บทละครโทรทัศน์ รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 6 หน้า 2
ทาโร่ชะงักนิดหนึ่ง ตอบไอโกะอย่างไม่เต็มปากนัก “ขึ้นไปทำธุระส่วนตัวบนห้องครับ อีกสักพักคงลงมา”
“โกหก! ฉันเพิ่งลงมาจากห้องทาเคชิ ทำไมไม่สวนกัน”
“ไม่ทราบครับ”
“คนบ้านนี้เป็นอะไร ไม่รู้ ไม่ทราบ ไม่ได้เรื่อง!!” ไอโกะเดินกระแทกเท้าตึง ๆ ออกไปอย่างอารมณ์เสีย
ที่สวนหลังบ้าน ทาเคชิเริ่มคลายอ้อมกอดจากแพรวดาว เปลี่ยนเป็นจับมือแทน แพรวดาวแสดงความเห็นใจ “ไม่น่าเกิดเรื่องร้ายกับครอบครัวคุณเลย”
“ผมจะล่าตัวคนร้ายมาลงโทษให้ได้”
“ป้ามาซาโกะบอกว่าคุณจะต้องเป็นโซเรียว ฉันอยากให้คุณระวังตัวให้ดี” แพรวดาวพูดด้วยความเป็นห่วง ก่อนนึกขึ้นได้ “ฉันควรจะกลับไปที่งาน เดี๋ยวป้ามาซาโกะจะตามตัว”
ทาเคชิพยักหน้าเศร้า เมื่อต้องกล่าวคำลา “ขอบคุณที่มาตามคำขอร้องของผม... ถึงคุณจะมีคนรักอยู่ที่เมืองไทย แต่ผมก็ห้ามใจตัวเองไม่ได้”
แพรวดาวหลบสายตาทาเคชิ ทั้งรู้สึกผิดระคนตื้นตันในคำสารภาพของเขา “คุณก็มีคู่หมั้นแล้ว เราไม่ควรพบกันอีก”
“ผมไม่เคยรักไอโกะ ทั้งหมดเป็นความต้องการของผู้ใหญ่”
“คุณจะเป็นโซเรียวที่ดี และแข็งแกร่งเหมือนพ่อของคุณ” แพรวดาวยิ้มบาง ๆ ให้ทาเคชิ ราวกับถ่ายทอดกำลังใจผ่านรอยยิ้มนั้น
“ลาก่อนค่ะ” แพรวดาวคลี่ยิ้มสั่น ๆ ดึงมือออกจากการเกาะกุมของทาเคชิ
“เซโกะ” ทาเคชิดึงตัวแพรวดาวเข้ามากอดอีกครั้ง อย่างแนบแน่น เหมือนกลัวแพรวดาวหลุดมือไป
“อ้อมกอดอบอุ่นนี้” ทาเคชิจำได้ “คุณไม่ใช่ฝัน... คุณคือตัวจริง คุณคือคนที่ทำให้ผมลุกขึ้นมาได้อีกครั้ง”
แพรวดาวน้ำตาซึม ด้วยความอาลัย
“ทาเคชิ” เสียงเรียกของไอโกะดังขึ้น ทำให้ทาเคชิกับแพรวดาวตื่นจากภวังค์
ทาเคชิประทับจูบที่หน้าผากแพรวดาวอีกครั้ง “ผมจะไม่มีวันลืมรักแรกของผม...ชั่วชีวิต”
แพรวดาวประสานสายตากับทาเคชิ น้ำตาไหลริน ทาเคชิหมุนตัวออกไปจากเงามืดหลังต้นซากุระ ตอบไอโกะเสียงห้วน “มีอะไร”
“คุณพ่ออยากคุยกับคุณค่ะ”
ทาเคชิมองแพรวดาวที่ยืนหลบอยู่ด้านหนึ่งด้วยสายตาเศร้าสร้อย ก่อนก้าวออกไปหาไอโกะ แพรวดาวยืนหลบอยู่ตรงมุมมืดหลังต้นซากุระ มองทาเคชิเดินจากไปพร้อมไอโกะด้วยความรู้สึกเจ็บแปลบในหัวใจ แต่ไอโกะไม่เห็นแพรวดาว