บทละครโทรทัศน์ เล่ห์ลับสลับร่าง ตอน 11 หน้า 2
อจลาเดินเข้ามาหาเภตราที่กำลังท่องบทอย่างตั้งใจ ก่อนจะตัดสินใจเอ่ยปากทักทาย
“ไงยะ ไปตกตึกมาหายดีแล้วเหรอ” เภตราหันมาเห็นอจลาในชุดเสื้อสายเดี่ยวโป๊เชียวก็เผลอมองตาเป็นมัน
อจลาตกใจเอามือปิดคอเสื้อทันที “มองอะไรยะ”
เภตราได้สติก็ยิ้มกว้างอย่างอัธยาศัยดี “มองเฉยๆ รู้สึกว่าเช้านี้คุณแต่งตัวสวยดีนะ”
อจลาหน้าเหวอไปด้วยแปลกใจ
“นี่ชมหรือประชดฮะ ถ้าอยากด่าก็ด่ามาเลยเถอะ เช้าๆสมองฉันยังไม่ค่อยแล่น นึกคำประชดยังไม่ออก”
“ฉันชมจริงๆนะ ก็ตั้งแต่วันนั้นเราก็ไม่ค่อยได้” เภตราเข้ามาโอบ “เจอกันเลย มันก็เลยอดคิดถึงไม่ได้”
อจลาทำท่าขนลุกสุดๆ “อี๊ คิดถึง พูดออกมาได้ไง นี่ตกลงเธอเป็นบ้าอะไรของเธอฮะ ฉันขนลุกไปหมดแล้วเนี่ย”
อจลาผละออกจากเภตราอย่างกลัวๆ ขณะที่เภตรานึกขึ้นได้ก็รีบอธิบาย “เอ่อ ฉันล้อเล่น อย่าถือสาฉันเลยนะ”
เภตรายิ้มกรุ้มกริ่มเดินออกไป พยายามสลัดความชีกอตัวเองออก อจลามองอย่างแปลกๆ
หน่วยพิฆาต ในห้องยุทธพงศ์ ยุทธพงศ์ทำงานอยู่ มีเสียงเคาะประตู รามิลเปิดประตูเข้ามา รามิลอึกอักก่อนจะเอ่ยปากขึ้น “เอ่อ สารวัตรครับ คือว่า.. อันนี้ขอถามเป็นความรู้นะครับว่าถ้าคดีนี้ปิดได้ยาก เป็นไปได้ไหมครับที่จะขอให้หน่วยอื่นมาช่วย หรือส่งให้หน่วยอื่นทำแทน” ทุกคนหันขวับมาทางรามิล
“ตั้งแต่รู้จักกันมา ผมไม่เคยเห็นหมวดขอให้ใครช่วยปิดคดีมาก่อน แล้วเรื่องแค่นี้ผมคิดว่าคงไม่ต้องพึ่งหน่วยอื่นหรอก พวกเราจัดการเองได้อยู่แล้ว จริงมั้ย”
รามิลหน้าเจื่อนก่อนจะพูดออกมาว่า “ครับ”
สารวัตรพูดด้วยเสียงเข้ม “หวังว่าผมจะได้เห็นแผนปฏิบัติการโดยเร็วที่สุด อย่าทำให้ผมผิดหวังนะหมวด”
รามิลแอบเครียดเหมือนกัน
บ้านพวงคราม บรรยากาศมื้อเช้า พวงครามนั่งดื่มกาแฟกับฤทธิ์ชาติ ขณะที่พวงครามหันมาบ่นกับฤทธิ์ชาติ “จะให้แม่เลิกคิดเรื่องเพชรเทียร่าแม่คงทำไม่ได้หรอกลูกฤทธิ์ ถึงคุณหนึ่งจะไม่ได้โทษแม่ แต่ยังไงบริษัทประกันก็ต้องเอาเรื่องอยู่ดี”
ฤทธิ์ชาติกุมมือพวงครามสีหน้าห่วงใย “แต่ยังไง คุณแม่ก็ต้องระวังสุขภาพด้วยนะครับ ผมไม่อยากเห็นคุณแม่เครียดจนป่วย ยังไงสุขภาพของคุณแม่ก็สำคัญสำหรับผมที่สุดนะครับ”
พวงครามทำสีหน้าครุ่นคิด
“จริงสิ แม่อยากไปหาหมอนักษัตร แม่อยากไปถามว่าตำรวจจะหาเทียร่าคืนมาได้ไหม”
ฤทธิ์ชาติถอนหายใจเอือมสุดๆ
“หมอดูนั่นไม่เห็นจะน่าเชื่อถือตรงไหนเลย ผมว่าคุณแม่อย่าไปให้เสียเวลาเลยครับ”