บทละครโทรทัศน์ เล่ห์ลับสลับร่าง ตอน 8 หน้า 5
ห้องนอน คอนโดรามิล รามิลโยนหมอนกับผ้าห่มให้เภตราที่โซฟา
“คืนนี้ฉันจะนอนในห้อง ส่วนคุณ นอนที่โซฟานี่”
“เรื่องอะไร ห้องก็ห้องผม เตียงก็เตียงของผม ทำไมผมต้องนอนข้างนอกด้วย”
“ก็เพราะฉันไม่ไว้ใจคุณน่ะสิ เกิดคุณหน้ามืด คิดไม่ซื่อกับฉันขึ้นมา จะทำยังไง”
“จะบ้าเหรอ ตอนนี้ผมอยู่ในร่างคุณนะ จะปล้ำคุณได้ยังไง”
“ไม่รู้ แต่กันไว้ดีกว่าแก้”
“ทำเป็นหวงตัว ถามจริง มีแฟนมาแล้วกี่คน”
“กรุณาพูดให้เกียรติฉันหน่อยนะหมวด ชั้นไม่เคยมีแฟนย่ะ”
“อ้าว แล้วนายฤทธิ์ชาติไม่ใช่แฟนคุณเหรอ”
“ไม่ใช่”
“ไม่น่าเชื่อ...สวยๆอย่างคุณยังไม่มีแฟนได้ยังไง” รามิลเชิดใส่ เภตรามองรามิลด้วยสายตาเจ้าชู้
“แล้วคุณไม่คิดอยากมี...แฟนมั่งเหรอ..อยากมีประสบการณ์มั้ยล่ะ เดี๋ยวผมสอนให้”
เภตรายื่นหน้าเข้ามาใกล้ รามิลจับหน้าเภตราแล้วดันออกไปห่างตัว
“อีตาบ้า ไปไกล ๆ เลยไป แค่ชั้นต้องพูดกับหน้าตัวเองแบบนี้ ชั้นก็จะบ้าตายแล้ว”
รามิลเดินหนีเข้าห้อง ปิดประตูใส่หน้าปึง
คอนโดนกยูง นกยูงพยายามโทรหารามิล แต่โทรเท่าไหร่ก็ติดต่อไม่ได้ เข้าฝากข้อความ... “หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้” นกยูงคิดมากจนนอนไม่หลับ
“เธอไม่สงสัยมั่งเลยเหรอ ทำไมผู้หมวดรามิลต้องหนีไปกับคุณเภตรา เขาสองคนมีอะไรกันหรือเปล่า หลังจากที่ได้แสดงละครคู่กัน คุณเภตราสวยหยดย้อยขนาดนั้น ผู้หมวดรามิลอยู่ด้วย มีเหรอจะไม่หวั่นไหว” จีอุนหัวเราะเยาะ “เธอจะยอมเสียคู่หมั้นเธอไปง่ายๆอย่างนี้น่ะเหรอ” จีอึนในมโนนกยูง ปรากฏตัวขึ้นพูดข้างๆหู
นกยูงพยายามสลัดคำพูดจีอึนอกจากหัว จีอึนในมโนหายวับไป “ฉันไม่มีวันยอมเสียคุณมิลไปเด็ดขาด”
นกยูงพูดกับตัวเองเสียงเครียด คิดมากเรื่องรามิลจนนอนไม่หลับ
ห้องนั่งเล่น คอนโดรามิล รามิลใส่เสื้อยืด กางเกงวอร์ม มีผ้าขนหนูโพกผม เพิ่งอาบน้ำเสร็จ เภตราเห็นรามิลโพกผ้าขนหนูดูขัดตามาก ตาสว่าง หายงัวเงียทันที
“คุณ..อย่าเอาผ้ามาโพกหัวผมอย่างนี้ได้ไหม น่าเกลียดที่สุดเหมือนกะเทยชะมัด”
“เรื่องของฉันย่ะ”
“แล้วคุณมาปลุกผมทำไม”