บทละครโทรทัศน์ รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 11 หน้า 3
“แหะ ๆ ปกติฉันก็เข้าออกห้องแกทุกวัน”
“ปรับตัวซะ จะได้ไม่โผล่มาเป็นก้าง” ทาเคชิรีบเดินตามแพรวดาวออกไป
“คร้าบ...โซเรียว ฉันไม่มีเมียมั่งให้มันรู้ไป” ริวนึกขึ้นได้ “เมีย! พูดแล้วคันปาก ยิกๆๆ หรือจะเป็นคำอาถรรพ์ของเรา บรื๋อ” ริวเกาปากตัวเองไป ขนลุกไป
ภายในบ้านโอะนิซึกะ แพรวดาวเดินชมบริเวณบ้านโอะนิซึกะด้วยความแปลกตา และชื่นชอบ คัตสึและเซกิเดินสวนมา หยุดก้มศีรษะทักทายแพรวดาว แพรวดาวรีบก้มศีรษะรับ เดินมาได้อีกนิด เจอลูกน้องโอะนิซึกะอีก 3 คนยืนอยู่ ลูกน้องทั้งสามรีบก้มศีรษะแสดงความเคารพแพรวดาว แพรวดาวก็ก้มศีรษะตอบ แพรวดาวเดินมาหยุดมองสวนสวย ยังคงไม่สบายใจ
“ทำใจให้สบาย อีกสักพักคุณก็ชิน” ทาเคชิเข้ามายืนเคียงข้างแพรวดาว มองสวนสวยเบื้องหน้า “ผมให้จัดเสื้อผ้าข้าวของคุณไว้ในห้องผม”
“คุณป้ามาซาโกะรู้ว่าฉันอยู่ที่นี่ คนทั้งเมืองก็คงรู้แล้วว่าฉันเป็นภรรยารองของคุณ”
“คุณไม่สบายใจเรื่องนี้ ?”
“วัฒนธรรมบ้านฉัน ไม่สนับสนุนให้แย่งคนรักของคนอื่นค่ะ”
“ผมเต็มใจรักคุณหมดหัวใจเอง”
แพรวดาวเศร้า ยังคงรู้สึกผิด ทาเคชิจึงตัดบทเปลี่ยนเรื่อง “ต่อไปนี้จะมีครูมาสอนมารยาท จัดดอกไม้ ชงชา และศิลปะฟ้อนรำให้กับคุณ”
แพรวดาวตกใจ “ฉันต้องเรียนหมดเลยเหรอคะ”
“โอคุซังต้องรู้ทุกอย่าง โดยเฉพาะการเปลี่ยนเสื้อผ้า” ทาเคชิอมยิ้มนิ่งๆ “และคอยถูหลังให้ผมเวลาอาบน้ำ”
“ถูหลังให้คุณ!”
ทาเคชิพยักหน้าขรึม “สามีภรรยาก็ต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าให้กัน ถูหลังให้กันเวลาอาบน้ำ”
แพรวดาวงง “ไม่เคยได้ยินว่าผู้ชายก็ต้องทำให้ผู้หญิง?”
“ผมยินดีบริการคุณเป็นพิเศษ” ทาเคชิอมยิ้ม ขำที่แกล้งอำแพรวดาวได้ แพรวดาวค้อนตามองทาเคชิด้วยความหมั่นไส้
หน้าบ้านพักโคจิ ทาโร่ถือดาบไม้ซ้อมเคนโด้กับต้นไผ่หน้าบ้าน ครั้งแรกฟาดเต็มน้ำหนักจนต้นไผ่สะเทือน ในใจยังหวนนึกถึงตอนที่แพรวดาวเย็บชายเสื้อให้
ทาโร่พยายามสลัดภาพแพรวดาวออกไป ด้วยการหมุนตัว ตวัดดาบไม้ฟาดกับต้นไผ่อีกครั้ง แต่ในหัวก็ยังเห็นภาพแพรวดาวที่ทำกับข้าวให้เขากิน
ทาโร่หมุนตัวหันหลัง ควงดาบไม้ตวัดฟาดต้นไผ่สามต้นที่อยู่ด้านหลัง ด้วยความสับสนในความรู้สึกตัวเอง จนต้นไม้เอนเอียงตามแรงฟาด เสียงดังสนั่น ทาโร่เอาดาบไม้ยันกับพื้น หยุดยืนอย่างเหนื่อยหอบ พยายามตัดใจ