บทละครโทรทัศน์ เล่ห์ลับสลับร่าง ตอน 19 (จบบริบูรณ์) หน้า 6
“ใช่ ผมเสียดายตำรวจมือดีอย่างคุณ เอางี้ คุณอยากลาพักร้อนก่อนมั้ย ผมจะเซ็นอนุมัติให้เป็นกรณีพิเศษ”
รามิลตาเป็นประกาย..ลืมตัว “ลาสักหกเจ็ดเดือนได้ใช่มั้ยคะ!” รามิลนึกได้ “เอ้ย..ครับ”
“เฮ้ย! พักร้อนอะไรตั้งหกเจ็ดเดือน ตกลงคุณมีปัญหาอะไรกันแน่”
รามิลอึกอัก เขินหน้าแดง ไม่กล้าบอกความจริง อาคมเดินมากระซิบยุทธพงศ์ “แฟนผู้หมวดท้อง”
ป๋อง โต้ง อั๋นชะโงกเข้ามาฟังแบบอยากรู้อยากเห็นสุดๆ ยุทธพงศ์ตาโต ตื่นเต้นกับลูกน้อง
“โธ่เอ๊ย! แล้วก็ไม่บอกกันตรงๆ ที่แท้ก็อยากไปดูแลภรรยานี่เอง เอางี้นะ ผมให้คุณพักร้อนได้เต็มอัตรา หลังจากนั้นก็ไปทำงานส่วนอื่นก่อน จนกว่าลูกจะเข้าโรงเรียนดีมั้ย ตอนนี้ขาดครูฝึกเด็กใหม่ๆ พอดี..สนใจมั้ย” อาคมรีบแทรก “แต่ผมว่าย้ายไปอยู่กองประชาสัมพันธ์น่าจะดีกว่านะครับ คือ...งานเทรนนิ่ง มันก็หนักไม่แพ้ออกไปปฏิบัติภารกิจหรอกครับท่าน”
“เอางั้นเหรอ”
“เอางั้นก็ได้ครับ”
“งั้นก็ทำหนังสือมา” ยุทธพงศ์ออกไป ป๋อง โต้ง อั๋นเข้ามารุมล้อมแสดงความยินดีกับรามิล
โต้งชม “พี่มิลนี่สุดยอดเลยว่ะ บอกมา...ตั้งแต่เมื่อไหร่”
อั๋นคาด “หรือว่า...อ๊ะๆๆๆ ที่เกาะรานี!” รามิลหน้าแดงแปร๊ด อายม้วนต้วน “บ้า!!!”
รามิลผลักโต้งกับอั๋นให้พ้นทาง แล้ววิ่งหนีออกจากห้อง
“มิน่า...พักนี้กินของเปรี้ยวของดองบ่อย ที่แท้ก็แพ้ท้องแทนเมียนี่เอง ฮ่าๆๆ”
ทั้งสามคนโห่ฮาเป่าปากแซวตามหลังรามิล อาคมขำที่เพื่อนทั้งสามคนไม่รู้อะไรเลย
ผ่านเวลาไป 1 สัปดาห์ สถานที่จัดงานแต่งเก๋ๆ เภตรานั่งแหงนหน้าหลับตา มีมือผู้ชายจับแปรงแต่งหน้ายื่นมาระบายเปลือกตาให้เภตรา รามิลในชุดทักซิโด้บรรจงแต่งหน้าให้เภตราอย่างมืออาชีพ รามิลระบายลิปสติกลงบนริมฝีปากเภตราเป็นอันเสร็จขั้นตอน ก่อนจะยืนมองใบหน้าแสนสวยอย่างชื่นชม
“ผู้หมวด วันนี้คุณสวยมาก” เภตราเบือนหน้าไปมองตัวเองในกระจก...ตะลึง
“เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ผมสวยได้ขนาดนี้ ฮ่าๆๆ” รามิลก็หน้าสลดลง “เป็นอะไรไปครับ”
“ไม่มีอะไรค่ะ ฉันแค่...รู้สึกว่า...ฉันควรเป็นคนใส่ชุดนี้”
เภตราจับมือรามิล “เอาไว้เรากลับร่างเราเมื่อไหร่ เรามาแต่งงานกันอีกทีก็ได้ คุณจะได้ใส่ชุดเจ้าสาว ผมเองก็จะได้ใส่ชุดเจ้าบ่าว”
“จะมีวันนั้นเหรอคะ” เภตรายิ้มปลอบใจ “ต้องมีสิ”
รามิลยิ้มออก เภตราจะดึงรามิลมากอด “อย่าค่ะ เดี๋ยวชุดยับหมด”
เภตรามองรามิลซึ้งๆ “วันนี้ถือเป็นการซ้อมใหญ่ก็แล้วกันนะครับ คุณเล่นบทเจ้าบ่าวให้ผม ผมเล่นบทเจ้าสาวให้คุณ เอาให้สมบทบาทที่สุดเลยนะ แล้วถ้ามีอะไรขาดตกบกพร่อง งานหน้าเราค่อยแก้ตัวกันใหม่”
รามิลยิ้มอ่อนหวาน “ดีค่ะ”