บทละครโทรทัศน์ นางทิพย์ ตอนที่ 4 หน้า 4
“ไม่หน่อยหรอกมั้ง นั่งมองจานข้าวมาเป็นชั่วโมงแล้ว” ภาธรยิ้มแห้งๆ ชาดามองอมยิ้ม
“มีอะไรให้ฉันช่วยมั้ย” ชาดาทอดเสียง ยิ้มอ่อนโยน
ทางเดินในมหาวิทยาลัย ภาธรเดินมากับชาดา
“ผมรู้สึกว่ามี คน ..” ภาธรคิดแล้วใช้คำใหม่ “ไม่ใช่คน ... อยู่รอบๆตัวผม”
“ใครเหรอ”
“ผู้หญิง” ชาดาทำหน้าขำ “จริงๆ ผู้หญิงที่ต่างกันสุดขั้ว 2 คน”
“โห ควงสองเลย” ชาดาทำยิ้มเป็นเรื่องขำ ทั้งที่ใจกังวล
“จริงๆนะชาดา ผมรู้ว่าพูดกับคนอื่นที่ไม่ใช่คุณ ผมคงโดนหัวเราะ”
“โอเค ฉันจะภูมิใจที่คุณกล้าพูดกับฉันทุกเรื่อง”
“ที่นี่ผมก็มีคุณเป็นเพื่อน สนิทสุดแล้ว”
ชาดาหน้าหมองลง ไม่กล้าเปิดความรู้สึกที่แอบชอบภาธร ทำเป็นถามกลับไป
“แล้วใคร ผู้หญิง 2 คนที่คุณพูด ฉันรู้จักมั้ย”
“คุณไม่รู้จักหรอก ผมยังไม่รู้จักเค้าเลย คนหนึ่งสวย ชอบต่อล้อต่อเถียง ชอบยั่วให้ผมหงุดหงิด มีคนเรียกเค้าว่า ยามะธิดา” ชาดาหน้างง
“อีกคนสวยมาก แต่แววตาเศร้ามาก เจ้าของแหวนวงนั้น ผู้หญิงที่หนองพราย”
“คุณพูดเหมือน.... วิญญาณทั้งคู่ !!! ผีเหรอ”
“คุณก็รู้ว่าผีไม่มีจริง”
“งั้นคุณจะนิยาม ผู้หญิงสองคนที่คุณเห็นว่าเป็นอะไร”
“พลังงานบางอย่าง” ชาดายิ้ม “โอเค พลังงานที่คุณก็ไม่รู้ว่าทำไมเค้าต้องมาให้คุณเห็น”
“คุณคิดว่าผมเพ้อหรือเปล่า”
“ไม่หรอกฉันรู้จักคุณดี คุณเรียนวิทยาศาสตร์ ไม่เชื่ออะไรง่ายๆ แต่มันก็มีบางเรื่องที่คุณพิสูจน์ไม่ได้”
ภาธรหันมอง ชาดายิ้ม “หัวใจคน ... หัวใจบางคนก็ยากจะพิสูจน์”
ภาธรยิ้ม ไม่เข้าใจความหมายสายตาของชาดา
“พิสูจน์ได้สิ ผมจะพิสูจน์จากสิ่งที่เค้าทำ จากเจตนา จากแรงจูงใจของเค้า”
ชาดาหน้าม่อยลง เพราะภาธรไม่รับรู้ความรู้สึกของตัวเองเลย
“ผมแค่ต้องหาเจตนาของผู้หญิง 2 คนที่ผมเห็นให้เจอ เค้ามาให้ผมเห็นเพราะอะไร”