บทละครโทรทัศน์ เล่ห์ลับสลับร่าง ตอน 15 หน้า 5
“แกเข้าใจผิดไปใหญ่แล้วอาคม!!! ไปกับฉันก่อน!!!”
“ไม่!!! ผมไม่มีวันร่วมมือกับพวกคุณทำร้ายคุณนกยูง!”
มือถืออาคมดังขึ้น อาคมล้วงโทรศัพท์ออกมาดู เห็นเป็นนกยูงโทรมาก็รีบรับสาย แต่ยังพยายามผลักไสเภตราออกไปโดยไม่ส่งเสียงให้นกยูงได้ยิน “ครับคุณนกยูง”
นกยูงพยายามใจเย็น ทั้งที่ในใจร้อนรุ่มเหมือนไฟ “คุณมิลอยู่กับคุณรึเปล่าคะ”
“เปล่าครับ... อะไรนะครับ พี่มิลยังไปไม่ถึงงาน!!!” อาคมลืมตัว เลิกผลักไสเภตรา เภตราได้โอกาสเดินลิ่วๆ ผ่านอาคมไปที่ห้องนอน
“คุณนกยูงใจเย็นๆ นะครับ พี่มิลไม่ใช่คนเหลวไหล ผมว่าอีกเดี๋ยวเขาน่าจะไปถึง” อาคมเห็นเภตราเดินผ่านเข้าไปในห้อง “ผมจะลองถามเพื่อนให้ แล้วจะรีบบอกคุณนกยูงนะครับ”
“ฝากด้วยนะคะคุณคม” นกยูงวางสาย สับสนว้าวุ่นใจไปหมด อาคมเก็บมือถือ อาคมเริ่มจับต้นชนปลายถูกว่ารามิลหายตัวไปจริงๆ ก่อนจะเหลือบเห็นเภตราเดินไปมาในห้องนอนตัวเอง
ห้องนอนอาคม อาคมโผล่เข้ามาในห้อง แล้วอึ้งไปเมื่อเห็น เภตราหันมาโยนกล่องกระสุนลงบนเตียงที่มีปืนสั้น 2 กระบอกวางอยู่แล้ว “คุณรู้ได้ไงว่าผมซ่อนปืนกับกระสุนไว้ที่ไหน!!!”
เภตราก้มหน้าก้มตาบรรจุกระสุน “อย่าถามอะไรมาก ตอนนี้ผู้หมวดถูกจับตัวไป ยังไม่รู้ว่าผู้ร้ายเป็นพวกไหน นายต้องไปช่วยฉัน ถ้าไม่อยากให้นกยูงเป็นหม้ายขันหมาก”
เภตราเงยหน้าจ้องอาคมซีเรียส อาคมรู้สึกเหมือนแววตาที่เห็นไม่ใช่แววตาเภตรา แต่เป็นแววตาของใครสักคนที่เขาคุ้นเคยมาก เภตราส่งปืนกระบอกหนึ่งให้อาคม อาคมรับแล้วเหน็บซ่อนไว้ในเสื้อสูท
เภตราเหน็บปืนทะมัดทะแมงแล้วเดินผ่านอาคมจะออกจากห้อง แต่ชะงักตรงกล่องกีตาร์ที่พิงอยู่ข้างประตู เภตราพยักพเยิดไปที่กล่องกีตาร์ “เอาไปเผื่อด้วย เราไม่รู้ว่ามันมีกันกี่คน “ รามิลเดินดุ่มๆ ออกไป อาคมอึ้งอย่างแรง อาคมหิ้วกระเป๋ากีตาร์ตามเภตราออกไปด้วยความสงสัย
คอนโดอาคม เภตรากับอาคมเดินออกจากลิฟท์มาด้วยกัน อาคมถือกระเป๋ากีต้าร์ลงมาด้วย ส่วนเภตรากดมือถือเพื่อค้นหาพิกัดมือถือรามิล อาคมมองดูเภตรากดไอดีและพาสเวิร์ดของรามิลอย่างคล่องแคล่ว
“นี่คุณรู้ไอดีกับพาสเวิร์ดมือถือพี่มิลด้วยเหรอ”
เภตราเหล่มองอาคมนิดเดียว “อืม”
อาคมอึ้งอีก..ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนลึกซึ้งขนาดไม่มีความลับต่อกัน ทั้งคู่เดินมาถึงลานจอดรถ