บทละครโทรทัศน์ มหัศจรรย์รักข้ามกระดาษ ตอนที่ 16 หน้า 4

ฟ้าร้องครืนมาเบาๆ

กลางคืน ผ่านเวลา ตึกร้าง ภายในห้องนอนไคโร เสียงฟ้าร้องฟ้าผ่าดังเปรี้ยงปร้าง บรรยากาศภายในห้องนอนของไคโรมืดสลัว อึมครึม มีเพียงแสงสว่างของฟ้าผ่าวาบไหวเข้ามาเป็นระยะๆ ม่านที่ริมหน้าต่างปลิวไปตามแรงลมกรรโชก ลูน่านอนกระสับกระส่ายพลิกไปมาบนเตียง เห็นหยาดเหงื่อผุดขึ้นตามใบหน้า ไหลลงมาตามลำคอ ตกอยู่ในฝันร้ายอีกครั้ง อย่างเช่นทุกคืน

ทันใดนั้นได้ยินเสียงหัวเราะอันชั่วร้ายชวนให้สยดสยอง น้ำเสียงที่คุ้นเคยของพางกิวดังแว่วมา เสียงหัวเราะจากที่ไกลๆ เริ่มดังชัดและใกล้ขึ้น ก่อนจะได้ยินเสียงดีดเหรียญดัง ติ๊ง! ลูน่าตกใจ กระชากตัวลุกขึ้นจากเตียง มองไปรอบๆเห็นว่าตัวเองอยู่ภายในห้อง รู้สึกโล่งราวกับเพิ่งรอดพ้นความตายมาหมาดๆ แต่แล้วได้ยินเสียงบางอย่างตกลงพื้น กิ๊ง! ลูน่ามองตามทันที  ลูน่าเห็นเหรียญแบบเดียวกับที่พางกิวใช้ ตกลงพื้น กลิ้งไปตกที่มุมหนึ่งของห้องที่มืดมิด มีม่านปลิวอยู่ ฟ้าผ่าเปรี้ยง เห็นแสงวาบจากภายนอกส่องไปถึงม่าน บางอย่างเฝ้ามองลูน่าอยู่ในมุมมืดอย่างเงียบๆมาสักพัก ลูน่าชะงัก หยุดหายใจ มองไปเห็นเหรียญตกอยู่ที่ปลายเท้าอันน่าสยดสยองคล้ายสัตว์ประหลาด เงามืดคล้ายกับปีศาจหลบอยู่เบื้องหลังม่านที่พริ้วไหว เมื่อถูกจับได้ มันหัวเราะออกมาเป็นเสียงของพางกิว เงามืดแผ่ขยายใหญ่โต พุ่งเข้าหาลูน่าทันที

ลูน่าสะพรึงกลัว  ตกใจ “…ไม่!!!!!”

ลูน่าดิ้นอยู่บนเตียง ไคโรกำลังเขย่าตัวลูน่าอย่างแรงเพื่อปลุก ลูน่าไม่ตื่น ดีดดิ้น

ไคโรจับตัวลูน่าไว้ “ลูน่า!!”

ลูน่ารู้สึกหายใจไม่ออก เอามือจับที่คอตัวเอง หายใจหอบถี่

ไคโรเขย่าแรงๆ “ลูน่า!!”

มือลูน่ากระชากสร้อยที่คอ สร้อยหลุดออก ตกลงที่เตียง ลูน่าตื่นขึ้น หายใจหอบถี่ หลุดจากความฝันซ้อนฝัน เห็นไคโรอยู่ตรงหน้าก็กอดทันที ก่อนจะร้องไห้ออกมาอย่างสุดกลั้น จิตใจหดหู่ หวาดกลัว

“เธอร้องไห้…”

ลูน่าพยายามผละออกจากอกไคโร รีบเช็ดน้ำตา เพราะรู้สึกเวทนาตัวเองที่แสดงความอ่อนแอให้ไคโรเห็น ไคโรมองลูน่า ลูน่าพยายามหลบตาไคโร ไคโรเอื้อมมือเชยคางลูน่าขึ้นมา มองเข้าไปในแววตาอย่างพินิจ พยายามหาสาเหตุว่าทำไมลูน่าถึงมีท่าทีแปลกไป และดูอ่อนแอลงจนไม่เหมือนกับลูน่าคนเดิม ไคโรลดมือลง

“…เธอไหวมั้ย?

ลูน่ามองไคโร พูดไม่ออก รู้สึกสับสนในใจ ไม่รู้จะอธิบายความแปลกประหลาดนี้อย่างไร ลูน่าอึกอัก “ช่วยด้วย”