รีเซต

บทละครโทรทัศน์ มหัศจรรย์รักข้ามกระดาษ ตอนที่ 2 หน้า 3

บทละครโทรทัศน์ มหัศจรรย์รักข้ามกระดาษ ตอนที่ 2 หน้า 3
Entertainment Report_1
5 กันยายน 2562 ( 06:00 )
14.1K
8
มหัศจรรย์รักข้ามกระดาษ ตอนที่ 2
14 หน้า

สกายคิดๆ “ไม่อยากจะคิดเลย”

สกายพาโฮชิเดินมาที่รถ สกายเข้าไปนั่งในรถ โฮชิยืนมองรถสกายหยั่งเชิง ดูหวาดระแวง เอามือจับที่ดาบ สกายบีบแตรดัง ปรี๊น!! โฮชิตกใจเสียงแตร ชักดาบออกมา “เจ้าอสูรกายเหล็ก!!!”

สกายเลื่อนรถออกจากซองจอด โฮชิตกใจกระโดดหลบ โฮชิมองที่ล้อ

“เจ้าอสูรกายเหล็กเคลื่อนที่ได้!!!” โฮชิชี้ดาบมาที่รถสกาย “ฉันจะกำจัดแกกับพวกของแกให้สิ้นซาก”

เห็นรถคันอื่นๆที่จอดอยู่ที่ลานจอดรถ โฮชิง้างดาบจะฟันรถสกาย “ย้ากกกกก!!!”

สกายโผล่หน้าออกมาจากกระจกรถ “ขึ้นมาได้แล้ว!” โฮชิชะงัก “นี่มันรถยนต์ มันไม่ทำอะไรนายหรอก”

สกายเอื้อมมือเปิดประตูให้โฮชิขึ้นไปนั่ง “ขอร้องเถอะโฮชิ ขึ้นมา!”

โฮชิระแวง มองตาสกาย แล้วจำยอมขึ้นไปนั่ง

 

บนถนน ภายในรถสกาย สกายตั้งหน้าตั้งตาขับรถ โฮชิมองสองข้างทางด้วยความตื่นเต้น  รถจอดติดไฟแดง โฮชิหันมองรถคันข้างๆ เห็นคนขับรถข้างๆเปิดกระจก โฮชิกดปุ่มเปิดปิดกระจกเล่น รถคันข้างๆเลื่อนมาจอด มีเด็กมองโฮชิ แล้วชวนให้พ่อที่ขับรถดูโฮชิ ขำๆ สกายกดล็อคกระจก โฮชิโกรธที่กดไม่ได้ เอามือทุบกระจก สกายจับมือโฮชิกดลง

“เดี๋ยวมันก็แตกมาบาดมือหรอก” สกายบ่นๆ “ฉันจะเอานายไปไว้ที่ไหนดี เมื่อคืนนี้มันเหนือจริงมาก คนอื่นต้องหาว่าฉันบ้าแน่ๆ” สกายมองโฮชิ “นี่นายจริงๆเหรอเนี่ย!!” สกายพยายามคิดลำดับเหตุการณ์

“…ตอนนี้เราอยู่ในโลกของฉัน นายมาจากหนังสือ แต่หนังสือหายไป” สกายคิดๆ

“…งั้นเราต้องหาหนังสือก่อน ฉันรู้แค่นี้”

สกายมองสภาพโฮชิที่แตกต่างจากคนทั่วไป แล้วก้มดูตัวเองในกล่องกระดาษ

“ไม่สิ ตอนนี้เราต้องกลับบ้านก่อน เราอยู่ในสภาพนี้ไม่ได้”

“ฉันต้องไปตามลูน่า แล้วก็จัดการไคโร”

“ฉันรู้ ฉันอ่านเรื่องของพวกนายเกือบสิบรอบแล้วมั้ง”

โฮชิหาทางออก เอามือดันๆกระจกอีกครั้ง สกายสุดทน เอื้อมมือข้ามตัวโฮชิไปลากสายรัดนิรภัย หน้าของสกายใกล้กับโฮชิจนเกือบจุ๊บกัน ทั้งสองมองตากันนิ่งๆ  โฮชินั่งตัวเกร็ง สกายดึงสายรัดนิรภัยมาคาดให้โฮชิ โฮชิพยายามเขย่าๆ ดึงออก แต่เอาออกไม่เป็น โฮชิจะง้างดาบฟันสายรัดนิรภัย ยังไม่ทันดึงออกมา สกายกดดาบโฮชิลง สกายดึงดาบออกจากโฮชิอย่างทุลักทุเล แล้วโยนไปเบาะหลัง โฮชิเคือง ดิ้นเป็นเด็กที่ไม่ได้ดั่งใจตัวเอง สกายสะใจ “นั่งนิ่งๆเลย! ...เก่งแต่ใช้กำลังดีนัก”


14 หน้า