บทละครโทรทัศน์ เล่ห์ลับสลับร่าง ตอน 9 หน้า 4
“นกยูงน่าจะเป็นฝ่ายถามคุณอาคมมากกว่า หลังจากวันนั้น คุณมิลได้ติดต่อหาคุณอาคมอีกหรือเปล่าคะ”
“ครั้งนั้นเป็นครั้งสุดท้ายที่พี่มิลโทรหาผม แล้วเราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย ผมก็รออยู่เหมือนกัน ตอนนี้ที่หน่วยกำลังต้องการให้พี่มิลกลับมาช่วยราชการโดยด่วน”
“เมื่อวานนกยูงกับจีอึนแวะไปดูที่คอนโดแต่เข้าไม่ได้ จะขอเปิดเข้าไปในห้อง ทางคอนโดก็บอกว่าคุณมิลขอกุญแจไปแล้ว”
“ผมมีกุญแจสำรองห้องพี่มิล เพิ่งแวะไปเอาที่โรงพยาบาล ว่าจะลองไปทิ้งโน้ตไว้ที่คอนโด เผื่อพี่มิล กลับมา จะได้รีบไปรายงานตัวที่หน่วย”
“ถ้างั้นให้นกยูงไปด้วยนะคะ นกยูงอยากไปทำความสะอาดห้องให้คุณมิล ช่วงนี้คุณมิลมีแต่เรื่องยุ่งๆ คงจะไม่มีเวลาปัดกวาดเช็ดถู ป่านนี้ห้องคงรกเป็นรังหนูแล้ว...คุณอาคมรอซักครู่นะคะ” นกยูงยิ้มรับคำอาคม
มุมโต๊ะอาหาร คอนโดรามิล เภตราหยิบเงินมายื่นให้รามิล
“คุณอยากกินอะไร คุณก็ไปซื้อเอาเอง ผมไม่หิว”
“นี่ จะให้ชั้นไปเดินซื้อข้าวกินเองเหรอ ชั้นเป็นดารานะ เดี๋ยวคนก็มารุมถ่ายรูปกันตลาดแตกพอดี”
“คุณก็อย่าลืมสิ”
“ลืมอะไร”
“ตอนนี้คุณอยู่ในร่างผม...ลงไปซื้อข้าวแกงกินได้สบาย ไม่มีใครเค้าสนคุณหรอก”
รามิลนึกขึ้นได้ “จริงด้วย...งั้น...เดี๋ยวชั้นมานะ” รามิลหยิบเงินไป รามิลลุกเดินประหนึ่งอยู่บนแคทวอล์ค
เภตรารีบทัก “แต่ถ้าเดินตูดบิดขนาดนั้น ไม่ต้องไป” รามิลชะงัก ก่อนสะบัดหน้าแล้วพยายามเดินตัวตรงออกจากห้องไป
ร้านส้มตำหน้าคอนโดรามิล รามิลกวาดส้มตำปูปลาร้าคำสุดท้ายเข้าปาก หน้าตาฟินสุด ๆ
“แซ่บอีหลี รู้งี้เดินมากินตั้งนานแล้ว....” รามิลตะโกนบอกป้า “ป้าคิดตังค์”
ขณะที่ป้าเดินมายืนหน้าโต๊ะเพื่อคิดเงิน รถของอาคมที่มีนกยูงนั่งอยู่ก็แล่นผ่านไปพอดี รามิลดูดน้ำดูป้าคิดเงินสบายใจเฉิบ
คอนโดรามิล รามิลออกจากลิฟท์มา กำลังจะเปิดประตูห้อง เภตรากระโดดเข้ามาจากระเบียงด้านข้าง รีบตะครุบตัวรามิลไม่ให้เปิดประตู “คุณ...อย่าเปิด” รามิลรีบสะบัดตัวออก
“ทำไมล่ะ มีอะไร แล้วคุณมาทำอะไรตรงนี้”
“ไอ้คมกับคุณนกยูงมา”
“หา....”