บทละครโทรทัศน์ มหัศจรรย์รักข้ามกระดาษ ตอนที่ 18 หน้า 4
คริสรำคาญบี๋ “โว้ย! ให้จับชีพจร”
ทันใดนั้นลูน่าดีดตัวลุกขึ้นนั่งตัวแข็ง นิ่ง ลืมตาโพลงขึ้นมา เห็นว่าตาของลูน่าแดงฉาน
คริส/บี๋ตกใจ “ว้ายยยยย!!!!”
โกดังร้าง ภายในห้องเจตน์ เจตน์นอนกระสับกระส่ายเพราะฤทธิ์ไข้จากอาการบาดเจ็บ ทันใดนั้นเจตน์ได้ยินเสียงของแวนด้าดังเข้ามาภายในโสตประสาทของเขา
“เจตน์! เจตน์คะ…”
เจตน์คิดว่านี่คือเสียงจากในความฝันของเขา ในความฝันของเจตน์ เป็นภาพของหนังสือ ที่วางอยู่เฉยๆ มีพลังดึงดูดราวกับกำลังเรียกหาเขา เจตน์รู้สึกเหมือนกำลังเดินเข้าไปจับที่หนังสือเล่มนั้น ทันทีที่จับก็เห็นภาพของเขากับแวนด้าเมื่อสมัยยังรักกันดี จนกระทั่งวันที่เจตน์ทำร้ายแวนด้าจนบาดเจ็บ
เจตน์สะดุ้งตื่นขึ้น เจตน์มองไปรอบๆ เห็นว่าอยู่ในห้อง มือเขาพลาดไปโดนแก้วน้ำที่วางอยู่โต๊ะข้างเตียงจนหล่นแตก เพล้ง! เจตน์ตกใจ จะลุกแต่ยังมีอาการบาดเจ็บจากการต่อสู้แย่งหนังสือจากแวนด้าเมื่อหลายคืนก่อน
เจตน์ได้ยินเสียงบางอย่างดังมาจากภายนอกห้อง เหมือนกับมีใครมาที่นี่ เจตน์เห็นมีซองจดหมายวางอยู่บนพื้น ประหนึ่งว่าถูกสอดเข้ามาทางช่องใต้ประตู เจตน์เดินเข้าไปหยิบจดหมายขึ้นมาดู เห็นลายมือที่เขาคุ้นเคยเป็นอย่างดี มันคือลายมือของแวนด้าที่เขียนจ่าหน้าจดหมายว่า “ถึงเจตน์ที่รัก…” เจตน์ไม่อยากเชื่อ รู้สึกตื่นเต้นเหมือนกับมีความหวังบางอย่างเกิดขึ้นในใจเขาอีกครั้ง “แวนด้า!...”
สวนสาธารณะแห่งหนึ่งยามค่ำคืน ท้องฟ้ามีแสงจากพระจันทร์สาดลงมา เงียบสงบ ไร้ผู้คน เจตน์เดินเข้ามาที่สนามหญ้ากว้างใหญ่ มองซ้ายมองขวา ทบทวนว่าที่ๆเขาจะเจอแวนด้าอยู่มุมไหน เพราะรู้สึกไม่คุ้นกับความเปลี่ยนแปลงไปของสถานที่นี้ตามกาลเวลา เจตน์เห็นเก้าอี้ม้านั่งตัวหนึ่งอยู่ใกล้ๆ จำได้ว่าเคยมีความหลังกับเก้าอี้ตัวนี้ เดินเข้าไปนั่งลงทันที เจตน์มองเห็นรอยแกะสลักเลือนรางที่พนักพิงเก้าอี้
“ความรักซึ่งไม่เปลี่ยนแปลง…”
มือเจตน์ ลูบที่รอยสลัก เป็นคำว่า “Jade (รูปหัวใจมีศรปักตรงกลางระหว่างชื่อ) Vanda …Forever”
“แม้พบพานความแปรเปลี่ยน ซึ่ง…”
“…ไม่อ่อนโอนผันแปร” แวนด้าพูดกลอนต่อจากเจตน์ เจตน์นิ่ง ค่อยๆหันมองไปตามเสียงของแวนด้า
แวนด้ายืนยิ้มอยู่ใกล้ๆเจตน์ ใส่ชุดเดรสสีขาวสวยงาม ชุดที่เคยใส่วันที่เจตน์ขอแวนด้าแต่งงาน
แวนด้าพูดกลอนต่อ “…แม้จิตใจจะกลับกลายแปรเป็นอื่น”