บทละครโทรทัศน์ นางทิพย์ ตอนที่ 9 หน้า 3
ผกายิ้มกับคุณหลวงที่พยักหน้าเป็นการอนุญาต “แต่ก่อนมีปริตตาคอยคุยด้วย”
ผกาเสียงหายไป เมื่อนึกได้ว่าปริตตาไปอยู่บ้านคุณหญิงทรงศิริ รวิปรียายิ้มกว้างดีใจ ที่ทุกอย่างเปิดทางให้ช่วยปริตตากลับมาง่ายขึ้น
บนเรือนพระยามหศักดิ์ เจ้าฟ้าทิพฉายนั่งอยู่ห่าง วิวรรณมองภาธรที มองปริตตาที
“ทะเลาะอะไรกันค้างอยู่หรือเปล่าค่ะ” ภาธรตอบไม่ถูก
“ชั้นจะกลับ วิวรรณ”
“ค่ะ กลับซักที ก็ดีค่ะ” ภาธรอึ้ง “อย่าเพิ่งกลับ”
“อ้าว งงละค่ะ”
“วิวรรณ ไปสตาร์ทรถ”
“ค่ะๆ” วิวรรณเดินไปที่รถทันที
“ผมมีเรื่องต้องคุยกับปริตตา” เจ้าฟ้าทิพฉายหันมามองภาธร “ชั้นไม่มีเรื่องคุย”
“มีเหตุผลหน่อย” ภาธรขยับมาใกล้ “เรายังคุยกันไม่จบ”
“ชั้นเหนื่อย ชั้นไม่อยากคุย” เจ้าฟ้าทิพฉายจะเดินไป ภาธรดึงข้อมือเจ้าฟ้าทิพฉายไว้
“คราวนี้จะหนีผมทำไม ทิพฉาย” ภาธรเอ่ยหยั่งเชิง “คุณคือทิพฉายในร่างปริตตา”
“คุณเชื่อด้วยเหรอ ไหนว่าเชื่อในสิ่งที่พิสูจน์ได้เท่านั้น”
“ผมต้องพิสูจน์ว่า คุณกับรวิปรียาสร้างเรื่องพวกนี้ขึ้นมาเพื่ออะไร”
เจ้าฟ้าทิพฉายฉุน “ฉันจะคุยถ้ามันเป็นเรื่องของเราสองคน ไม่เกี่ยวกับรวิปรียา”
เจ้าฟ้าทิพฉายดึงข้อมือออก เดินห่างภาธร ภาธรขยับมองทิพฉายที่เดินไปขึ้นรถ เจ้าฟ้าทิพฉายมองมาที่ภาธรแวบเดียว ขึ้นรถ วิวรรณขับรถออกไป ภาธรได้แต่มองตาม ถอนใจ ภาธรหันกลับมาล้วงมือถือในกระเป๋าออกดู เห็นทั้งสายที่ไม่ได้รับกับข้อความจากทินเทพ เปิดอ่านข้อความ “คุณพ่อฟื้นแล้ว” สายตาภาธรดีใจมาก
ในบ้านคุณหญิงทรงศิริ พลเอกชาลีมองทิศา พันตรีทิศากำลังรายงาน
“คนน่าสงสัยที่มาชวนชาวบ้านแข็งข้อเรื่องขายที่ โดนคนของผมยิงขู่ไปแล้วครับ”
“ระวังด้วย ทำอะไร อย่าทิ้งหลักฐาน อย่าให้มีปัญหาตามมาถึงฉัน”
“ครับท่าน ผมจะรีบทำให้ท่านได้ที่ดินหนองพรายทั้งหมด”
“ขอบใจทิศา ฉันได้ดี แกก็ได้ดีไปด้วย ฉันไม่ใช่คนทิ้งลูกน้อง”
พันตรีทิศายิ้ม ก้มหัวเดินออกไป พลเอกชาลีเปิดหนังสือพิมพ์ธุรกิจอ่านคุณหญิงทรงศิริเดินเข้ามา