บทละครโทรทัศน์ ฝันเฟื่อง ตอนที่ 20 หน้า 6
“แปลกใจใช่ไหมว่าโทรศัพท์แฟนเธอมาอยู่ที่ฉันได้ยังไง เพราะเค้าอยู่กับฉันไง!” อาทิตย์อึ้ง “พอเค้ารู้ความจริงว่าเธอเป็นแค่คนใช้ เค้าก็กลับมาหาฉัน”
อาทิตย์พูดแทรก “ไม่จริงนะครับคุณวิไลลักษณ์”
วิไลลักษณ์ที่คุยเฟสไทม์อยู่กับอิงอร อึ้งเครียด จึงตัดสินใจกดตัดสายทันที อิงอรสะใจ หันมายิ้มเยาะอาทิตย์ อาทิตย์โกรธรีบคว้ามือถือกลับ แล้ววิ่งออกไป
ศาลาในสวนบ้านคุณหญิงหิรัญญิการ์ มณฑิรา รัฐ ภัสสร และคุณหญิงหิรัญญิการ์คุยกันเรื่องรัฐรวี
“ตาวีมาบอกดิฉันแล้วค่ะ ว่าเค้าตกลงจะแต่งงานกับมณฑา เห็นไหมคะ ดิฉันบอกแล้วว่าลูกชายของดิฉันเป็นคนดี”“เค้าก็รู้กันหมดแล้ว มีแต่คุณนั่นแหละที่ไม่เชื่ออยู่คนเดียว” รัฐเอ่ยอย่างเพลียๆ กับความคิดแปลกๆ ของภัสสร
“เอ๊ะ คุณนี่!!” ภัสสรหันมาดุ
คุณหญิงขำๆ “แต่ก็ถือเป็นเรื่องดีนะคะ เพราะเราจะได้เลิกหลอกคุณวีสักที..” รัฐ และภัสสรยิ้มเห็นด้วย “เอาอย่างนี้ไหมคะ ดิฉันจะรับผิดชอบจัดงานหมั้นที่บ้านยัยมณให้เอง” คุณหญิงหันมาถามมณฑิรา “ดีไหมยัยมณ?”
มณฑิราไม่ตอบเพราะเหม่อคิดเรื่องจะบอกความจริงรัฐรวีอยู่
“ยัยมณ??” คุณหญิงเรียกอีกครั้ง
มณฑิรารู้สึกตัว “ขอโทษค่ะ คุณป้าพูดกับมณเหรอคะ?”
“นี่ยังกลุ้มใจเรื่องคุณวีอยู่ใช่ไหม?...ไม่ต้องห่วง ป้าว่าถึงเวลาที่เราจะบอกความจริงกับคุณวีได้แล้ว”
มณฑิราพยักหน้าดีใจ
“อาคิดไว้แล้วจ้ะว่าจะเฉลยความจริงในวันหมั้น พอตาวีสวมแหวนหมั้นให้หนูมณ อาก็จะอธิบายเรื่องทั้งหมดเองให้ตาวีฟังเอง” ภัสสรบอกแผนการขั้นสุดท้าย
“เราบอกคุณวีก่อนไม่ได้เหรอคะ มณกลัวว่าคุณวีจะโกรธ”
“ไม่ได้จ้ะ ทำกันมาขนาดนี้เวลาเฉลยมันต้องยิ่งใหญ่หน่อย ตาวีจะได้รู้สึกว่ามันคุ้มค่ากับสิ่งที่เค้าผ่านมา เดี๋ยวป้าจะเป็นคนอธิบายให้ตาวีฟังเอง”
“ผมเข้าใจว่ารางวัลมันคุ้มค่า แต่วีจะรับได้กับวิธีการที่เราทำจริงๆ เหรอคุณ?”
“ต้องรับได้สิคะ ตาวีเป็นลูกฉัน ฉันเลี้ยงเค้ามาฉันรู้ดี” ภัสสรอย่างมั่นใจว่าควบคุมสถานการณ์ได้
“คุณเลี้ยงเค้ามาคนเดียวเหรอ ผมก็เลี้ยง ผมก็รู้จักลูก แต่ผมยังไม่มั่นใจเลย”
“ใจเย็นๆ อย่าเพิ่งทะเลาะกันเองค่ะ เอาเป็นว่าตอนนี้เราก็ระวังอย่าให้คุณวีรู้จากใครก่อน จะได้ไม่เข้าใจเจตนาเราผิด ดีไหมคะ?” คุณหญิงเอ่ยไกล่เกลี่ยให้
มณฑิรานิ่งคิดกังวลกลัวว่าจะไม่เป็นอย่างที่ภัสสรคิดเตรียมการไว้
ที่บ้านของมณฑิรา อาทิตย์หน้าตาตื่นเข้ามาหาวิไลลักษณ์ เห็นวิไลลักษณ์กำลังตากผ้าอยู่ “คุณวิไลลักษณ์! ฟังผมก่อนนะครับ ความจริงมันไม่ใช่อย่างที่คุณเห็นนะครับ”