายหนุ่มไม่ตอบ หันไปเล่นฟิตเนสต่อ ทันใดนั้นโทรศัพท์รัฐรวีดัง รัฐรวีตกใจ รีบวางลูกเหล็กลงทันที แล้วรีบหยิบโทรศัพท์มาดู พอเห็นว่าเป็นหมอฉบังโทรมาก็เซ็งไปเล็กน้อย

“ว่าไงไอ้หมอ? เออ เย็นนี้เจอกันที่งาน แค่นี้นะ ชั้นรอโทรศัพท์อยู่” รัฐรวีวางสาย หันมาเห็นอาทิตย์ยิ้มกวนเพราะรู้ทันว่ารัฐรวีรอสายใคร รัฐรวีทำไม่สนใจหันไปยกลูกเหล็กต่อ 


16 หน้า