บทละครโทรทัศน์ มหัศจรรย์รักข้ามกระดาษ ตอนที่ 5 หน้า 4
“…ชีวิตหลังจากนั้นก็มีป้าแวนด้าคนเดียว ป้าเป็นทุกอย่างของฉัน ถ้าไม่มีป้าฉันก็ไม่เหลือใครแล้ว”
“เธอถึงชอบร้องไห้”
“ไม่ได้ชอบ แต่ร้อง เพราะมันระบายความรู้สึกข้างในได้ดีที่สุด โดยที่ไม่ต้องบรรยายอะไร”
โฮชิมองสกายเป็นห่วง คิดๆว่าจะทำยังไงให้สกายหายเศร้าได้บ้าง โฮชิดึงสกายเข้ามากอดไว้ เพราะรู้สึกอยากให้กำลังใจสกาย สกายอึ้ง ค่อยๆกอดตอบ ยิ้มน้อยๆ เป็นการขอบคุณในความหวังดีของโฮชิ โฮชิผละออกจากสกาย สงสัยบางอย่าง “ฉันได้ยินเสียงหัวใจเธอ”
“จริงดิ? ...ไม่ได้เอาหูแนบ ทำไมได้ยิน?”
“ทำไมต้องเอาหูแนบ”
“ก็คนปกติจะไม่ได้ยินเสียงหัวใจหรอก ต้องเอาหูแนบถึงจะได้ยิน” สกายเอาหูแนบที่อกข้างซ้ายของโฮชิ
“เนี่ย ฉันได้ยินเสียงหัวใจนายแล้ว”
“หัวใจฉันพูดว่าอะไร”
“พูดว่า... ตึกๆ ตึกๆ ตึกๆ”
โฮชิกับสกายมองตากัน โฮชิค่อยๆเอาหูแนบที่อกข้างซ้ายของสกาย สกายผงะนิ่ง เขิน สกายตัดบท นึกได้ว่าโฮชิฝันร้าย สกายอึกอัก “ภาพที่นายเห็นตอนนอนหลับน่ะ เขาเรียกว่า ความฝัน”
“ความฝัน?”
“ซิกมัน ฟรอยด์ เคยบอกว่า ความฝันคือหนทางในการช่วยแก้ไขปัญหา ช่วยให้สามารถเข้าใจความวิตกกังวลต่างๆ เช่น เวลาที่เราฝันว่ากำลังบินอยู่ หมายความว่า เราต้องการเป็นอิสระจากเรื่องราวในวัยเด็กของเรา”
“แล้วที่ฉันฝันว่าถูกไคโรฆ่าล่ะ”
“จิตใต้สำนึกของนาย อาจเพราะนายเกลียดชังไคโรมาก จนเกิดเป็นความกลัว หรือเพราะนายไม่อยากแพ้ให้ไคโร”
โฮชิชักดาบออกมา “ฉันไม่กลัวมันหรอก!” โฮชินึกถึงฝันแล้วโกรธ
สกายพึมพำคนเดียว มองไปบนฟ้า “ฉันก็กลัวนะ ฉันกลัวความตาย ฉันชอบฝันถึงพ่อกับแม่บ่อยๆ ในฝันพ่อกับแม่ของฉันยังอยู่ แต่พอตื่นมาก็พบว่าพวกเขาตายไปแล้ว เหลือแต่ป้าแวนด้า”
เงียบ
“...ขอบคุณนะ ฉันสบายใจขึ้นแล้ว กลับกันเถอะ”
เงียบ
“สกายหันไปไม่เห็นโฮชิอยู่บนดาดฟ้าแล้ว” สกายตะโกน “อะ อ้าว! โฮชิ!! นายทิ้งฉันไว้บนนี้ไม่ได้น โฮชิ!!!!!”