บทละครโทรทัศน์ เพลิงนรี ตอนที่ 10
ตึกบูรพเกียรติ บุษกรกับโรซี่และชนิตาเห็นพริริสายืนเหม่อหน้าเครียดอยู่คนเดียว ทั้ง 3 หันมามองหน้ากัน
ชนิตาสงสัย “อะไรจะเครียดขนาดนั้น...มีเรื่องอะไรรึเปล่าเนี่ย...”
บุษกรอยากรู้ “นั่นซิ..หรือว่าจะมีเรื่องกับคุณเกรซ...”
“อยากรู้แต่ยืนสุมเม้าท์กันเองตรงเนี่ย...จะรู้มั้ย...” โรซี่พูดจบก็เดินหน้าเชิดนำเข้าไปทันที ชนิตากับบุษกรรีบตามเข้าไป
“ริสาเป็นอะไรรึเปล่า หรือว่าคุณเกรซมาหาเรื่องอะไรอีก...” โรซี่เอ่ยถาม
“เปล่า” พริริสาส่ายหน้า
“แล้วทำไมหน้าเครียดขนาดนั้นล่ะ...โรซี่ว่าต้องมีเรื่องอะไรแน่...”
บุษกรเปรย “เล่ามาเถอะ...พวกเราฟังได้...ไม่เล่าต่อ...ไม่ซ้ำเติม...ที่เพิ่มคือความเข้าใจ...”
โรซี่กับชนิตาเบ้ปาก “โห...เยอะไปมั้ย...ยายบัว...”
“ชั้นไม่ได้เป็นอะไร...แค่นิ่งๆ เฉยๆ ฉันไปทำงานก่อนนะ” พริริสาเดินออกไป สามสาวพากันงง
โรซี่เซ็ง “ขอไม่เชื่อได้มั้ย...คือเหตุผลไม่แข็งแรงอ่ะ”
ชนิตาเสริม “ใช่..เห็นด้วย อาการแบบนี้ ฉันว่าต้องมีอะไรแน่ๆ ”
“นั่นซิ...ต่อมสอดรู้...ทำงานรัวๆ เลยนิ...” บุษกรและชนิตามองโรซี่อย่างหมั่นไส้
ทางเดินด้านหน้าออฟฟิศ วิวรรณเดินคุยมากับกรนันท์
“พี่ภพเขาเห็นงานสำคัญมากคงไม่มีเวลาไปทานข้าวกับเกรซหรอกค่ะ”
วิวรรณรู้ว่าต้องมีปัญหากันแน่ๆ “ภพเขาก็เป็นคนแบบนี้ล่ะจ้ะ งานต้องมาก่อน แต่วันนี้เขาต้องมีเวลาแน่ๆ ป้ามาถึงนี่ทั้งที”
พริริสาเดินสวนมาเห็นวิวรรณและกรนันท์ก็ชะงัก ยกมือไหว้วิวรรณ โรซี่ บุษกร ชนิตาที่เดินตามออกมาเห็นสถานการณ์ไม่สู้ดีรีบเบรกหาที่หลบดูลาดเลา
กรนันท์เห็นพริริสาก็เก็บความไม่พอใจไว้ไม่อยู่ กรนันท์พูดกระทบ “ก็ไม่แน่หรอกค่ะคุณป้า เพราะตอนนี้พี่ภพจะมีเวลาหรือเปล่าคงต้องถามเลขาเขาก่อน เพราะขนาดงานสำคัญของบริษัท พี่ภพยังต้องเอาเลขาเกาะติดเป็นปลิงไปด้วย” วิวรรณหันไปมองพริริสาคิดว่าเป็นต้นเหตุที่ทำให้กรนันท์โกรธธีภพแน่ๆ สายตาสะดุดที่สร้อยข้อมือของพริริสา วิวรรณจำสร้อยข้อมือนั่นได้ทันที “เกรซขอไปหาคุณพ่อซักครู่นะคะ...แล้วเกรซจะตามไปที่ห้องพี่ภพค่ะ...” วิวรรณพยักหน้าให้ กรนันท์เดินแยกไป
วิวรรณหันมาทางพริริสา “สร้อยข้อมือนั่น ตาภพเป็นคนให้เธอเหรอ...”
“ค่ะ...”
วิวรรณพยายามนิ่ง “ลูกชายฉันอยู่ที่ห้องทำงานหรือเปล่า”