บทละครโทรทัศน์ รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 10 หน้า 2
“ทำไมไม่รีบบอกผมทันทีที่เกิดเรื่อง” ทาเคชิปรายตามองโคจิ ไม่รอให้โคจิตอบคำถามเขาสักคำ “ต่อไปนี้ ผมจะแก้ปัญหาด้วยตัวเอง”
ริวเตือนสติ “เคนอิจิตั้งใจใช้เซโกะเป็นเหยื่อล่อให้แกไปติดกับดัก”
“เซโกะเป็นผู้หญิงของฉัน ฉันมีหน้าที่ปกป้องเธอ”
ริวจับไหล่ทาเคชิให้หันมาเผชิญหน้า จ้องมองเขาด้วยสายตาแข็งกร้าว “แกเห็นผู้หญิงคนเดียวสำคัญกว่าโอะนิซึกะงั้นเหรอ”
“ผู้ชายสายเลือดซามุไรต้องปกป้องผู้หญิงของตัวเอง ถ้าโซเรียวอย่างฉันทำไม่ได้ ก็ไม่ต่างจากคนขี้ขลาด” ทาเคชิปัดมือริวออกจากไหล่ กำจี้หยกในมือแน่น เดินผละไป
โคจิหนักใจ “เคนอิจิเลือกตีโซเรียวได้ตรงจุดอ่อนจริงๆ”
“เราต้องหาทางขัดขวางทาเคชิ” ริวสบตาโคจิ อย่างปรึกษากัน
ที่สำนักงานตำรวจฯ มิโยะโกะพามาซาโกะมาแจ้งความกับฮิโระถึงสำนักงานตำรวจฯ ด้วยความเป็นห่วงแพรวดาว
“หนูเซโกะถูกลักพาตัวเหรอ?”
“พวกมันมาจากไหนก็ไม่รู้ จู่ๆ ก็บุกเข้ามา ไม่มีใครตั้งตัวทันเลยค่ะ”
ฮิโระ อาเบะถามมิโยะโกะ “หนูเซโกะรู้จักกับใครคนอื่นมั้ย นอกจากลูก”
“เซโกะสนิทกับหนูคนเดียวค่ะพ่อ”
“แต่ระยะหลังๆ นี้...หนูเซโกะพูดถึงโอะนิซึกะอยู่บ่อยๆ” มาซาโกะให้ข้อมูลเพิ่มเติม
ฮิโระ อาเบะ นิ่งครุ่นคิด “ผู้หญิงไทยอย่างหนูเซโกะ เข้าไปเกี่ยวข้องกับกลุ่มอิทธิพลได้ยังไง”
“พ่อต้องช่วยเซโกะกลับมาให้ได้นะคะ”
“ตอนนี้ท่านโอะซุมะติดธุระด่วน ต้องรอปรึกษาท่านก่อน เดี๋ยวพ่อจะส่งสายตำรวจจับตาดูความเคลื่อนไหวบ้านโอะนิซึกะ อาจจะมีเบาะแสตามหาหนูเซโกะ”
“ขอให้หนูเซโกะปลอดภัยด้วยเถอะ” มาซาโกะรำพึงด้วยความไม่สบายใจ เป็นห่วงแพรวดาว มิโยะโกะกุมมือมาซาโกะอย่างปลอบใจ เป็นห่วงแพรวดาวเช่นกัน
ห้องลับในซ่องเคนอิจิ แพรวดาวผวาตกใจ เมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูห้องดังขึ้นรีบลุกไปซุกอยู่มุมหนึ่งของห้องด้วยความหวาดกลัว ยามะและโคเฮ เดินเข้ามาในห้อง คนหนึ่งถือถาดใส่อาหารและน้ำดื่ม อีกคนถือชุดกิโมโนเข้ามาวางให้แพรวดาว ทั้งสองยิ้มโลมเลียแพรวดาวด้วยสายตา
โคเฮสั่ง “กินให้อิ่ม แล้วเปลี่ยนชุดซะ”
“ทำไม?”