รีเซต

บทละครโทรทัศน์ มหัศจรรย์รักข้ามกระดาษ ตอนที่ 20 (จบบริบูรณ์) หน้า 8

บทละครโทรทัศน์ มหัศจรรย์รักข้ามกระดาษ ตอนที่ 20 (จบบริบูรณ์) หน้า 8
Entertainment Report_1
1 ตุลาคม 2562 ( 06:00 )
14.1K
8
มหัศจรรย์รักข้ามกระดาษ ตอนที่ 20 (จบบริบูรณ์)
14 หน้า

ตอนเย็น ผ่านเวลา สกายเดินเข้ามาภายในงานเลี้ยง ทุกคนหันมายิ้มยินดีกับสกาย ได้ยินเสียงแก้วแชมเปญชนกัน กิ๊ง!  ศาสตราจารย์ซิงที่กำลังจิบแชมเปญจ์หันมายิ้มให้สกาย มีนักดาราศาสตร์และนักวิทยาศาสตร์เดินผ่านไปมา กำลังดูภาพกลุ่มดาวใหม่ที่โชว์อยู่ในแกลเลอรี่ นักข่าวและนักหนังสือพิมพ์กำลังถ่ายภาพบรรยากาศในงาน After Party

ศาสตราจารย์ซิงยื่นแก้วมาชนกับสกาย “ยินดีด้วยนะสกาย เก่งจริงๆ”

สกายมองรางวัลในมือ ได้ยินเสียงคนทำแก้วน้ำตกแตกกับพื้น เพล้ง! สกายหันไปมองที่มุมหนึ่ง เห็นชายคนหนึ่งกำลังก้มเก็บเศษแก้วใส่ถาดคืนให้กับบริกร สกายรู้สึกคุ้นกับรูปร่างของชายคนนั้น ที่ดูคล้ายกับโฮชิ จะเดินเข้าไปดู แบล็คโผล่เข้ามาตรงหน้าสกาย

“ไปไหนจ๊ะคนดัง2024”

สกายตกใจ “ไอ้แบล็ค!!”

“ขวัญอ่อน! คืนนี้อย่าลืมปาร์ตี้ที่บ้านพี่นะ พวกผมเตรียมเซอร์ไพรส์ไว้ให้แล้ว”

“เซอร์ไพรส์อะไร?”

“บอกก็ไม่เซอร์ไพรส์สิ”

“ถ้าคิดจะทำฟ้าผ่าเหมือนเมื่อสามปีก่อน ฝันไปได้เลย ฉันเลิกกลัวไปแล้ว”

“เดี๋ยวก็รู้ …ไปถ่ายรูปก่อนนะพี่” แบล็คเดินออกไป สกายกับศาสตราจารย์ซิงมองกันขำๆ

“ขอให้เป็นปีที่โชคดีของคุณนะ” ศาสตราจารย์ซิงนึกได้ “อ้อ! แล้วก็อย่าไปอธิษฐานให้ใครหลุดออกมาอีกล่ะ”

สกายคิถึงเหตุการณ์เมื่อสามปีก่อนแล้วรู้สึกใจหาย ที่สามปีผ่านไปไวจนสกายเองคาดไม่ถึง สกายเริ่มมึนจากฤทธิ์ของแชมเปญ สกายรู้สึกเวียนหัวขึ้นมา พยายามมองหาทางจะเดินออกไปจากตรงนี้ แต่ฝูงคนที่เดินกันขวักไขว่ เบียดเสียดกันไปมา ทำให้สกายยิ่งเวียนหัว ทันใดนั้น สกายได้ยินเสียงเหมือนแก้วหรือบางสิ่งกระทบกันดัง แก๊ง!! คล้ายกับเสียงของระฆังกังวานเข้ามาในโสตประสาทการได้ยิน สกายนิ่งไปไม่เข้าว่าตัวเองเป็นอะไร คิดว่าคงจะเมา

 

บ้านสกาย บนโต๊ะอาหารเห็นวัตถุดิบปรุงอาหารถูกวางเอาไว้บนโต๊ะหลากลายชนิดทั้งคาวและหวาน แวนด้ากำลังฮัมเพลงไปปรุงน้ำซุปในหม้อไปอยู่หน้าเตา กำลัง งงๆ นิ่งๆ นึกส่วนผสมที่จะใส่ลงไปในหม้อ แต่นึกไม่ออก

แวนด้าดูสดใสและดูมีความสุขมากขึ้นกว่าเมื่อสามปีก่อน “เอ อะไรนะ?...”

แวนด้ามองหม้อที่กำลังเดือดๆ ตัดสินใจว่าต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว รีบหยิบวอขึ้นมากด ครืด

“เจตน์ ฉันต้องใส่อะไรอีกบ้างนะ?!”


14 หน้า