บทละครโทรทัศน์ จัดรัก..วิวาห์ลวง ตอนที่ 1 (2/2) หน้า 3
หน้าที่เจ็ด : ตัวการ์ตูนโน้ตนอนแผ่หมดเรี่ยวแรง มีมีดหลายเล่มปักคาตัวอยู่ มีข้อความเขียนว่า “มันคงจบแล้วจริงๆ”
จูนไขประตูเข้ามาในบ้านแล้วเปิดไฟ สภาพบ้านจูนมีของระเกะระกะวางตามมุมต่างๆ ไม่ค่อยเป็นระเบียบ จูนนั่งแผ่ลงที่โซฟาเหนื่อยๆ แล้วจะหยิบมือถือในกระเป๋า แต่มือไปโดนอะไรบางอย่างจูนหยิบสิ่งนั้นขึ้นมา เห็นว่าเป็นสมุดวาดการ์ตูนของโน้ต จูนเปิดสมุดวาดการ์ตูนของโน้ตดู เห็นว่าในสมุดมีงานออกแบบคาแรคเตอร์ตัวการ์ตูนหลากหลายแบบ
จูนพึมพำ “ก็นึกว่าของใคร...” จูนพลิกๆดูงานของโน้ต โดยไม่รู้ว่าด้านหลังมีไดอารี่ของโน้ตอยู่
โน้ตนั่งกลุ้มๆเครียดๆ พี่โยกับนินเข้ามารุมด่าโน้ต
“ไอ้บ้าาาา!! ใครเค้าวาดไดอารี่ในสมุดงานกันบ้างวะ!”
“ใครจะไปรู้ล่ะพี่ พอหลังขอแต่งงานเราเริ่มทะเลาะกัน ผมก็เริ่มวาดเรื่องพวกนี้กะว่าพอถึงวันแต่งงานจะได้เปิดย้อนให้แพตดูว่าเราสองคนผ่านอะไรกันมาบ้าง”
“โรแมนติกไม่ดูเวลาเล้ย!...ถ้าความแตกว่าแกกับแพตเลิกกัน!”
“ชู่ว!” โน้ตหันไปมองบันได กลัวแม่ขึ้นมาได้ยิน “แม่อยู่ข้างล่าง”
พี่โยกระซิบ “ถ้าความแตกว่าแกกับแพตเลิกกัน ในสัญญาบอกว่าแกต้องเอาเงินไปคืนเค้านี่หว่า! แล้วแกจะเอาเงินที่ไหนไปใช้คืนเค้าวะ”
นินกระซิบ “ถ้าพี่ต้องใช้เงินคืนเค้า แล้วพี่จะเอาเงินที่ไหนมาจ่ายเงินเดือนผมล่ะ!”
พี่โยง้างมือจะตบหัวนิน นินชู่ว!ปากใส่พี่โย เตือนว่าเสียงดัง พี่โยเลยเปลี่ยนเป็นเขกหัวนินแทน
นินคลำหัวร้อง “โอ๊ย” แบบเก็บเสียง
โน้ตกระซิบ “ใจเย็นๆ! เดี๋ยวผมจะรีบหาให้เจอแล้วกัน เรารีบลงไปกินข้าวก่อนดีกว่า เดี๋ยวแม่สงสัย”
พี่โยกระซิบ “ป่ะ ไปกินข้าวกัน”
นินกระซิบ “ดีเลยพี่ กำลังหิว”
เป๋งกระซิบ “เดี๋ยวพี่! กินข้าวไม่ใช่ความลับ จะกระซิบทำไม”
ทุกคนหันมองหน้ากัน “เออว่ะ!”
พี่โย นิน แป๋งรีบเดินลงไปชั้นล่างทันที แต่เห็นว่าโน้ตยังหน้าเครียดๆ
แม่ติ๋ม โน้ต พี่โย นิน แป๋ง และพนักงานอีกสองคนนั่งกินข้าวอยู่ด้วยกัน ทั้งหมดคุยเฮฮากัน พี่โยกับนินแย่งแป๋งกินกุ้งในผัดบร็อคโคลี่ แม่ติ๋มขำๆ โน้ตยังกังวลเรื่องที่สมุดหาย