บทละครโทรทัศน์ เพลิงนรี ตอนที่ 12 หน้า 5
ห้องพักพริริสาในโรงแรม ธีภพตัดสินใจเคาะประตูห้องพริริสาอย่างเป็นห่วง พริริสากำลังจะเข้านอนได้ยินเสียงเคาะประตู
“ผมเองริสา”
พริริสาแปลกใจธีภพมาเคาะประตูทำไม สองจิตสองใจจะเปิดประตูดีหรือเปล่า ธีภพยืนรออยู่ที่หน้าห้อง ตัดสินจะใจจะเคาะประตูอีกครั้ง พริริสาค่อยๆ แง้มประตูออกมาไม่ยอมเปิดกว้าง “มีอะไรหรือเปล่าคะคุณภพ”
“มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า”
พริริสาแปลกใจ “ไม่มีนี่คะ”
“ถ้ามีเสียงอะไรผิดปกติข้างนอก หรือใครมาเคาะประตูคุณอย่าเปิดเด็ดขาดเข้าใจนะ”
“ก็มีแต่คุณนั่นล่ะที่มาเคาะห้องฉัน ไม่มีอะไรแล้วใช่ไหมคะ”
ธีภพจากตั้งใจจะมาถามเรื่องที่สงสัย แต่ก็เปลี่ยนใจ ถามไปก็คงไม่ได้คำตอบอยู่ดี “ไม่มี”
พริริสาจะปิดประตู ธีภพเอามือดันประตูเอาไว้ พริริสางง “ไหนว่าไม่มีอะไรแล้วไง”
“ผมลืมไปอย่าง...” ธีภพยื่นหน้าไปใกล้ “ฝันดี”
พริริสาเห็นธีภพแกล้งกวนตน ก็รีบปิดประตูใส่ นึกเขิน “คนบ้า”
ธีภพยืนอยู่หน้าประตู รู้สึกดีที่ได้ใกล้ชิดพริริสา แต่ถ้าไม่มีเรื่องความลับเขาคงรู้สึกดีกับพริริสาได้มากกว่านี้
เช้าวันใหม่ ที่สวนสาธารณะ อธิรุธสะพายเป้เดินตัดมาที่สวนสาธารณะเหมือนคนเพิ่งเดินทางมาถึง พลางคุยโทรศัพท์ “ฉันเพิ่งมาถึง ลาผู้การมาที่นี่แค่ไม่กี่วัน ฉันอยากรู้ว่าที่ฉันคิดมันจะถูกไหม ไม่ต้องห่วงฉัน ทำงานของนายไปเถอะ เอาที่อยู่โรงแรมที่นายพักมาก็พอ”
ห้องพักธีภพในโรงแรม ธีภพกำลังแต่งตัวพลางคุยโทรศัพท์อยู่ในห้อง “ตามใจนาย มีอะไรก็โทรมาแล้วกัน” ธีภพกดวางสาย ธีภพส่ายหน้าที่อธิรุธทำอะไรไม่เคยบอกก่อน ติดกระดุมเสื้อจนเสร็จ ธีภพมองนาฬิกาในห้อง เห็นบอกเวลา 8.00 AM คิดว่าพริริสาน่าจะตื่นแล้ว
มิรานั่งคุยกับพริริสาอยู่ที่ล็อบบี้โรงแรม
“ริสารู้ไหมฉันเป็นห่วงเธอขนาดไหน พอรู้เรื่องลอบยิง ฉันก็รีบหาตั๋วบินมาเลย”
“ก็ไม่มีใครเป็นอะไรนี่ ปลอดภัย ครบสามสิบสอง พี่คามินก็ด้วย”
“ยังจะพูดเล่นอีก”
“เสร็จงานวันนี้ก็คงไม่มีอะไรที่ต้องห่วงแล้วล่ะ ฉันว่าเธอตีตั๋วกลับไปรอที่กรุงเทพฯได้เลย”
“พูดง่ายจังเลยนะเพคะเจ้าหญิง เพื่อนเพิ่งตามมาเพราะความเป็นห่วง รีบไล่กันซะงั้น หรือว่า...ไม่อยากให้ฉันอยู่ขัดคอ”
“ขัดคออะไรกัน เธอก็คงรู้ว่าฉันพาคุณภพมาที่นี่ทำไม” พริริสารู้ดีว่าหลอกธีภพมาเพื่อให้แผนตัวเองสำเร็จ