บทละครโทรทัศน์ จัดรัก..วิวาห์ลวง ตอนที่ 9 (1/2) หน้า 2
“เราก็นึกว่าแจ๊คพิมพ์เองซะอีก... “ แจ๊คนิ่งไป “แจ๊คก็นอนได้แล้วนะ เดี๋ยวถ้าพรุ่งนี้ไม่ตื่นไปเป็นเพื่อนเราแคสต์งาน เราโกรธจริงๆด้วย!”
“ตื่นอยู่แล้วน่า! เมเปิ้ลรีบนอนเถอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้หน้าโทรมแย่เลย โอเค เจอกัน!” แจ๊ควางสายเมเปิ้ล โล่งอกที่แถรอด แล้วหันไปตีหัวยศไม่ยั้ง ส่วนเมเปิ้ลนอนลงบนเตียงแล้วมองข้อความในมือถือที่แจ๊คส่งมายิ้มๆ
รถแท็กซี่ขับเข้ามาจอดหน้าบ้านจูน จูนกับโน้ตเปิดประตูลงจาก โน้ตอ้อมมายกกระเป๋าเดินทางที่กระโปรงรถหลังให้จูน จูนเดินตามมา
โน้ตหันไปมองบ้านที่มืด “อ้าว! น้องคุณหลับไปแล้วเหรอ”
จูนเสียงเซ็งๆ “LINE คุยกันเมื่อกี้...แจ๊คมันบอกจะค้างบ้านเพื่อนน่ะ...อุตส่าห์กลับเร็ว แทนที่มันจะดีใจ ...มันบอก “โอเค! แค่นี้นะ เล่นเกมก่อน””
โน้ตนึกได้ “ถ้าอย่างนั้น...คืนนี้คุณก็ต้องอยู่บ้านคนเดียวสิ”
“อืม!”
โน้ตคิดว่าจูนไม่อยากให้เข้าบ้าน “งั้นก็... Good Night นะ”
จูนจำใจตอบ “ค่ะ... Good Night”
โน้ตกับจูนมองหน้ากัน โน้ตทำท่าจะเดินกลับไปขึ้นแท็กซี่แต่จูนรู้สึกไม่อยากให้โน้ตกลับ “แล้วคุณจะอยู่คนเดียวได้เหรอ” โน้ตชะงัก “ก็...สภาพคุณแบบเนี้ยอยู่คนเดียวได้เหรอ?”
โน้ตหยั่งเชิง “แล้วถ้าผมบอกว่าอยู่ไม่ได้อ่ะ....คุณจะพาผมไปโยนโบว์ลิงเหรอ!?”
“จะบ้าเหรอ! ดึกป่านนี้...ไม่มีที่ไหนเปิดแล้ว”
โน้ตอ้ำอึ้งไม่รู้จะพูดอะไรต่อ “โอเค...งั้น... Good Night นะ” จูนพยักหน้าแล้วยกกระเป๋าเดินทาง โน้ตไม่ทันขึ้นแท็กซี่ก็หันมาเห็นจูนยกกระเป๋าท่าทางหนักมาก “โห แล้วนี่คุณยกเข้าบ้านได้เหรอ หนักขนาดนี้”
“ก็ไอ้แจ๊คน่ะสิ ใส่อะไรมาเยอะแยะ สงสัยมันลืมว่าพี่สาวเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ...”
“ถือไหวรึเปล่า?”
จูนอยากตอบว่าไม่ไหว “ไหว! ...สบ๊าย!”
“งั้น... Good Night นะ” ทันใดนั้นได้ยินโน้ตท้องร้องโครกคราก โน้ตจับท้องเขินๆ
จูนแซว “เซอร์ราวด์ขนาดนี้ ตอนอยู่งานไม่ได้กินอะไรเลยล่ะสิ”
โน้ตพยักหน้า “แล้วคุณล่ะ หิวเหมือนกันมั้ย?”
“ก็นิดนึง...”
เสียงรถแท็กซี่บีบแตรปี๊นๆ! คนขับชะโงกหน้าออกมาถามอย่างเซ็ง “ตกลงจะไปต่อรึเปล่าครับเนี่ย!!”
โน้ตกับจูนหันมามองคนขับแท็กซี่เจื่อนๆ
“แป๊บนึงครับลุง” โน้ตหันไปถามจูน “คุณมีอะไรให้ผมกินรึเปล่าล่ะ?”
“ไม่รู้อ่ะ... เดี๋ยวเข้ามาดูเองละกัน”