บทละครโทรทัศน์ นางทิพย์ ตอนที่ 2 หน้า 2
“มีครับ” วิวรรณยิ้มกว้าง
ทินเทพหน้าตาย “แต่ติดคุก วัตถุโบราณขึ้นทะเบียน เป็นสมบัติของชาติห้ามซื้อ ห้ามขาย ห้ามขโมยนะครับ ผิดกฎหมายแล้วยังผิดศีลธรรม ทำตัวไม่รู้จักบาปบุญคุณโทษ ผีบรรพบุรุษจะมาหักคอ”
“คุณทินเทพอ่ะ วิวรรณแค่ล้อเล่นขำขำ
ปริตตาเข้าเรื่อง “อาจารย์เอารูปบ้านกับรายละเอียดฝากคุณวิวรรณ เลขาคุณหญิงยายได้เลยค่ะ”
“คุณหญิงทรงศิริท่านให้ดิฉันเป็นคนจัดการเรื่องนี้ค่ะ”
“ผมไม่มีรูป”
“อ้าว”
“ผมยังไม่ได้ถ่ายมา ถ้าสนใจ ผมว่าเราน่าจะไปดูบ้านด้วยกันเลย ไปวันนี้”
“วันนี้เหรอคะ !!!”
“เราเพิ่งไปมานะครับ”
“ผมอยากไปวันนี้ ถ้าใครไม่สะดวกก็ไม่ต้องไป” ภาธรพูดเรียบๆ น้ำเสียงปกติอย่างคนตัดสินใจทุกอย่างฉับไว เด็ดขาด ปริตตา ทินเทพ วิวรรณพากันมองหน้ากันว่าเอายังไงดีกับภาธรที่ดูใจร้อนมาก
โคกร้าง หนองพราย บรรยากาศแจ่มใส ท้องฟ้าสว่าง อยู่ๆ เมฆดำก็เคลื่อนมาปกคลุม ลมพัดแรงจนใบไม้ปลิวว่อนๆ น้ำเป็นระลอกคลื่นแรง ร่างเจ้าฟ้าทิพฉายปรากฏขึ้นในเงาไม้ ที่ลมพัดไหววูบ เจ้าฟ้าทิพฉายคลี่ยิ้มน้อยๆ รับรู้ได้ถึงการมาของภาธรหรือออกญาพิชิตแสนพล
เรือนเจ้าพระยามหาศักดิ์ธำรง ภาธรนำทุกคนเดินมายืนตรงหน้าเรือนขนมผิง 8 เหลี่ยมที่ซ่อนตัวในแมกไม้ที่หนองพราย ปริตตามองความสวยในความทรุดโทรมของเรือนอย่างตื่นตา วิวรรณอ้าปากค้าง
“สวยจังเลยค่ะ”
“นี่เรามาซื้อบ้านหรือซื้อเศษไม้คะ” ทุกคนหันมองวิวรรณ วิวรรณหน้าจ๋อย
ทินเทพ ประชด “เศษไม้ที่มีคุณค่า ราคาแพงลิบเลยล่ะครับคุณวิวรรณ”
วิวรรณรีบหยิบสมาร์ทโฟนมากดถ่ายภาพไว้ “เก่าขนาดนี้ ให้คุณหญิงท่านเห็นรูปก่อนเถอะค่ะ รับรองสั่งแคนเซิล ยกเลิกขับรถกลับกรุงเทพแทบไม่ทัน” วิวรรณเดินถ่ายรูปไปรอบๆบ้าน ปริตตามองภาธรแล้วถามขึ้น
“อาจารย์จะมาอยู่คนเดียวหรือคะ มันใหญ่มาก”
“เปล่า ทินเทพจะมาอยู่ด้วย”