บทละครโทรทัศน์ มหัศจรรย์รักข้ามกระดาษ ตอนที่ 5 หน้า 3
“นายฝันร้ายเหรอ?”
“ไม่รู้”
สกายเดินมานั่งที่เตียงข้างโฮชิ “นายกำลังกลัว... ฉันก็กลัวนะ” สกายนั่งกลุ้ม คิดไม่ตกหลายเรื่อง
โฮชิมองๆสกาย ใส่เสื้อโค้ทหยิบดาบมาคาดแล้วอุ้มสกาย
สกายตกใจ “เฮ้ย!! นายจะทำอะไร?”
กลางคืน โฮชิอุ้มสกายขึ้นมาที่ดาดฟ้าตึก สกายหลับตาปี๋ กอดโฮชิแน่นเพราะกลัว โฮชิวางสกายลงที่ใต้ป้ายบิลบอร์ดสูงใหญ่ สกายลืมตาขึ้นพบว่าอยู่บนดาดฟ้าแล้ว
“นายพาฉันขึ้นมาบนนี้ทำไม?” สกายน้ำตาคลอๆ กลัวตกลงไปด้านล่าง
โฮชิมองตาสกาย เห็นน้ำตากำลังไหลออกจากตาสกายช้าๆก็สงสัย เอานิ้วแตะไปที่น้ำตาเบาๆ สกายตกใจ มองโฮชิ โฮชิถูๆที่นิ้ว รู้สึกเปียก
“นี่น้ำอะไร? ตอนอยู่บนเจ้าอสูรกายเหล็ก น้ำนี่ก็ไหลออกมาจากตาเธอ”
“น้ำตา”
“น้ำตา?”
“…น้ำตาไหลเวลาที่เราร้องไห้ เราร้องไห้เพราะเรากลัว เศร้า โกรธ แล้วก็อีกหลายอารมณ์ที่ทำให้ร้องไห้ได้”
“เธอร้องไห้ทำไม?”
“ฉันกลัวเสียป้าไป” สกายคิดๆถึงอดีต
โฮชินิ่ง ฟังสกายพูด
“พ่อกับแม่ฉัน…” ในแววตาของสกายที่ระลึกถึงความทรงจำเรื่องพ่อแม่ที่ไม่มีวันลืม
ย้อนกลับไป 20 ปีก่อน กลางคืน เห็นดวงตาตุ๊กตาหมีขนปุยที่สกาย วัย 5 ขวบ กอดเอาไว้ สภาพอากาศฝนตกพรำๆ สกายหยิบตุ๊กตาหมีขนปุยมาเล่น พ่อสกายกำลังขับรถ แม่สกายนั่งอยู่เบาะข้างคนขับ พ่อสกายเอื้อมมือเปิดเพลงในวิทยุ รถวิ่งผ่านสี่แยก พ่อสกายไม่ทันมอง เห็นรถจากอีกทางพุ่งเข้ามา เปิดไปสูงกระพริบถี่ๆ แต่ไม่ทันการณ์ รถชนเข้ามาอย่างแรง ปัง! ล้อบิดลากไปกับพื้น พยายามเบรก เอี๊ยดดด!! โครมมมมมมม…
ผ่านควัน ผ่านเวลา รถหวอ ไฟแอมเบี๊ยน ภาพเบาะ กระจกแตก และตุ๊กตาหมีขนปุย
ปัจจุบันอดาดฟ้าบ้านสกาย สกายปาดน้ำตา โฮชิฟังเรื่องที่สกายเล่าแล้วเข้าใจสกายมากขึ้น