บทละครโทรทัศน์ ฝันเฟื่อง ตอนที่ 2
เรือนคนรับใช้ภายในบ้านของรัฐรวี อาทิตย์นอนเล่นมือถืออยู่กับพื้น แม่ชื่นเดินถือตะกร้าผ้ากลับขึ้นมาบนบ้าน แล้วลงนั่งพับผ้า
แม่ชื่นหันไปถามอาทิตย์ผู้เป็นลูกชาย “วันนี้แกไปก่อเรื่องอะไรทำให้คุณวีปวดหัวอีก”
“คุณวีฟ้องแม่เหรอ”
“นั่นไง! แกไปทำมาใช่มั้ย!” แม่ชื่นเดาทางลูกชายถูก
“หนูไม่ได้ทำอะไรเลย วันนี้หนูเป็นคนดีมาก” อาทิตย์ทำเสียงอ้อนคนเป็นแม่
“ไอ้ทิตย์นะไอ้ทิตย์ คุณท่านอุตส่าห์ให้แกไปเป็นคนขับรถให้คุณวี ทำตัวให้มันดีๆ หน่อย ถ้าเป็นคนอื่นเค้าไล่แกออกไปนานแล้ว... โชคดีนะที่แกมีเจ้านายอย่างคุณวี”
“แม่ไม่คิดบ้างเหรอว่าคุณวีต่างหากที่โชคดีที่มีหนูเป็นคนขับรถให้..”
“ต่อล้อต่อเถียง..มะเหงกซักทีดีไหม?” แม่ชื่นเขกหัวอาทิตย์
อาทิตย์ทำสำออยอ้อนแม่สุดๆ “โอ๊ยยยยยย..แม่..หนูปวดหัวมากเลย..สงสัยพรุ่งนี้หนูจะขับรถให้คุณวีไม่ไหวแน่ๆ..คงต้องลาสักสามสี่วัน..”
“งั้นเอามะเหงกไปกินแก้ปวดอีกซักที...” แม่ชื่นทำท่าจะเขกหัวอาทิตย์อีก “ไปอาบน้ำไป! ตัวเหนียวมาทั้งวันแล้ว”
อาทิตย์ลุกเข้าห้องตัวเองไป
อาทิตย์เดินเข้ามาในห้อง แล้วล้มตัวลงนอนเล่นเฟสบุ๊ค ชายหนุ่มกดไล่ดูรูปวิไลลักษณ์ในเฟซบุค
“ทั้งสวย ทั้งรวย เพอร์เฟกต์จริงๆ คนนี้แหละที่คู่ควรกับเรา” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นอย่างเพ้อๆ พลางคิดเคลิ้มฝันไปถึงงานแต่ง อาทิตย์ยืนรออยู่ข้างบาทหลวง วิไลลักษณ์ในชุดเจ้าสาวมีผ้าคลุมหน้าเดินเข้างานมา
เสียงดนตรีงานแต่งดังบรรเลงขึ้นอย่างโรแมนติก หญิงสาวเดินมายืนข้างๆ อาทิตย์ ทั้งคู่ดูเป็นคู่ที่เหมาะสมกันมากๆ
“คุณวิไลลักษณ์ คุณจะรับคุณอาทิตย์เป็นสามีคุณหรือไม่?” เสียงบาทหลวงเอ่ยถามขึ้น
“รับค่ะ”
“คุณอาทิตย์ คุณจะรับคุณวิไลลักษณ์เป็นภรรยาคุณหรือไม่”
“รับครับ”
“ขอประกาศว่าคุณอาทิตย์และคุณวิไลลักษณ์เป็นสามีภรรยากัน เชิญเจ้าบ่าวจูบเจ้าสาวได้”