บทละครโทรทัศน์ รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 21 หน้า 4
“แต่วันนี้เป็นวันสำคัญของโอะนิซึกะ ฉันต้องแต่งตัวให้คุณ”
ทาเคชิหันหน้ามาหาแพรวดาว ทั้งที่ยังไม่ได้ใส่เสื้อ แพรวดาวอึ้งมองอกเปลือยเปล่าของทาเคชิ ไม่ทันตั้งตัว แล้วรีบก้มตาก้มตาหยิบเสื้อมาสวมให้ทาเคชิอย่างเขินๆ ทาเคชิแอบยิ้ม มองแพรวดาวแต่งตัวให้เขาไป เขินไป
แพรวดาวติดกระดุมเสื้อให้ทาเคชิจนถึงกระดุมเม็ดสุดท้าย จู่ ๆ ก็รู้สึกใจหายวาบ นิ่งงัน ทาเคชิเป็นห่วง“คุณหน้ามืดอีกหรือ?”
“คุณเคยเล่าให้ฉันฟังว่า ทุกครั้งที่พ่อคุณพาคนออกไปจัดการพวกอันธพาล แม่คุณจะแอบร้องไห้เสมอ”
“ผมไม่อยากให้คุณทุกข์ใจเหมือนแม่” ทาเคชิรู้สึกผิด “แต่สุดท้ายผมก็ทำให้คุณ...”
แพรวดาวโผเข้ากอดเอวทาเคชิ พยายามรวบรวมความเข้มแข็งบอกเขา “ฉันมั่นใจว่าคุณต้องได้รับชัยชนะ ฉันจะส่งกำลังใจให้คุณค่ะอะนะตะ ฉันจะเข้มแข็งและรอคุณกลับมา”
แพรวดาวยิ้มมั่นใจ สบตาทาเคชิ ทาเคชิรู้สึกโล่งใจ ก่อนเชยคางแพรวดาวขึ้น แนบจุมพิตที่หน้าผากของเธอ ให้สัญญาหนักแน่น “ผมจะกลับมาหาคุณ...คิมิที่รัก”
ทาเคชิค่อยๆ ผละจากตัวแพรวดาว ก้าวออกจากห้อง ท่าทางนิ่งขรึมมาก แพรวดาวน้ำตาปริ่มมองตาม แล้วรีบกระพริบไล่น้ำตา พยายามที่จะเข้มแข็งเพื่อทาเคชิ
ในห้องเก็บป้ายบรรพบุรุษ ทุกคนอยู่ในชุดพร้อมรบ นั่งคุกเข่าอย่างพร้อมเพรียง สีหน้าและท่าทางขึงขัง จริงจังมาก ทาเคชิหยิบดาบประจำตระกูลลงมาจากแท่น และคุกเข่าลงเบื้องหน้า ก่อนจะยกดาบขึ้นชูเหนือศีรษะประกาศก้อง “เราจะไม่ยอมให้ความอยุติธรรมอยู่เหนือความถูกต้อง ถึงเวลาที่โอะนิซึกะสายเลือดซามุไร...นักรบแห่งจักรพรรดิ จะลุกขึ้นมาต่อสู้และปกป้องเมืองนี้จากพวกอันธพาลที่คิดทำลายเมืองของเรา”
ริว ทาโร่ โคจิและลูกน้องโอะนิซึกะ ก้มศีรษะทำความเคารพต่อป้ายบรรพบุรุษพร้อมเพรียงกัน
ทาเคชิกล่าวนำ “ขอให้ดวงวิญญาณบรรพบุรุษอวยพรให้ลูกหลานโอะนิซึกะได้รับชัยชนะกลับมา”
ทุกคนพูดตามโดยพร้อมเพรียงกัน “ขอให้ดวงวิญญาณบรรพบุรุษอวยพรให้ลูกหลานโอะนิซึกะได้รับชัยชนะกลับมา”
ริวพูดด้วยความมั่นใจ “ฉันเชื่อด้วยจิตที่มุ่งมั่นทำความดี วิญญาณบรรพบุรุษจะคุ้มครองพวกเราให้ปลอดภัย”
เหล่าลูกน้องโอะนิซึกะส่งเสียงเฮ เรียกขวัญและกำลังใจ ทาเคชิหยิบดาบสั้นเหน็บตรงข้างเอว และกระชับดาบยาวไว้ในมือ ทาเคชิ ริว ทาโร่ โคจิ และลูกน้องโอะนิซึกะทุกคนมีสีหน้าที่มุ่งมั่นและฮึกเหิม ประตูถูกเลื่อนเปิดออก ทุกคนหันไปมองด้วยความแปลกใจ เห็นแพรวดาวถือกระเช้าใส่ผ้าเช็ดหน้าปักลายดอกซากุระหลายผืน.. เดินเข้ามาในห้อง เหล่าลูกน้องก้มศีรษะทำความเคารพแพรวดาว
“เซโกะ?”