บทละครโทรทัศน์ ฝันเฟื่อง ตอนที่ 6 หน้า 3
“ทำไมล่ะครับ นี่แหละครับ ฝรั่งเศสแท้ๆ! แป้งที่เอามาทำเส้นเนี่ยมาจากโรงงานใต้หอไอเฟล แล้วหมูเนี่ย ตอนที่โดนเชือด ไม่ได้ร้องอู๊ดๆ นะครับ ร้องบ่องชู๊!บ่องชู๊!” รัฐรวีอธิบายเป็นเรื่องเป็นราว
“ไม่ต้องบรรยายสรรพคุณขนาดนั้นหรอก ไปเร็ว เดี๋ยวไม่มีที่นั่ง” หญิงสาวรีบเดินเข้าร้าน รัฐรวีเดินตามไป
คนทั้งคู่มานั่งรออยู่ที่โต๊ะ มณฑิรามองไปที่คนทำก๋วยเตี๋ยว
เด็กเสิร์ฟเดินมารับออร์เดอร์ “เอาอะไรดีครับ”
“เอาทุกอย่างที่มีเลยค่ะ”
รัฐรวีตกใจ “ห๊ะ”
“ก็ชั้นหิวน่ะ”
“งั้นของผมเอาบะหมี่เกี๊ยวแห้ง” รัฐรวีหันไปสั่งกับเด็กเสิร์ฟ แล้วหันมาถามมณฑิรา“ที่คุณสั่งไปน่ะมันเยอะนะ คุณจะกินหมดเหรอ?”
“ไม่รู้น่ะ ก็ชั้นอยากกิน”
“คุณเอาแต่ใจขนาดนี้ เป็นคุณหนูหรือเป็นแม่บ้านเนี่ย”
“พูดมาก นายไปหยิบน้ำให้ชั้นไป ชั้นเอาน้ำเปล่านะ” หญิงสาวสั่ง รัฐรวีขำๆ ลุกไป มณฑิรายิ้มมีความสุขที่จะได้ทำในสิ่งที่ตัวเองอยากทำ
ภายในโรงหนัง อาทิตย์หันมาแอบมองวิไลลักษณ์ที่ตั้งใจดูหนังอยู่ ส่วนวิไลลักษณ์รู้สึกว่าชายหนุ่มแอบมอง เลยหันไปหา อาทิตย์หันกลับไปดูหนัง วิไลลักษณ์เขิน หันกลับไปดูหนังเหมือนกัน
ทันใดนั้นสองคนหันหน้ามามองกันพอดี แล้วยิ้มๆ ก้มลงมาจะดูดน้ำที่อยู่ตรงกลางพร้อมกัน จนทำให้หัวของคนทั้งคู่ชนกัน
“โอ้ย” หญิงสาวร้องด้วยความเจ็บ
“เจ็บหรือเปล่าครับคุณวิไลลักษณ์”
วิไลลักษณ์ส่ายหน้า ชายหนุ่มเอามือจับที่หัวของหญิงสาวอย่างเป็นห่วง วิไลลักษณ์มองอาทิตย์ยิ้มๆ สองคนเผลอสบตากัน ทั้งคู่เขินจนทำอะไรไม่ถูกเลยเอื้อมมือไปหยิบป็อบคอร์นพร้อมกัน มือของทั้งคู่จับโดนกัน สองคนยิ้มเขินๆ วิไลลักษณ์ดึงมือออก หันไปดูหนัง
สักครู่อาทิตย์ตัดสินใจเอื้อมมือไปจับมือวิไลลักษณ์ หญิงสาวตกใจ อาย แล้วค่อยๆ ดึงมือออก อาทิตย์ดึงมือกลับจ๋อยๆไม่กล้าเอื้อมมือไปจับอีก
อีกด้านหนึ่ง รัฐรวีนั่งกินก๋วยเตี๋ยวไปยิ้มไป ขำมณฑิราที่ท่าทางตื่นเต้นกับการได้กินก๋วยเตี๋ยว
ตรงหน้าของหญิงสาวมีชามก๋วยเตี๋ยวหลายอย่างมาก มณฑิราชิมทุกชามอย่างละนิดละหน่อยด้วยความเอร็ดอร่อย